หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1629

ถึงอย่างไรหยวนเต๋อก็เป็นคนที่เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ครั้งที่แล้ว

แม้แต่เขายังพูดแบบนี้ สายตาของทุกคนภายในงานที่มองหลินมั่วเลยเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

เหมือนกับที่หยวนเต๋อพูด วิธีแห่งการแพทย์ เป็นกระบวนการของการสั่งสมอย่างหนึ่ง

หลินมั่วไม่ได้เรียนแพทย์มา อีกอย่างอายุก็ยังน้อย ในใจของทุกคน เขาไม่มีทางเทียบกับเฉียนหย่งอันซึ่งมีชื่อเสียงมาหลายสิบปีได้เลย

ดังนั้น ในใจของทุกคน จึงยังคงคิดว่ายาฟื้นฟูนี้ เฉียนหย่งอันเป็นคนวิจัยและพัฒนา

เฉียนหย่งอันยิ้มมุมปาก นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาต้องการ

อาศัยชื่อเสียงกับทักษะแพทย์ของตัวเอง กลับดำเป็นขาว กลับขาวเป็นดำ แล้วขโมยยาฟื้นฟูของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อไป

เฮ่อเชียนเสวี่ยโมโหมาก โต้แย้งด้วยท่าทางโกรธเคือง แต่กลับไม่มีใครสนใจเลย

ในสายตาของทุกคน เฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นคนฝั่งหลินมั่ว คำพูดของเธอ ไม่น่าเชื่อถือพอ

แม้กระทั่งหมอเทวดาเซวียกับหลี่ว์ซานเจิน พวกเขาโดนคนของสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูลากออกไปตั้งนานแล้ว พวกเขาเลยไม่มีทางช่วยหลินมั่วพูดได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ หลินมั่วจึงเหมือนกับกลายเป็นเป้าของทุกคน

ท่าทางนั้น ถ้าหากแมงมุมพิษไม่ได้อยู่ที่นี่ เกรงว่าทุกคนคงจะลุกขึ้นโจมตีเขาแล้ว

หลินมั่วกลับสงบมาก รอจนเสียงของทุกคนหยุดลง เขาถึงพูดเบาๆ ว่า “ทักษะแพทย์เหนือชั้นกว่า ก็เป็นผู้วิจัยและพัฒนายาฟื้นฟูใช่ไหม”

“เหอะ เฉียนหย่งอัน ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะต้องประลองทักษะแพทย์ ถึงจะพิสูจน์เรื่องนี้ได้สินะ”

พอพูดคำนี้ออกไป คนรอบด้านก็หัวเราะเยาะขึ้นมาทันที

ชายคนหนึ่งชี้หลินมั่วและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “นายพูดอะไรนะ ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม”

“นายจะประลองทักษะแพทย์กับหมอเทวดาเฉียนเหรอ”

“น้ำเข้าสมองนายหรือเปล่าเนี่ย หรือว่าโรคประสาทกำเริบ”

คนอื่นๆ ล้วนพากันเหน็บแนม “อวดฝีมือต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ นำความอับอายมาใส่ตัว”

“ฉันเคยเห็นคนไม่รู้จักประเมินความสามารถของตนเองมาเยอะมาก แต่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เล่นง้าวต่อหน้ากวนกงจริงๆ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายรู้วิชาแพทย์หรือเปล่า ยังจะปละลองทักษะแพทย์กับหมอเทวดาเฉียนอีกเหรอ ตอนหมอเทวดาเฉียนเป็นหมอช่วยคน นายยังไม่เกิดเลย นายมีสิทธิ์อะไรมาประลองกับหมอเทวดาเฉียน”

ใบหน้าของเฉียนหย่งอันเผยรอยยิ้มออกมา เขาพูดเสียงดังว่า “หลินมั่ว คุณแน่ใจนะว่าจะประลองทักษะแพทย์กับผม”

“พวกนายแค่พูดว่าหลินมั่วแพ้จะต้องทำยังไง แต่ไม่พูดว่าตัวเองแพ้จะทำยังไง มันมีหลักการแบบนี้ซะที่ไหน”

เฉียนหย่งอันพูดเสียงดังว่า “ถ้าหากผมแพ้ วั่นชุนถังของผมจะไม่ตามสืบสวนเรื่องตำรับยาฟื้นฟูอีก”

ไท่จื่อเอ่ยปากก่นด่าทันที “เฉียนหย่งอัน มันต่างกับผายลมตรงไหน”

“เมื่อกี้คุณเพิ่งจะพูดว่า ทักษะแพทย์ของใครดีกว่า คนนั้นก็คือคนที่วิจัยและพัฒนายาฟื้นฟู”

“ถ้าหากคุณแพ้ นั่นก็แปลว่าหลินมั่วเป็นคนวิจัยและพัฒนายาฟื้นฟูออกมา”

“คุณยังจะสืบสวนอะไรอีก”

คำพูดของไท่จื่อ ทำให้คนจำนวนมากหัวเราะออกมาทันที

สีหน้าของเฉียนหย่งอันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขากล่าวเสียงขรึมว่า “ถ้าหากผมแพ้ ผมจะขอโทษหลินมั่ว เป็นยังไง”

ไท่จื่อพยักหน้าด้วยความพอใจ “ดี งั้นก็ทำตามที่คุณพูด!”

“เตรียมตัวขอโทษให้ดีก็แล้วกัน!”

เฉียนเหลียงเหวินกัดฟัน “ฉันจะรอพวกนายมาขอโทษ”