หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1551

หลินมั่วส่งข้อความยืนยันพิกัดให้กับเหลาหู่

ไม่ถึงสิบนาทีก็มีรถแล่นเข้ามาที่ลานบ้าน

และก็มีคนหลายลงมาจากรถ ซึ่งหัวหน้าของพวกนั้นก็คือเหลาหู่

ส่วนคนสองคนที่ยืนอยู่ถัดจากเหลาหู่ไปก็คือหม่าเทียนเฉิงและภรรยา

หม่าเทียนเฉิงและภรรยาของเขาดูสีหน้าไม่ค่อยดี โดยเฉพาะหลี่อิ่งภรรยาของเขา

เหลาหู่เลยพุ่งไปในตัวเมืองและบอกกับพวกเขาว่าหลินมั่วต้องการให้พวกเขาช่วยอะไรบางอย่าง

แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร แต่เพราะหลินมั่วเป็นคนสั่งพวกเขาเลยต้องรีบตามเหลาหู่มา

แต่พอพวกเขาเข้าใกล้เมืองฟางชวน ทั้งสองก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

พอเข้าสู่เขตเมืองฟางชวน เหลาหู่ก็ยึดโทรศัพท์มือถือของทั้งคู่ไป

ครั้งนี้พวกเขามั่นใจเต็มร้อยว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเมืองฟางชวน

ทำให้หลินมั่วมาปรากฏตัวได้ ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน!

ทั้งคู่ร้อนใจมากและหลีอิ่งก็อยากจะโทรหาหลี่ชุ่น แต่ก็หาโอกาสไม่ได้

และหลังจากที่ทั้งสองลงจากรถก็เห็นเข้ากับกระจกของห้องส่วนตัวที่แตก พร้อมกับนักเลงกว่ายี่สิบคนยืนอยู่ในสนาม

ถึงพวกเขาจะไม่ฉลาดแต่พวกเขาก็รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

หม่าเทียนเฉิงขยิบตาส่งซิกให้หลีอิ่งแอบส่งข่าวให้กับพวกนั้น

แต่ในตอนที่หลีอิ่งกำลังจะแทรกตัวออกไปก็ถูกเหลาหู่สกัดไว้

"พี่หม่า พี่สะใภ้ คุณชายหลินรออยู่ที่ห้อง"

"ไป เข้าไปข้างในกันอย่าให้คุณชายหลินเขารอนาน!"

เหลาหู่พดด้วยรอยยิ้มห้วนๆเพื่อที่จะขัดขวางไม่ให้หลีอวี่ได้แอบส่งข่าว

หลีอวี่และหม่าเทียนเฉิงมองหน้ากัน พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากเดินตามเหลาหู่ไปที่ห้องส่วนตัว

และพวกอันธพาลที่อยู่ข้างนอกก็เปิดทางให้พวกเขาเข้ามาอย่างง่ายดาย

แม้ว่าพวกนี้จะคอยรับใช้หลี่ชุ่นแต่พวกเขาไม่เคยเจอกับหม่าเทียนเฉิงและหลีอิ่งมาก่อน ก็เลยไม่รู้ว่าของทั้งสองคือใครกันแน่!

พอพวกอันธพาลเห็นทั้งสามคนเข้าไปในห้องส่วนตัว พวกมันก็โทรบอกหลี่ชุ่นว่าหลินมั่วเรียกตัวช่วยมา

ส่วนฝั่งหม่าเทียนเฉิงกับหลีอิ่งที่เข้ามาในห้องส่วนตัวพอเห็นเข้ากับฉากอันวุ่นวายสีหน้าของทั้งสองก็ถอดสีไปเลย

และหม่าเทียนเฉิงก็รีบวิ่งไปคุกเข่าต่อหน้าหลินมั่ว "คุณชายหลินครับผมขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้สอนเด็กคนนี้ให้ดี"

ส่วนหม่าเทียนเฉิงคนนี้เป็นใครกัน?

พอมาถึงก็ตะโกนจะให้หลี่ชุ่นมาคุกเข่าเอาหัวโขกพื้นเพื่อขอความเมตตาซะแล้ว

หลี่ชุ่นจะยอมฟังคำของเขางั้นเหรอ

แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่เรื่องก็ลามมาถึงจุดนี้แล้วมันจะต้องเป็นหายนะของหลี่ชุ่นแล้วล่ะ

หม่าเทียนเฉิงจ้องหลีอิ่งอย่างเคืองๆ แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะไม่ฟังคำพูดของหลินมั่ว เขาเลยทำได้แค่นั่งลงที่โต๊ะอย่างว่าง่าย

"กินสิ!"

หลินมั่วหัวเราะ

แล้วหม่าเทียนเฉิงก็คีบผักขึ้นมา แต่ตอนนี้เขาจะไปกินลงได้อย่างไร

หลังจากกินไปสองสามคำ หม่าเทียนเฉิงก็มองไปที่หลินมั่วอีกครั้งและพูดด้วยเสียงที่อ้อนวอนว่า "คุณชายหลิน หลี่ชุ่นมันถูกพี่สาวเลี้ยงจนเสียนิสัย"

"ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น"

“แต่ท่านไม่ต้องกังวล ไม่ว่าท่านจะจัดการกับไอ่เด็กนี้อย่างไง ผมก็จะเข้าข้างท่านอย่างแน่นอน!”

“ให้ผมเรียกมันมาคุกเข่าขอโทษที่นี่ก่อนดีไหม”

หลีอิ่งหน้าซีดแล้วเธอก็แอบมองหม่าเทียนเฉิงส่งสัญญาณให้หม่าเทียนเฉิงขอร้องหลินมั่ว

และหม่าเทียนเฉิงก็หงุดหงิดสุดๆ ถ้าหลินมั่วไม่อยู่ตรงนี้ หม่าเทียนเฉิงคงตบเธอไปนานแล้ว

ตอนนี้ยังจะรักษาชีวิตของตัวเองไว้ไม่ได้เลยแล้วยังจะขอร้องแทนน้องตัวเองอีกงั้นเหรอ