หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1700

วั่นหย่งเฟิงพูดด้วยความตื่นเต้นซาบซึ้ง “หมอเทวดาหลิน ทำยังไงถึงจะขับเลือดคั่งออกมาได้ครับ”

หลินมั่วเดินไปข้างๆ ท่านวั่น “ท่านครับ ท่านนอนลงก่อน”

ท่านวั่นรีบนอนลงบนโซฟาที่อยู่ข้างๆ ทันที

วั่นหย่งเฟิงเดินตามไปข้างๆ เห็นหลินมั่วหยิบกระเป๋าเข็มเงินออกมาจากตัวของเขา จึงอดไม่ได้ที่จะถาม “หมอเวดาหลิน อยากให้ผมหยิบผลการตรวจมาดูไหมครับ”

“พวกเราได้ถ่ายรูป ตำแหน่งส่วนที่มีเลือดคั่งอยู่ แล้วก็ตำแหน่งที่บาดเจ็บของพ่อผม...”

หลินมั่วโบกมือโดยตรง “ไม่ต้องครับ!”

วั่นหย่งเฟิงตกตะลึง “อ๋า”

คุณชายวั่นก็พูดเสียงทุ้มต่ำ “หมอเทวดาหลิน ตำแหน่งบาดเจ็บของคุณปู่ของฉัน กับตำแหน่งเลือดคั่ง ไม่ได้อยู่ด้วยกัน...”

หลินมั่ว “ผมรู้ครับ”

“ตำแหน่งที่ท่านบาดเจ็บอยู่ซี่โครงซ้าย เลือดคั่งอยู่ตรวท้องน้อย”

วั่นหย่งเฟิงรีบมองคุณชายวั่นทันที คุณชายวั่นทำสีหน้างุนงง หันไปส่ายหน้าให้เขา เพื่อบอกว่าตัวเองไม่เคยพูดเรื่องนี้เลย

วั่นหย่งเฟิงตกตะลึงเหม่อ “หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณก่อนหน้านี้เคยศึกษาอาการบาดเจ็บของคุณพ่อของผม”

“หมอคนอื่นเคยพูดกับคุณ”

หลินมั่ว “ไม่มีครับ”

วั่นหย่งเฟิงยิ่งตกใจ “อย่างนั้นคุณรู้ตำแหน่งที่บาด้จ็บของท่านได้ยังไงครับ กับตำแหน่งของเลือดคั่ง”

หลินมั่ว “วิชาจิตซึ่งเป็นกำลังภายในของตระกูลวั่น ไม่เหมือนวิชากำลังภายในของคนอื่น”

วิชาจิตซึ่งเป็นกำลังภายในโดยทั่วไป จะให้จุดตันเถียนเป็นพื้นฐาน ขับเคลื่อนพลังภายในไปทั่วร่างกาย

“วิชาจิตกำลังภายในของตระกูลวั่น สะสมพลังอยู่ในเส้นชีพจร ใช้อวัยวะทั้งห้าเป็นจุดศูนย์กลางแล้วขับเคลื่อนไปทั่วร่าง”

“ซึ่งหมายความว่า กำลังภายในของตระกุลวั่น อวัยวะทั้งห้าแข็งแกร่งที่สุด จุดตันเถียนจึงอ่อนแอ”

“ถ้าหากฝึกน้อย อย่างนั้นก็ไม่เป็นไร กำลังภายในที่อยู่ทุกตำแหน่งของร่างกายจึงถูสะสมได้ง่าย”

“แต่ถ้าหากฝึกมานาน กำลังภายในลึกล้ำ พลังภายในจึงยากที่จะสะสม”

“โดยเฉพาะอาการของท่านวั่น นอกจากอวัยวะทั้งหาได้รับบาดเจ็บ ไม่อย่างนั้น พลังภายในก็ยากที่จะสะสม”