หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 156

สวี่เจี้ยนกงอารมณ์ดีมาก เขารีบตกลงที่จะช่วยทั้งสามคนเปลี่ยนโรงแรมทันที

ทั้งสามคนไม่กล้าพักที่โรงแรมห้าดาวอีกแล้ว เพราะว่าโรงแรมห้าดาวส่วนใหญ่ใช้วัสดุที่นอนชนิดเดียวกัน

เมื่อกำลังจะเดินจากไปก็เกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นอีก

ตอนที่เช็คเอาท์ สวี่เจี้ยนกงได้รับแจ้งว่าสามคนนี้มีการบริโภคสูง

หลังจากมาถึงเมื่อคืน ครอบครัวของหวงซิ่วฉินไม่ได้ขึ้นไปนอนข้างบน แต่กลับไปที่ร้านอาหารข้างล่างเพื่อกินอาหารทะเล

มื้อหนึ่งกินไปแปดพันกว่า

โชคดีที่บุฟเฟ่ต์อาหารเช้าฟรี ไม่อย่างงั้นมื้อเช้านี้ไม่รู้ว่าจะกินกันไปเท่าไหร่!

สวี่เจี้ยนกงแทบจะอาเจียนเป็นเลือด “พวกคุณ...กินอะไรมาหรือยัง”

หวงซิ่วฉินสีหน้าไร้เดียงสา “ยังเลย”

“แค่สั่งอาหารมาเล็กๆ น้อยๆ และสั่งไวน์แดงอีกสักขวด”

“พี่เขย พวกเรามาที่นี่เพื่อให้คุณเลี้ยงมื้อเย็น คุณคงไม่เสียดายใช่ไหม?”

สวี่เจี้ยนกงเป็นกังวล “พวกคุณอยากกินอาหาร ทำไมไม่บอกฉัน”

“ฉันพาพวกคุณไปเลี้ยงข้างนอกก็ได้ ทำไมรีบมาที่นี่ล่ะ”

“พวกคุณรู้ไหมของสิ่งเดียวกัน อยู่ที่นี่ราคาแพงกว่าข้างนอกหลายเท่า”

ทั้งสามสีหน้าเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที หวงซิ่วฉินพูดอย่างโกรธเคือง “พี่เขย พูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร”

“ครอบครัวของคุณมีบริษัทที่ใหญ่โต มีเงินมากมาย สนใจเงินจำนวนเล็กน้อยแค่นี้เหรอ”

“จริงสิ ยิ่งรวยก็ยิ่งขี้เหนียวสินะ”

สวี่เจี้ยนกงแทบจะเป็นบ้า ฟังฮุ่ยรีบพูดไกล่เกลี่ย “ช่างมัน ช่างมัน แค่อาหารมื้อเดียว!”

“ซิ่วฉิน คุณเองก็อย่าโกรธเลย”

“งานของเฉียวเฉียว ปั้นซย่าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว”

“วันนี้ไปทำงานได้”

ทั้งสามคนดีใจเป็นอย่างยิ่ง หวงซิ่วฉินพูดทันทีว่า “จริงเหรอ”

“เป็นผู้จัดการใช่ไหม”

“เงินเดือนเริ่มต้นที่ห้าหมื่น”

“พักอยู่ที่ไหน ฉันขอบอกพวกคุณว่า คฤหาสน์สุดหรูเสิงซื่อถือเป็นระดับต่ำที่สุด”

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ “ที่พักคือคฤหาสน์สุดหรูเสิงซื่อ”

“พื้นที่กว่าสองร้อยตารางเมตร ตกแต่งปรับปรุงอย่างดี”

หวงซิ่วฉินถึงจะยิ้มออก “อย่างนี้สิถึงจะถูก”

“พี่เขย ฉันไม่ได้พูดถึงคุณนะ”

“เฉียวเฉียวมาช่วยงานพวกคุณถือเป็นเกียรติของพวกคุณ”

“เงินเดือนและสวัสดิการแค่นี้คืออะไร”

“พวกคุณคิดดูสิ เฉียวเฉียวอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือ และทำรายได้ให้สามสิบห้าล้านต่อปี นั่นเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ”

“ถึงเวลานั้นพวกคุณจะขอบคุณฉัน คิดว่าให้เงินเดือนและสวัสดิการเฉียวเฉียวน้อยไปไหม!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธจนพูดไม่ออก เมินเฉยต่อพวกเขา

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

หวงซิ่วฉินได้ยินว่าเป็นผู้จัดการสำนักงานสาขาก็ไม่สบายใจ

แต่เมื่อเติ้งจวินมอบกุญแจรถปอร์เช่ พานาเมร่าให้กับเฉียวเฉียว พวกเขาตกลงทันที

เมื่อฟังฮุ่ยเห็นแทบจะอาเจียนเป็นเลือด รถปอร์เช่ พาราเมร่าคันนี้เป็นคันที่เธอซื้อให้ตัวเองขับ

เพราะรถคันนี้บริษัทเลยตกอยู่ในภาวะวิกฤติทางการเงิน จำเป็นต้องซื้อกลุ่มยาสมุนไพรหวงฉีที่มีปัญหา ทำให้พวกเขาถูกไล่ออก

รถคันนี้ถูกทิ้งไว้ที่บริษัทเครื่องยาสมุนไพร

ฟังฮุ่ยได้ขับเพียงสองครั้ง แต่ตอนนี้กลายเป็นรถประจำตำแหน่งของเฉียวเฉียวเสียแล้ว?

สวี่เจี้ยนกงไม่อยากอยู่ที่นี่ เขาทิ้งคนพวกนี้ไว้แล้วขับรถออกไปพร้อมกับฟังฮุ่ยและสวี่ปั้นซย่าทันที

ระว่างทาง สวี่เจี้ยนกงบ่นตลอด

“บ้าเอ๊ย ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น!”

“สามคนนี้เป็นคนยังไงกัน ครอบครัวเราเพิ่งหาเงินได้เพียงเล็กน้อยแทบอยากจะมาฮุบแล้ว”

“โธ่เว้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นจริงๆ”

“ถ้าพวกเขายังอยู่ที่นี่ต่อจะทำยัง”

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบา “พ่อ ไม่ต้องกังวลไป”

“หลินมั่วบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ถึงสามวันก็จะไล่พวกเขาออกไปได้”

สวี่เจี้ยนกงท่าทางโกรธ “คำพูดของหลินมั่วเชื่อได้งั้นเหรอ”

“บอกว่าสามวันนี่ก็สามวันแล้ว หึ แกดูครอบครัวนั้นสิ พวกเขาจะยอมไปไหม”

“ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะทำให้ครอบครัวนี้ออกไปจากที่นี่ได้ภายในสามวัน!”

สวี่ปั้นซย่าเหลือบมองเขา “พ่อ ฉันเชื่อหลินมั่ว!”

“พ่อลืมไปแล้วเหรอที่เขาพูดเมื่อคืนนี้ว่าน้าสามและคนอื่นๆ จะต้องขอให้เปลี่ยนโรงแรมแน่นอน”

“นี้ไม่ใช่เหรอ วันนี้ก็เปลี่ยนโรงแรมแล้ว!”

สวี่เจี้ยนกงเกาหัว เรื่องนั้นก็จริง

แต่ถ้าแพ้โรงแรมห้าดาว เป็นผู้จัดการบริษัทอยู่ที่นี่ ยังจะแพ้อยู่ไหม

หลินมั่วจะพาพวกเขาออกไปภายในสามวันได้ยังไง