หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1550

เมื่อเห็นสภาพของชายร่างเตี้ย สีหน้าของหลี่ชุ่นก็เปลี่ยนไปทันที

ในที่สุดเขาก็เริ่มมองหลินมั่วใหม่

“คิดไม่ถึงว่านายจะเรียนศิลปะการต่อสู้ด้วย!”

หลี่ชุ่นกัดฟันพูด

หลินมั่วหัวเราะ “ทำไม กลัวขึ้นมาแล้วหรือ”

หลี่ชุ่นโมโหมาก “กลัว?”

“เหอะ ฉันกลัวว่านายจะตายไวเกินไปต่างหาก!”

“นายไม่รู้หรือไงว่าที่นี่คือถิ่นของฉัน”

“ฉันโทรแค่สายเดียวก็เรียกคนมาเป็นพันได้แล้ว ถุยน้ำลายใส่นายคนละครั้งก็ทำให้นายจมน้ำลายตายได้!”

หลินมั่ว “งั้นหรือ”

“งั้นนายโทรตอนนี้เลยสิ เผื่ออีกเดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้โทร!”

หลี่ชุ่นคิดไม่ถึงว่าในสถานการณ์แบบนี้ หลินมั่วก็ยังจะกล้าพูดแบบนี้

เขาโมโหมาก จากนั้นก็โบกมืออย่างดุดัน “แม่งเอ๊ย รุมพร้อมกันเลย ฆ่าไอ้สารเลวนี่ซะ!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น คนที่อยู่ด้านข้างหลี่ชุ่นก็รีบพุ่งตัวเข้าไปล้อมหลินมั่วไว้ทันที

พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดของหลี่ชุ่น และก็เป็นทหารพิเศษเกษียณอายุที่หลี่ชุ่นจ้างมาในราคาสูงอีกด้วย

เมื่อเห็นชายร่างเตี้ยถูกโจมตีจนลอยออกไปเมื่อสักครู่นี้ พวกเขาก็ไม่กล้าดูแคลนหลินมั่วอีก

พวกเขาหยิบกริชออกมาและจ้องไปที่หลินมั่วเพื่อหาโอกาสที่จะโจมตีให้ตายในครั้งเดียว

หลินมั่วยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาแท่งหนึ่งและเหลือบมองรอบๆ จากนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย “หนีตอนนี้ยังทันนะ!”

ทุกคนรู้สึกแปลกใจ ไม่เข้าใจว่าหลินมั่วหยิบตะเกียบขึ้นมาทำไม

แต่เมื่อได้ยินคำพูดดูถูกของหลินมั่ว พวกเขาก็โมโหขึ้นมาทันที

พวกเขาส่งสายตาให้กันและพุ่งเข้าหาหลินมั่วพร้อมกันหลายทิศทาง โดยที่กริชในมือต่างเล็งไปที่จุดตายของหลินมั่ว

หลินมั่วถอยไปก้าวหนึ่งและหลบการโจมตีจุดตายอย่างง่ายดาย

ขณะเดียวกันก็ใช้ตะเกียบแทงไปที่ข้อมือซ้ายของคนนั้น

ด้านนอกยังมีคนอีกประมาณ 30-40คนคอยคุ้มกันอยู่ หลักๆ เพื่อกันไม่ให้หลินมั่วหนีไปได้

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของหลี่ชุ่น พวกเขาก็ทยอยวิ่งกันเข้ามา พวกเขายังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

หลี่ชุ่นเห็นลูกน้องเหล่านั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ไม่กล้าให้พวกเขาไปสู้กับหลินมั่ว

เมื่อกี้นี้หลินมั่วลงมือโหดเหี้ยมจริงๆ เขาไม่รู้เลยว่าสามสิบสี่สิบคนนี้จะสู้กับหลินมั่วไหวหรือไม่

หลี่ชุ่นมองไปยังหลินมั่วที่อยู่ในห้องและตะโกนออกไป “ไอ้หนุ่ม ถ้าเก่งนักนายก็รออยู่ที่นี่!”

หลินมั่วยิ้มเย้ย “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ไปไหนหรอก”

“รีบไปเรียกคนมาช่วยเถอะ เรียกได้เท่าไหร่ก็เรียกมาให้หมด”

หลี่ชุ่นกัดฟันกรอด เขาให้ลูกน้องยี่สิบกว่าคนเฝ้าอยู่ที่นี่ ส่วนตัวเขาก็รีบไปรวบรวมคนมา!

เขาไม่เคยเสียเปรียบขนาดนี้มาก่อน ความเย่อหยิ่งและทะนงตัวของเขาทำให้เขาไม่คิดถึงสถานะที่แท้จริงของหลินมั่วเลยแม้แต่น้อย คิดเพียงแต่จะแก้แค้นหลินมั่วเท่านั้น

ขณะนั้นเองหลินมั่วก็ได้รับสายโทรศัพท์จากเหลาหู่ เขาพาหม่าเทียนเฉิงกับคนอื่นๆ เข้ามาในเมืองฟางชวนแล้ว