หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1709

วั่นหย่งเฟิงเดินตรงกลับไปที่ลานส่วนตัวของคุณท่านและเล่าสถานการณ์ของคุณชายวั่นให้คุณท่านฟัง

คุณท่านได้ยินแล้ว เขาก็ค่อนข้างพอใจเช่นกัน

“เยี่ยมมากเลย!”

“ในเมื่อเซิ่งหนานก็ชอบพอหลินมั่ว งั้นเรื่องนี้ก็ต้องลองดูสักหน่อยแล้วล่ะ”

“ถ้างั้นก็หาโอกาสถามหลินมั่วดูสิ ดูว่าเขาคิดยังไง?”

คุณท่านเอ่ย

วั่นหย่งเฟิงตอบ “ไม่ต้องถามแล้ว เรื่องนี้จะต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่”

“ก่อนหน้านี้เขาแต่งงานกับครอบครัวเล็กๆ ที่ไม่เด่นสะดุดตาได้เพื่อเงินหนึ่งแสนหยวน”

“เซิ่งหนานของเราเป็นคุณฉันใหญ่แห่งตระกูลวั่นของเราเชียวนะ ถือเป็นหนึ่งในสิบตระกูลอันดับต้นของหวาซย่า หน้าตาก็ดีใช้ได้เลยด้วย”

“ภาพรวมของเราเหนือกว่าอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่ออะไรนั่นหลายขุม”

“ความงามของเซิ่งหนานก็ดีกว่าสวี่ปั้นซย่าอะไรนั่นตั้งเยอะ”

“หลินมั่วก็ไม่ได้โง่ เขาจะไม่รู้เหรอว่าควรเลือกอะไร?”

“ขอแค่เขายินดีจะแต่งกับเซิ่งหนาน ก็จะทำให้เขาขยันต่อสู้ไปได้อีกยี่สิบปีแน่!”

“จะมีผู้ชายคนไหนทิ้งโอกาสดีแบบนี้ไปบ้างล่ะ?”

คุณท่านพยักหน้าเบาๆ “แกพูดถูก”

“งั้นเรื่องนี้ก็ไปจัดการอย่างที่แกต้องการเถอะ!”

วั่นหย่งเฟิงเดินจากไปอย่างมีความสุขทันที

หลินมั่วถูกจัดการให้ได้พักในห้องพักของแขกที่มีมาตรฐานสูงสุดในตระกูลวั่น นี่เป็นลานส่วนตัว มีคนใช้ห้าคนที่เรียกใช้ได้ตามต้องการ

แต่หลินมั่วก็ไม่ได้สั่งพวกเขาให้ทำอะไรเลย

กลับถึงห้อง หลินมั่วดื่มชาหนึ่งแก้ว นั่งลงขัดสมาธิและเริ่มฝึกเคล็ดวิชานิรมิต

พลังภายในของเขาหมุนเวียนอยู่ตลอดทั้งวัน เขาเพิ่งจะวางแผนที่จะพักผ่อน

ในตอนนี้ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากที่ประตู

หลินมั่วลืมตา ผ่านไปได้ไม่นานวั่นหย่งเฟิงก็เคาะประตูและเข้ามา

วั่นหย่งเฟิงใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พอเข้าห้องมาก็ผายมือพร้อมเอ่ย “หมอเทวดาหลินยังไม่ได้พักผ่อนเหรอครับ?”

หลินมั่วพูดกับวั่นหย่งเฟิงอย่างสุภาพสองสามประโยคและรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าวั่นหย่งเฟิงมาทำอะไรตอนนี้

หลังจากที่วั่นหย่งเฟิงกับหลินมั่วคุยกันสองสามประโยคก็เข้าประเด็นหลัก