หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 171

ตอนที่หลินมั่วตามสวี่ปั้นซย่าไป สวี่ปันซย่ากำลังยืนสะอื้นอยู่ที่มุมถนนอย่างเงียบๆ

“ปั้นซย่า อย่าเสียใจไปเลยนะ”

“อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย”

หลินมั่วปลอบโยนเสียงเบา

สวี่ปั้นซย่ามองหลินมั่วพลางสะอื้นและพูดว่า “หลินมั่ว พวกเขาจงใจบังคับคุณ อยากให้คุณรับผิดชอบเงินพวกนี้ ทำไม...ทำไมคุณถึงไม่ต่อต้านล่ะ”

“คุณรู้ไหม ฉันไม่อยากให้คุณต้องทุกข์ใจแบบนี้”

หลินมั่วยิ้ม “ปั้นซย่า คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ”

“ขอเพียงแค่คุณดีกับผม ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไร ผมก็ไม่รู้สึกทุกข์ใจทั้งนั้น”

สวี่ปั้นซย่าน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง เธอโผเข้ากอดหลินมั่วและพูดพลางสะอื้น “คนโง่”

“คุณมันโง่ที่สุดเลย”

“ทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้ล่ะ”

หลินมั่วตบหลังสวี่ปั้นซย่าเบาๆ “คุณเป็นภรรยาของผม ถ้าผมไม่ทำดีกับคุณ แล้วใครผมจะทำดีกับใครล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าซาบซึ้งใจและร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เธอกอดเขาเป็นเวลานานกว่าจะยอมปล่อยมือ

หลินมั่วเช็ดน้ำตาจากหางตาให้กับสวี่ปั้นซย่าและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “พอแล้ว ร้องไห้จนเหมือนลูกแมวแล้วเนี่ย”

“คุณหิวไหม”

“คุณจะเลี้ยงข้าวฉัน ?”

แก้มของสวี่ปั้นซย่าแดงก่ำ เธอจับกอดแขนของหลินมั่วโดยไม่ยอมปล่อย “เอาสิ คืนนี้พวกเราไปกินข้าวใต้แสงเทียนอันโรแมนติกกันสักหน่อยดีไหม”

“ไม่มีปัญหา คุณว่ายังไง ผมก็ว่าอย่างนั้นเลย”

ในที่สุดหลินมั่วก็พาสวี่ปั้นซย่าหาภัตตาคารที่ดูค่อนข้างหรูหราเจอ

พวกเขาให้บริกรพาไปยังที่นั่งเงียบๆ ทั้งสองสั่งอาหารและสั่งไวน์แดงหนึ่งขวด

ในตอนที่ทั้งสองเดินเข้าไป ชายคนหนึ่งที่บาร์เหลือบมองเห็นทั้งคู่และสีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที

ชายคนนี้เป็นหนึ่งในลูกสมุนที่ติดตามคุณชายโจวไปอีผิ่นเซวียนก่อนหน้านี้

เขาจำหลินมั่วได้อย่างชัดเจน จึงรีบวิ่งไปด้านหลังเพื่อโทรหาคุณชายโจวทันที

ไม่นาน คุณชายโจวก็มาถึง

“บ้าจริง พวกเขาอยู่ที่ไหน”

คุณชายโจวตะโกนอย่างโกรธจัด

“นั่น อยู่ทางนั้นครับ”

คุณชายโจวเหลือบมอง เมื่อเห็นหลินมั่วและสวี่ปั้นซาย่า ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นในทันที

“แก ครั้งก่อนบังอาจไม่ไว้หน้าฉัน”

“คืนนี้ฉันจะบีบแกให้อยู่ในกำมือฉันให้ได้”

เมื่อด่าจบ คุณชายโจวก็โบกมือและพูดว่า “ไป รวบรวมพี่น้องของเรามาที่นี่ซะ”

ชายคนนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำว่า “คุณโจวครับ ที่นี่คือร้านของคุณนะครับ”

“ถ้ามีการต่อสู้ที่นี่แล้วข่าวแพร่กระจายออกไปคงฟังดูไม่ดีแน่ครับ”

“อีกอย่าง...ผู้ชายคนนั้นถือบัตรซูเปอร์วีไอพีของอีผิ่นเซวียน ไม่แน่ว่าเขาอาจมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างกับหวงหย่งเฟิงก็ได้”

“ถ้าเราไม้แข็ง แล้วหวงหย่งเฟิงกลับมาเอาเรื่อง ผม...ผมเกรงว่ามันจะไม่อธิบายยากนะครับ”

คุณชายโจวดูขุ่นเคือง “บ้าเอ๊ย ฉันต้องกลัวเขางั้นเหรอ”

ชายคนนั้นยิ้มในทันที “คุณโจวไม่มีทางกลัวคนสกุลหวงอย่างแน่นอนครับ”

“แต่เวลาเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ทำมาก็ย่อมดีกว่าทำน้อย”

“ถ้าผู้อาวุโสรู้ว่าเราไปจัดการพวกมันโดยไม่มีเหตุผล เกรงว่าท่านคงจะไม่ช่วยเราแน่ ”

“แต่ถ้าเราหาเหตุผลมาได้ ผู้อาวุโสคงจะพูดอะไรไม่ได้”

คุณชายโจวถามอย่างสงสัย “แกหมายความว่ายังไง”

ชายคนนั้นยิ้ม ก่อนจะเอนตัวเข้าไปข้างหูของคุณชายโจวและบอกแผนการของเขา

ไม่นานหลังจากที่หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่านั่งลง ไวน์และอาหารก็ถูกเสิร์ฟ

พนักงานเสิร์ฟเปิดไวน์แดงต่อหน้าทั้งสองและรินให้ ก่อนจะพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย “รับประทานให้อร่อยนะครับ”

สวี่ปั้นซย่าเหลือบมองด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “หลินมั่ว นี่เป็นอาหารที่คุณสั่งเหรอ”

หลินมั่วส่ายหัว “ผมไม่ได้สั่งของพวกนี้”

สวี่ปั้นซย่าเกิดความสงสัย “แล้วนี่มันหมายความว่ายังไง”

“นี่พวกคุณเสิร์ฟอาหารผิดหรือเปล่า”

บริกรดูบิลรายการแล้วส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ผิดครับ”

“นี่คือรายการอาหารที่คุณสั่ง”

“เห็ดทรัฟเฟิลขาวอิตาลี คาเวียร์แคสเปียน ฟัวกราส์ฝรั่งเศส เนื้อโกเบ หอยเป๋าฮื้อออสเตรเลีย”

“และโรมาเน่-คอนติขวดนี้ด้วยครับ”

เมื่อได้ยินชื่อเมนูเหล่านั้นก็รู้สึกตกใจ

ถึงแม้เธอจะไม่เคยกินอาหารเหล่านี้มาก่อน แต่เธอพอจะได้ยินมาว่าทั้งหมดเป็นส่วนผสมระดับไฮเอนด์ที่มีราคาแพงมาก

นอกจากนี้ยังมีโรมาเน่-คอนติ ราชาแห่งไวน์แดงที่มีราคาเป็นหมื่นเป็นแสนอีกด้วย