หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1708

วั่นหย่งเฟิงเดินออกจากลานส่วนตัวของคุณท่านและตรงไปที่เรือนที่ลูกสาวอาศัยอยู่

เพิ่งจะเปิดประตู เขาก็เห็นเด็กสาวยืนอยู่ในเรือนหลายคน

เด็กสาวหลายคนนี้เป็นสาวใช้ของคุณชายวั่นกันหมดทุกคน

วั่นหย่งเฟิงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ “พวกเธอยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้?”

“ทำไมถึงไม่เข้าไปข้างใน?”

เหล่าสาวใช้มองหน้ากัน หนึ่งในนั้นพูดออกมาเสียงเบา “คุณชายให้พวกเราออกมา ไม่ให้พวกเราเข้าไปและห้ามไม่ให้ใครเข้าไปด้วย”

วั่นหย่งเฟิงแปลกใจ “เธอกำลังทำอะไรอยู่?”

“ทำไมถึงต้องมีลับลมคมในขนาดนี้?”

“ช่างเถอะ พวกเธอยืนต่อไปละกัน ฉันจะเข้าไปดูสักหน่อย!”

วั่นหย่งเฟิงจะเข้าไป สาวใช้คนหนึ่งก็รีบร้อนเอ่ย “คุณท่าน คุณชายกำชับไว้ว่าไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปนะคะ”

“ยังไง…ยังไงคุณก็รออีกสักหน่อยดีมั้ยคะ?”

วั่นหย่งเฟิงตะคอก “บังอาจ!”

“ฉันเป็นพ่อของหล่อน ฉันยังต้องรออีกเหรอ?”

วั่นหย่งเฟิงพูดจบก็เดินตรงเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจพวกเธออีก

เหล่าสาวใช้ลนลานอย่างอดไม่ได้ สาวใช้รีบชิงไปที่ประตูและตะโกนเสียงดัง “คุณชาย คุณท่านมาค่ะ!”

มีเสียงการเคลื่อนไหวดังมาจากในห้อง ต่อจากนั้นคุณชายวั่นก็พูดออกมาด้วยความเป็นกังวล “อย่า…อย่าเข้ามานะ ฉันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า…”

วั่นหย่งเฟิงหยุดฝีเท้าและคิ้วขมวด “มาเปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรตอนนี้?”

“เซิ่งหนาน ลูกกำลังทำอะไรอยู่?”

คุณชายวั่นตะโกน “เดี๋ยวก่อน อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว!”

ผ่านไปได้ไม่นาน ประตูถึงได้เปิดออก จากนั้นคุณชายวั่นก็ยืนอยู่ที่ประตูด้วยใบหน้าแดงก่ำ

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนอย่างกับถูกจับได้ว่าเป็นขโมย “พ่อ พะ…พ่อมาหาฉันมีธุระอะไร?”

วั่นหย่งเฟิงเห็นเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยเล็กน้อยของเธอก็อดสงสัยไม่ได้ “ทำไมเสื้อผ้าถึงหลุดลุ่ยแบบนี้?”

คุณชายวั่นรีบร้อนจัดเสื้อผ้าและเอ่ย “ฉัน…ฉันเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้า…”

วั่นหย่งเฟิงหมดคำพูด เขาเดินตรงเข้าไปในห้องและโบกมือพร้อมเอ่ย “เข้ามาสิ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย!”

“คนอื่นยืนรออยู่ข้างนอก!”

เหล่าสาวใช้ยืนรออยู่ที่เรือนอย่างเชื่อฟัง คุณชายวั่นก็ก้มหน้าเดินเข้าไปในห้อง

“พ่อ พ่อมีธุระอะไรกันแน่?”

คุณชายวั่นขยำชายเสื้อ ท่าทางเหมือนว่าจะร้อนลนมาก