หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1743

พวกคนรวยแห่งมณฑลก่วงต่างพากันมองไปที่ท่าทางของถังอวี่ชิง แต่ละคนเกิดความรู้สึกเกลียดชังขึ้นมาอย่างแรงกล้า

ถึงแม้พวกเขาจะกลัวสิบตระกูลใหญ่ในมณฑลซู แต่ว่าพวกเขาก็เป็นถึงคนของมณฑลก่วงเลยนะ ชายหนุ่มคนนี้ก็เป็นเพื่อนของพวกเขาที่เล่นด้วยกันมา

ตอนนี้กลับถูกคนอื่นมารังแกเช่นนี้ และถังอวี่ชิงยังมาพูดจาแบบนี้อีก เป็นการแสดงให้เห็นว่ากำลังช่วยคนนอกอยู่ แต่ว่าตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ทำได้แค่เพียงพาชายคนนี้ยกออกไปเงียบ ๆ

เฉียนเหลียงเหวินนั่งลงที่โต๊ะด้วยท่าทางนักเลงโต มือข้างหนึ่งโอบกอดถังอวี่ชิงเอาไว้ “ได้ยินว่าเธอเตรียมของขวัญเอาไว้ให้ผมงั้นเหรอ?”

“ของขวัญอยู่ไหนล่ะ? เธออย่าบอกผมนะว่า ตัวเธอก็คือของขวัญชิ้นนั้นนะ”

ถังอวี่ชิงทำน้ำเสียงกระเง้ากระงอดใส่ “อ๊าย น่าอายจัง!”

“เค้าเป็นของคุณตั้งนานแล้ว ยังจะเอาของขวัญอะไรอีกล่ะค่ะ? สิ่งที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณเป็นของดีอย่างหนึ่ง คุณจะต้องชอบใจอย่างแน่นอน!”

เฉียนเหลียงเหวินเริ่มสนใจขึ้นมาซะแล้ว “งั้นเหรอ? ของดีอะไรงั้นเหรอ?”

ถังอวี่ชิงพูดยิ้มๆ “ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณกำลังตามหาเหลาหู่ที่เป็นลูกน้องของหลินมั่วคนนั้นใช่ไหมคะ? ฉันรู้ว่าเขาหลบอยู่ที่ไหน!”

เฉียนเหลียงเหวินลุกขึ้นยืนทันทีและพูดอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอ? เขาอยู่ที่ไหน? ตอนนี้เธอรีบพาผมไปเดี๋ยวนี้!”

ทุกคนล้วนทราบกันดีว่าเหลาหู่เป็นคนสนิทที่หลินมั่วไว้ใจ

ตอนที่สิบตระกูลใหญ่ของมณฑลซูเข้ามาที่มณฑลก่วงก็มีเพียงเหลาหู่เท่านั้นที่ออกหน้ามาต่อต้านอย่างเปิดเผย แต่ว่าหลังจากครั้งก่อนที่เหลาหู่ได้รับบาดเจ็บก็ไปหลบซ่อนตัว สิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูพากันตามหาตัวเขากันให้ควักแต่ก็ไม่พบ

หากครั้งนี้เฉียนเหลียงเหวินสามารถจับตัวเหลาหู่กลับไปได้ ก็ถือว่าได้สร้างผลงานอันใหญ่หลวง

ถังอวี่ชิงพูดยิ้มๆ “เขาซ่อนตัวอยู่ในที่ที่ห่างไกลจากผู้คนอย่างมากที่หนึ่ง ต้องการให้ฉันพาคุณไปหรือไม่...”

เธอยังพูดไม่ทันจบเฉียนเหลียงเหวินก็ตบหน้าเธอไปหนึ่งทีและด่าสาดเสียเทเสีย “แม่งมันสิจะพูดจาไร้สาระให้มันมากความไปทำไม?”

“บอกมาเสียทีสิว่าเขาไปหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”