หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1690

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างพากันพูดคุยกันขึ้นมา

ทุกคนต่างมองไปที่วั่นจื่อเฟิง แม้แต่อาเจ็ดเองก็เบิกตาโต

ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมวั่นหย่งเฟิงถึงได้สนับสนุนคุณชายวั่นแบบนี้

ที่แท้วั่นหย่งเฟิงเองก็สงสัยวั่นจื่อเฟิงมานานแล้วเหมือนกัน!

ขณะนั้นเองเขาก็แอบรู้สึกดีใจอย่างมาก

หากพี่น้องอย่างวั่นหย่งเฟิงกับวั่นจื่อเฟิงเกิดความคัดแย้งกัน งั้นก็ดีมากเลย

เขาก็ไม่ต้องลงมือด้วยซ้ำ ทั้งสองคนก็สู้กันจนต่างฝ่ายต่างได้รับผลกระทบ ส่วนถึงเวลานั้นเขาเองก็จะได้ผลักดันลูกชายของตนเองขึ้นตำแหน่งหัวหน้าตระกูลได้

ดังนั้นตอนนี้อาเจ็ดก็ไม่พูดอะไรแล้ว แต่กลับเดินถอยหลังไปก้าวหนึ่งเพื่อให้ที่กับวั่นจื่อเฟิง

ตอนนี้หน้าผากของวั่นจื่อเฟิงนั้นเหงื่อไหลพราก อ้ำๆ อึ้งๆ แต่ก็พูดอะไรออกมาไม่ได้สักคำ

คุณชายวั่นมองดูเขาแล้วพูดเยือกเย็นว่า “อารอง คำถามนี้ดูเหมือนว่าอาจะตอบไม่ได้นะ”

“ไม่อย่างงั้นเราไปถามจูเย่ชิงกันไหม”

พูดจบคุณชายวั่นก็เดินมาถึงตรงหน้าจูเย่ชิง “จูเย่ชิง เธอหาพวกเราเจอได้ยังไง”

จูเย่ชิงตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ฉันจำเป็นต้องตอบเธอเหรอ”

สำหรับคำตอบแบบนี้ คุณชายวั่นเองก็แค่ยิ้ม “จูเย่ชิง ต่อให้เธอไม่พูด ฉันเองก็พอจะเดาได้”

“คงจะเป็นเฉียนหย่งอันหรือไม่ก็อาจารย์กู่บอกเธอสินะว่าพวกเราอยู่ไหน”

นัยน์ตาของจูเย่ชิงมีอะไรแวบผ่านไป แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่มันก็บ่งบอกทุกอย่างแล้ว

คุณชายวั่นเห็นสายตาของเธอแล้วในใจเองก็ตะลึงมากเช่นกัน

เรื่องพวกนี้ล้วนเป็นหลินมั่วที่บอกเธอ หลินมั่วนั้นสันนิษฐานออกมาตามข้อมูลเท่าที่มี

คิดไม่ถึงเลยว่าการสันนิษฐานของหลินมั่วจะถูกหมดเลย!

เธอสูบลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “จูเย่ชิง งั้นเธออยากรู้ไหมว่าอารองของฉันหาเธอเจอได้ยังไง”

ครั้งนี้จูเย่ชิงไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองคุณชายวั่น เธอเองก็สงสัยเหมือนกัน

วั่นหย่งเฟิงเองก็มองไปที่เขา “เจ้าสอง ตอนนี้นายยังมีอะไรจะพูดอีกไหม”

วั่นจื่อเฟิงสีแดงก่ำแล้วยังคงพูดเสียงแข็งว่า “นี่…นี่มันอะไรกัน”

“นี่ก็แค่การคาดเดาของพวกเขาเท่านั้นแหละ!”

“อยากจะให้ร้ายใครก็ย่อมมีเหตุผลหรือข้ออ้างเสมอ ใช้เรื่องที่ได้จากสันนิษฐานก็อยากจะลงโทษฉันเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว!”

สีหน้าของวั่นหย่งเฟิงเปลี่ยนทันที “เจ้าสอง มาถึงขนาดนี้แล้ว นายยังจะไม่ยอมรับอีกเหรอ”

วั่นจื่อเฟิง “ฉันไม่ได้ทำ ฉันจะยอมรับอะไร!”

วั่นหย่งเฟิงโกรธอย่างมาก กำลังคิดจะพูดอะไร คุณชายวั่นก็ชิงพูดก่อนแล้ว “อารอง ถ้าฉันเดาไม่ผิด ในโทรศัพท์ของอาคงจะยังมีข้อความของเฉียนหย่งอันกับอาจารย์กู่สินะ”

“อากล้าเอาโทรศัพท์ออกมาให้พวกเราตรวจสอบไหม”

เมื่อได้ยินแบบนี้สีหน้าของวั่นจื่อเฟิงก็เปลี่ยนไปทันทีทันใด เขาถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัวแล้วใช้มือมาจับกระเป๋าเอาไว้

วั่นหย่งเฟิงเห็นแบบนั้นก็เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว “เจ้าสอง เอาโทรศัพท์นายมาให้ฉันดูซิ!”