หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 170

สีหน้าท่าทางของสวี่ตงเสวี่ยเปลี่ยนไปในทันที เธอพูดด้วยความโกรธว่า " ฉันไม่คู่ควรอย่างงั้นเหรอ ? "

" เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ? "

" พี่สาวของฉันคือสวี่ปั้นซย่า ประธานกรรมการบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ บริษัทนั้นเป็นของครอบครัวฉันเอง ! "

" เธอคิดว่าเธอเป็นใคร กล้าดียังไงมาพูดว่าฉันคู่ควรหรือไม่คู่ควร ! "

" ฉันว่านะ การ์ดใบนี้มันต้องเป็นของปลอมเเน่ๆ เธอเลยกลัวว่าฉันจะเอาไปเปิดโปงเธอใช่ไหมล่ะ ? "

หญิงสาวชายตามองสวี่ตงเสวี่ยอย่างนิ่งลึก " นี่มันก็เเค่บัตรไดมอนด์การ์ด คนอย่างซ่งจื่อหลานยังจะเป็นคนหลอกลวงอีกด้วยเหรอเนี่ย ? "

เมื่อสิ้นถ้อยคำนั้น ทุกคนในห้องถึงกับช็อกไปตามๆ กัน

หวงเหลียงถึงตาค้างเบิกกว้าง " คุณ...คุณคือซ่งจื่อหลาน ! ? "

" ประธานกรรมการบริษัทอวิ๋นช่วงกรุ๊ป ? "

" ทายาทตระกูลซ่ง หนึ่งในสิบอันดับตระกูลใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองก่วงหยาง ? "

ซ่งจื่อหลานยิ้มด้วยสีหน้าเย็นชา " ก็พอจะมีความรู้รอบตัวอยู่บ้างนี่นา ! "

หวงเหลียงถึงกับชะงักงัน เเละไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น คนอื่นๆ ในห้องต่างก็พากันตะลึงพรึงเพริดไปด้วย

ในเมืองก่วงหยางแห่งนี้ ซ่งจื่อหลานจัดว่าเป็นผู้หญิงที่ทรงอิทธิพลอันดับหนึ่งเลยว่าก็ว่าได้

ตระกูลซ่งเป็นตระกูลเก่าแก่อันดับหนึ่งของเมืองก่วงหยาง เเละถือเป็นต้นตระกูลของทั้งสิบตระกูลใหญ่อีกด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น ซ่งจื่อหลานยังถูกขนานนามว่า เป็นสมาชิกรุ่นใหม่คนแรกของตระกูลซ่ง

เธอเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทอวิ๋นช่วงกรุ๊ป อีกทั้ง ทรัพย์สินส่วนตัวของเธอแทบจะตีเสมอกับทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลซ่งเลยก็ว่าได้

เเละเธอยังเป็นคนรุ่นใหม่ในเมืองก่วงหยางเพียงคนเดียว ที่มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกับบรรดาผู้นำของสิบอันดับตระกูลใหญ่ของเมืองอีกด้วย

หากจะกล่าวอีกนัยหนึ่ง คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาในตอนนี้ คือผู้ทรงอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่กว่าผู้นำตระกูลสิบอันดับแรกเสียอีก !

สวี่ตงเสวี่ยออกอาการเลิ่กลั่ก เพราะเพิ่งจะพูดจากดูถูกดูเเคลนใส่ซ่งจื่อหลานไปหมาดๆ

สวี่เจี้ยนกงรีบลุกขึ้นอย่างไว " คุณหนูซ่ง เมื่อครู่...ลูกสาวผมทำให้คุณหนูขุ่นเคือง โปรดยกโทษให้ลูกสาวผมด้วยนะครับ ! "

" พวกเรามีตาหามีแววไม่ คุณหนูซ่งได้โปรดอย่าถือสาเลยนะครับ ! "

" เสวี่ยเอ๋อร์ รีบขอโทษคุณหนูซ่งเดี๋ยวนี้ ! "

สวี่ตงเสวี่ยพูดตะกุกตะกัก " คุณหนู...คุณหนูซ่ง ฉัน...ฉันต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ..."

ซ่งจื่อหลานกล่าวอย่างเย็นชา " ในเมื่อคุณหลินมั่วไม่ได้อยู่ที่นี่ ถ้าอย่างงั้น ฉันจะไปหาเขาที่อื่นก็เเล้วกัน ! "

สวี่เจี้ยนกงรีบพูดต่อทันทีว่า " คุณหนูซ่ง ผม... ผมจะโทรให้เขากลับมาเดี๋ยวนี้เลยครับ ! "

" ช่างมันเถอะ ! " ซ่งจื่อหลานโบกมือ " ดูจากสภาพพวกคุณ คุณหลินมั่วก็คงไม่อยากจะสนใจพวกคุณเหมือนกัน "

สวี่ตงเสวี่ยทำเสียงเหวี่ยงใส่ " อย่าพูดเป็นเล่นไปนะ มันก็อาจจะเป็นไปได้ ! "

" หลินมั่ว ไอ้ตัวเเสบ จิตใจมันช่างต่ำช้าจริงๆ "

" เกาะผู้หญิงกินจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าอยากจะจับซ่งจื่อหลานเเน่ๆ "

" อย่างไรซะ ซ่งจื่อหลานก็ดูจะไม่มีสมองเอาเสียเลย น่าจะติดกับเเล้วจริงๆ ! "

" พ่อคะ แม่คะ พวกเราต้องคอยจับตาดูไว้นะคะ ! "

สวี่เจี้ยนกงทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ฟังฮุ่ยจึงพูดขึ้นมาว่า " จะว่าไป ฉันกลับคิดว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรนะ "

" ถ้าพวกเขาคบกันจริงๆ หลินมั่วก็ต้องหย่ากับปั้นซย่าสิ ! "

" พวกเราจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป ! "

สวี่ตงเสวี่ยพยักหน้ารับ " จริงด้วยสิ ! "

หวงเหลียงรีบพูดต่อ " คุณพ่อคุณแม่ครับ ทำอย่างนั้นไม่ได้นะครับ ! "

" คนอย่างเจ้าหลินมั่ว มันเป็นประเภทมือไม่พายยังเอาเท้าราน้ำ จ้องแต่จะหาผลประโยชน์ใส่ตัว "

" ถ้าปล่อยให้มันไปยุ่งกับซ่งจื่อหลาน มันจะไม่กลับมาแก้แค้นครอบครัวเราเหรอครับ ? "

" ถึงตอนนั้น ซ่งจื่อหลานคงจะฟังแต่หมอนั่น เเล้วพวกเราจะไปสู้กับซ่งจื่อหลานได้ยังไงกัน ? "