หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1691

วั่นจื่อเพิ่งสีหน้าซีดขาว พูดตะกุกตะกัก “ผม...ผมไม่ได้พกโทรศัพท์...”

วั่นหย่งเฟิงชี้ไปที่กระเป๋ากางเกงของเขา “ในนี้ใส่อะไรไว้”

วั่นจื่อเฟิงพูดเมื่อรู้ตัว “มะ..ไม่ใช่โทรศัพท์...”

พอพูดออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์หัวเราะขึ้นมาพร้อมกันทันที

เหมือนตรงนี้ไม่มีเงินสามร้อยตำลึง!

วั่นหย่งเฟิงทำสีหน้าเย็นชา พูดตวาด “วั่นจื่อเฟิง นายมองพวกเราเป็นคนโง่ใช่ไหม”

“ฉันจะพูดอีกครั้ง หยิบโทรศัพท์ออกมา!”

“ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนาย!”

วั่นจื่อเฟิงจิตใจลนลาน ในโทรศัพท์ ยังมีข้อความของเฉียนหย่งอันอยู่จริง

ถ้าหากถูกหยิบออกมา เช่นนั้นเรื่องของเขา จะถูกเปิดโปงออกมาทั้งหมด

เขาร้อนใจสุดขีด คอยประวิงเวลา พร้อมกับยอมรับการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของแมลงพิษ

ตอนนี้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มีเพียงกู่พิษไร้เงาระเบิดออกมา เขาจึงจะกลับเป็นฝ่ายชนะ!

แต่ แมลงพิษตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร จึงทำให้เขาแทบจะพังทลาย

กู่พิษไร้เงาไม่ระเบิดออก เช่นนั้นเขาจึงทำอะไรไม่ได้!

วั่นหย่งเฟิงเห็นเขาอิดออด จึงยิ่งโกรธ ตะคอกเสียงดัง “เร็วๆ!”

วั่นจื่อเพิงตกใจตัวสั่นหงึกๆ มือขวาสั่น โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือร่วงลงไปบนพื้นโดยตรง

คุณชายวั่นรีบเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา ยื่นใส่มือของวั่นหย่งเฟิง

วั่นหย่งเฟิงเปิดโทรศัพท์ มองดูครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาหน้าเขียวปัดทันที

“วั่นจื่อเฟิง นายทำเรื่องดีมาก!”

วั่นหย่งเฟิงตะคอก โกรธตัวสั่นไปทั้งตัว

วั่นหย่งเพิงตกใจเกือบฉี่ราด

เวลานี้ สมาชิกคนอื่นของตระกูลวั่นได้เข้ามารวมตัวกัน

ทุกคนเห็นข้อความของวั่นจื่อเฟิงกับเฉียนหย่งอัน คราวนี้ สิ่งที่วั่นจื่อเฟิงทำทุกอย่าง จึงไม่สามารถพูดแก้ตัวได้อีก

“วั่นจื่อเฟิง ตอนนี้นายยังมีอะไรจะพูดอีกไหม”