หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1689

วั่นจื่อเฟิงถึงกับพูดอะไรไม่ออก เขาพูดอ้ำๆ อึ้งๆ ว่า “ฉัน… ฉันเองก็ไม่รู้”

“บางที… บางทีคนคนนั้นอาจจะมีแผนอะไร หรือว่า… หรือว่ามีคนตั้งใจจะยุยงความขัดแย้งระหว่างตระกูลวั่นของเรากับจางไป่หลิงมั้ง…”

วั่นหย่งเฟิงพูดเสียงดุดันว่า “คนพวกนี้ว่างมากขนาดจะมายุยงความขัดแย้งระหว่างตระกูลวั่นของเรากับจางไป่หลิงรึ”

วั่นจื่อเฟิงพูดเสียงแข็งว่า “พี่ นี่… นี่ฉันจะไปรู้ได้ยังไง”

“คงจะเป็นศัตรูของเรา หรือว่าศัตรูของจางไป่หลิงหรือเปล่า”

“บนโลกนี้มีคนไม่ดีเยอะแยะไปหมด ใครจะไปรู้ว่าคนพวกนี้คิดอะไรกัน”

วั่นหย่งเฟิงขมวดคิ้วขึ้นมา เขามองวั่นจื่อเฟิงอย่างสงสัย

วั่นจื่อเฟิงนั้นใจไม่ดีอย่างมาก เขาไม่กล้าที่จะสบตากับวั่นหย่งเฟิง ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับรู้การเคลื่อนไหวของหนอนกู้พิษ

เขารู้ว่าวั่นหย่งเฟิงเริ่มสงสัยเขาแล้ว ตอนนี้ความหวังเดียวของเขาก็คือให้กู่พิษไร้เงานี้แตกตัว เมื่อเป็นแบบนี้เขาก็จะได้ควบคุมวั่นหย่งเฟิงแล้ว

ขณะนั้นเอง คุณชายวั่นก็เดินออกมาแล้วพูดเสียงทุ้มว่า “อารอง ฉันมีคำถามอยากจะถามอาหน่อย ไม่รู้ว่าอาจะตอบได้ไหม”

วั่นจื่อเฟิง “เธอจะถามอะไร”

คุณชายวั่นมองดูเขาแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันกับพี่หลินออกจากเมืองอวิ๋นอันไปแล้ว จูเย่ชิงหาพวกเราเจอได้ยังไง”

เมื่อได้ยินแบบนี้ใจของวั่นจื่อเฟิงก็กระตุกขึ้นมา

วั่นหย่งเฟิงเองก็หันไปมองวั่นจื่อเฟิงทันที นี่มันเป็นปัญหาจริงๆ

วั่นจื่อเฟิงพูดเสียงแข็ง “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง”

“คำถามนี้เธอควรจะไปถามจูเย่ชิงไม่ใช่เหรอ”

คุณชายวั่นพูดเสียงเยือกเย็นต่อ “อารอง ฉันยังมีอีกคำถามหนึ่ง”

“อาหาจูเย่ชิงเจอได้ยังไงกัน”

เมื่อได้ยินแบบนี้ จูเย่ชิงเองก็เงยหน้าขึ้นมาทันทีแล้วมองวั่นจื่อเฟิงอย่างเยือกเย็น

สีหน้าของวั่นจื่อเฟิงดูแย่มาก แต่ก็ยังคงพูดเสียงแข็งว่า “ฉัน… ฉันก็โชคดีไง มีคนไปเจอเธอเข้าก็เลย… ฉันก็เลยพาคนไปหาเธอจนเจอ…”

คุณชายวั่นยิ้มเยือกเย็น “จริงเหรอ”