หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1662

คุณชายวั่นโมโหมาก เขาตวาดลั่น “หลินมั่ว คุณ...คุณจะเกินไปแล้วนะ!”

“ผมอุตส่าห์มาขอร้องคุณ แต่คุณกลับมาดูถูกคุณปู่ของผมแบบนี้”

“คุณ...คุณคิดว่าตระกูลวั่นของพวกเรารังแกง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง”

หลินมั่วพูดเสียงแข็ง “ผมไปดูถูกคุณท่านของคุณตอนไหน”

“ผมแค่บอกคุณว่าในสายตาของแพทย์ทุกคนต่างเท่าเทียมกัน”

“แค่เพราะว่าตระกูลวั่นของคุณมีเงินมีอำนาจ หมายความว่าชีวิตของคุณจะสูงส่งกว่าคนอื่นอย่างนั้นหรือ”

คุณชายพูดอะไรไม่ออกทันที หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ๆ เขาก็พูดขึ้น “หลินมั่ว ฉันจะไม่คุยเรื่องไร้สาระพวกนี้กับคุณ!”

“ผมถามคุณหน่อย คุณไม่กล้าช่วยคุณปู่เพราะกลัวจางจิ่วต้วนใช่ไหม”

หลินมั่ว “ไม่มีความกลัวอะไรนั่นหรอก”

“ผมแค่รู้สึกไม่ดีกับตระกูลวั่นเท่านั้น!”

“คุณอย่าลืมนะว่างานแถลงข่าววั่นชุนถังครั้งนี้ ตระกูลวั่นของพวกคุณคอยขัดขวางและเป็นศัตรูกับผมอยู่ตลอด”

“ถ้าผมไม่ได้เตรียมตัวมาอย่างดี ตระกูลวั่นของคุณคงจะช่วยวั่นชุนถังยึดอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของผมไปแล้ว!”

“ตระกูลวั่นของพวกคุณทำเรื่องพวกนี้ แต่กลับยังมีหน้ามาขอร้องให้ผมไปช่วยคุณปู่ของคุณอีกอย่างนั้นหรือ”

คุณชายวั่นกัดฟันและพูดเสียงเข้ม “เรื่องนี้ผมขอโทษคุณได้”

หลินมั่วโบกมือ “ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ”

“ในงานแถลงข่าวผมให้โอกาสวั่นจื่อเฟิงไปแล้ว แต่เขาไม่ยอมขอโทษ”

“ตอนนี้เขาไม่ได้มาด้วย เห็นได้ชัดว่าตระกูลวั่นของคุณไม่มีความจริงใจเลยสักนิด”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องมาขอร้องผมอีกเลย คุณกลับไปเถอะ!”

หลังจากพูดจบหลินมั่วก็เปิดประตูและเดินเข้าไปด้านใน ไม่สนใจคุณชายวั่นอีก

เรื่องของคุณท่านวั่นนั้น หลินมั่วตั้งใจว่าจะไม่ไปช่วยเขาจริงๆ

ครั้งนี้วั่นจื่อเฟิงทำให้หลินมั่วลำบากจริงๆ ทำไมเขาต้องไปช่วยตระกูลวั่นอีกด้วย

หลังจากเดินเข้าไปด้านใน หลินมั่วก็รู้สึกว่าบรรยากาศในห้องมีอะไรแปลกไป

เขาหันหลังกลับและเห็นชายชราร่างผอมเตี้ยยืนอยู่ที่มุมห้อง