หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1710

วั่นหย่งเฟิงยิ้มและเอ่ย “เรื่องของความรู้สึก บางครั้งก็พูดยาก”

“อีกอย่าง หมอเทวดาหลินก่อนหน้านี้คุณไม่ถือว่าเป็นคนมีครอบครัวเลยนะ”

“คุณแต่งเข้าตระกูลสวี่ตอนที่ตกต่ำถึงที่สุด”

“แถมผมก็ได้ยินมาด้วยว่าคนตระกูลสวี่ปฏิบัติต่อคุณไม่ดีสักเท่าไหร่เลย”

“ที่จริงคุณก็ทำอะไรเพื่อตระกูลสวี่ไม่น้อยเลย คุณกับตระกูลสวี่ไม่มีอะไรติดค้างกันตั้งนานแล้ว”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมคุณยังจะเป็นเขยแต่งเข้าบ้านของตระกูลสวี่อยู่อีกล่ะ?”

“เรื่องแพร่งพรายออกไปจะทำให้คุณเสียชื่อได้นะ!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว เขาเข้าใจความหมายที่วั่นหย่งเฟิงอย่างคลุมเครือแล้ว

“หัวหน้าตระกูลตระกูลวั่น ขอบคุณมากสำหรับคำชี้แนะครับ”

“แต่ผมกับปั้นซย่าเป็นรักแท้ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดในชีวิตนี้”

“ระหว่างเราไม่มีคำว่าติดค้างกันหรอกนะครับ”

“ขอแค่เธอยินดี ขอแค่ผมยังอยู่ ผมก็จะอยู่เคียงข้างเธอจนกว่าจะแก่ไปด้วยกัน”

หลินมั่วตอบ

ใบหน้าของวั่นหย่งเฟิงเย็นชืด หลินมั่วกำลังปฏิเสธเขา

“หมอเทวดาหลินด้วยความแข็งแกร่งและชื่อเสียงของคุณ การต้องเป็นเขยแต่งเข้าบ้านไม่ทำให้คุณรู้สึกอับอายเลยเหรอ?”

หลินมั่วโบกๆ มือ “ในตอนที่ผมตกต่ำที่สุด พวกเขาก็ช่วยผมไว้”

“ตอนที่อยู่ในสภาพที่เลวร้ายที่สุด ภรรยาของผมก็ไม่เคยทิ้งไปไหน "

“ต่อให้ตอนนี้ผมไม่ได้ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่อะไร และถึงผมจะมีความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ผมก็ไม่มีทางเป็นคนใจทรามที่เนรคุณคนอย่างเด็ดขาด!”

วั่นหย่งเฟิงสีหน้าดูอึดอัดเล็กน้อย เขาโบกมือและเอ่ย “หมอเทวดาหลินคุณพูดเล่นสินะ”

“นี่จะถือเป็นการลืมบุญคุณกันได้ยังไง?”

“ผมแค่พูดว่าคุณคู่ควรกับทางเลือกที่ดีกว่า”

“คิดดูสิ ถ้าคุณเป็นเขยตระกูลวั่นของผม สถานะกับตำแหน่งของคุณจะต่างกับในตอนนี้อย่างสิ้นเชิงเลยนะ”

“ลองมองหกมณฑลทางใต้สิ ถึงจะเป็นเซวียอู่เยี่ยก็ยังต้องไว้หน้าคุณเลยนะ!”