หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 171

ตอนที่หลินมั่วตามสวี่ปั้นซย่าไป สวี่ปันซย่ากำลังยืนสะอื้นอยู่ที่มุมถนนอย่างเงียบๆ

“ปั้นซย่า อย่าเสียใจไปเลยนะ”

“อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย”

หลินมั่วปลอบโยนเสียงเบา

สวี่ปั้นซย่ามองหลินมั่วพลางสะอื้นและพูดว่า “หลินมั่ว พวกเขาจงใจบังคับคุณ อยากให้คุณรับผิดชอบเงินพวกนี้ ทำไม...ทำไมคุณถึงไม่ต่อต้านล่ะ”

“คุณรู้ไหม ฉันไม่อยากให้คุณต้องทุกข์ใจแบบนี้”

หลินมั่วยิ้ม “ปั้นซย่า คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ”

“ขอเพียงแค่คุณดีกับผม ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไร ผมก็ไม่รู้สึกทุกข์ใจทั้งนั้น”

สวี่ปั้นซย่าน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง เธอโผเข้ากอดหลินมั่วและพูดพลางสะอื้น “คนโง่”

“คุณมันโง่ที่สุดเลย”

“ทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้ล่ะ”

หลินมั่วตบหลังสวี่ปั้นซย่าเบาๆ “คุณเป็นภรรยาของผม ถ้าผมไม่ทำดีกับคุณ แล้วใครผมจะทำดีกับใครล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าซาบซึ้งใจและร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เธอกอดเขาเป็นเวลานานกว่าจะยอมปล่อยมือ

หลินมั่วเช็ดน้ำตาจากหางตาให้กับสวี่ปั้นซย่าและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “พอแล้ว ร้องไห้จนเหมือนลูกแมวแล้วเนี่ย”

“คุณหิวไหม”

“คุณจะเลี้ยงข้าวฉัน ?”

แก้มของสวี่ปั้นซย่าแดงก่ำ เธอจับกอดแขนของหลินมั่วโดยไม่ยอมปล่อย “เอาสิ คืนนี้พวกเราไปกินข้าวใต้แสงเทียนอันโรแมนติกกันสักหน่อยดีไหม”

“ไม่มีปัญหา คุณว่ายังไง ผมก็ว่าอย่างนั้นเลย”

ในที่สุดหลินมั่วก็พาสวี่ปั้นซย่าหาภัตตาคารที่ดูค่อนข้างหรูหราเจอ

พวกเขาให้บริกรพาไปยังที่นั่งเงียบๆ ทั้งสองสั่งอาหารและสั่งไวน์แดงหนึ่งขวด

ในตอนที่ทั้งสองเดินเข้าไป ชายคนหนึ่งที่บาร์เหลือบมองเห็นทั้งคู่และสีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที

ชายคนนี้เป็นหนึ่งในลูกสมุนที่ติดตามคุณชายโจวไปอีผิ่นเซวียนก่อนหน้านี้

เขาจำหลินมั่วได้อย่างชัดเจน จึงรีบวิ่งไปด้านหลังเพื่อโทรหาคุณชายโจวทันที

ไม่นาน คุณชายโจวก็มาถึง

“บ้าจริง พวกเขาอยู่ที่ไหน”

คุณชายโจวตะโกนอย่างโกรธจัด

“นั่น อยู่ทางนั้นครับ”