หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1609

เมื่อพอเฉียนเหลียงเหวินพูดแบบนี้ ผู้ชมก็หัวเราะออกมาทันที

ทุกคนมองไปที่หลินมั่วอย่างเย้ยหยัน

คำพูดของเฉียนเหลียงเหวินแสดงว่าเขากำลังดูถูกว่าหลินมั่วเป็นหมาตัวหนึ่ง!

ไท่จื่อทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาพูดด้วยความโมโห "เฉียนเหลียงเหวิน แกอยากโดนกระทืบใช่ไหม"

“เมื่อกี้ที่ตรูไม่ได้ซ้อมแก แกก็เลยได้หน้าสินะ”

“แกกล้าพูดกับหลินมั่วแบบนี้ แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”

เฉียนเหลียงเหวินมองไท่จื่อและก็ยังคงตื่นตระหนกเล็กน้อย

และในขณะนี้วั่นจื่อเฟิงยืนขึ้นและพูดอย่างเย็นชา "ฉันได้ยินมานานแล้วว่าไท่จื่อแห่งเมืองไห่ทรงอำนาจและวันนี้ก็ได้เห็นแล้วว่า สมชื่อจริงๆ"

“อนุญาตให้แต่พวกของตัวเองมาดูถูกวั่นชุนถัง แต่กลับไม่ยอมให้คนอื่นโต้กลับ นี่มันตรรกะอะไรกัน”

“ไท่จื่อ คุณคิดจริงๆ เหรอว่ามีลุงหั่วหวาคอยหนุนหลังอยู่ แล้วคุณจะสามารถทำอะไรก็ได้”

"ผมจะบอกคุณให้นะ ว่าวันนี้มีผมวั่นจื่อเฟิงอยู่ที่นี่ ฝันไปเถอะว่าจะได้ก่อเรื่อง!"

แล้ววั่นจื่อเฟิงก็โบกมือแล้วพูดเสียงดังว่า "มาจับตาดูเขาไว้"

“ถ้าไอ้สารเลวนี้กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ก็ต่อยฟันมันให้ร่วงไปเลย!”

“ฮึ่ม องค์ชายไห่เฉิง ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นขยะของไห่เฉิง!”

ทันทีที่คำพูดจบลง ชายชราสองคนที่อยู่ข้างๆ วั่นจื่อเฟิงก็เดินมาทันทีพวกเขามองมาที่ไท่จื่อ

สองคนนี้เป็นปรมาจารย์ที่ได้รับความนับถือจากตระกูลวั่น พวกเขาทรงพลังมากๆ

ถ้าหั่วหวาอยู่ที่นี่ ไท่จื่อก็คงไม่กลัวเขาหรอก

แต่ว่าฝีมือของไท่จื่อด้อยกว่าพวกเขาอยู่หลายเท่า

ไท่จื่อโกรธมากจนหน้ามืด เขาพูดด้วยความโมโห "วั่นจื่อเฟิง ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน ลุงของฉันไม่มีวันยกโทษให้แกแน่!"

วั่นจื่อเฟิงเย้ยและโบกมือโดยตรง "ลงมือ!"

แล้วชายชราคนหนึ่งก็ใช้หลังมือตบหน้าไท่จื่อ

ไท่จื่อรีบหลบและบอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่รอบตัวเขาก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพื่อจะหยุดเขา

เมื่อเห็นปรมาจารย์ที่เคารพของตระกูลถูกบังคับให้ถอย สีหน้าของวั่นจื่อเฟิงก็แสดงความตกใจออกมา แต่แวบเดียวก็กลายเป็นสีหน้าดุร้ายแทน

เขาถือว่าหลินมั่วเป็นศัตรูกับเขาแล้ว ยิ่งศัตรูแข็งแกร่ง เขาก็ยิ่งไม่มีความสุข

เมื่อวั่นจื่อเฟิงมองมาที่หลินมั่วที่อยู่ด้านล่างและได้ตัดสินใจหาโอกาสจัดการหลินมั่วทันที

มิฉะนั้นถ้าปล่อยให้คนแบบนี้เติบโตไปก็จะกลายเป็นหอกข้างแคร่ทำร้ายเขาในอนาคต!

วั่นจื่อเฟิงที่เป็นคนใจแคบมาโดยตลอดและในสถานการณ์แบบนี้ก็ยิ่งแสดงให้เห็นถึงประสบการณ์ที่เขาเคยประสบมา

เมื่อใดก็ที่เขาพบกับวัยรุ่นที่มีความสามารถ เขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำลายอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายลุกมาขู่ตัวเอง

แต่หลินมั่วก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกของวั่นจื่อเฟิง หลังจากที่เขาช่วยไท่จื่อเสร็จแล้ว เขาก็พูดตรงๆว่า "คุณวั่น ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจที่เมื่อกี้หั่วหวาทำคุณแพ้"

"แต่ในฐานะปรมาจารย์อาวุโส หากคุณมีความสามารถพอก็ไปแก้แค้นกับหั่วหวา"

“เชิญปรมาจารย์รุ่นใหญ่ของตระกูลมารังแกผู้น้อยแบบนี้ คุณไม่กลัวตระกูลวั่นจะเสื่อมเสียเกียรติเหรอ”

แล้วสีหน้าของวั่นจื่อเฟิงก็เปลี่ยนไป เขาพูดด้วยความโกรธ "ไอ่แซ่หลิน แกพูดอะไรของแกห้ะ ไหนพูดอีกรอบสิ!"