หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 175

สวี่หลิงหลิงยิ้มอย่างเย็นชา “ฝีปากไม่เลวนะ”

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ยังกล้าเสนอตัวช่วยเหลือ”

“นี่เธออยากจะช่วยเขาจริงๆ เหรอ”

สวี่หลิงหลิงเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสมุนไม่กี่คน ซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นคนสนิทของเธอ

แต่กลังจากการปรากฏตัวของซ่งจื่อหลาน สายตาของเขาเอาแต่จับจ้องไปที่เธอ ทำให้สวี่หลิงหลิงไม่พอใจมาก

ดังนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก

ซงจื่อหลานขมวดคิ้วแน่น ในเมืองก่วงหยางไม่มีใครกล้าพูดจาดูถูกเธอแบบนี้

โจวเจ๋อเดินมาจากด้านหลังได้ยินคำพูดของสวี่หลิงหลิงเข้า ทำให้เขาตกใจมาก

ซงจื่อหลานตอบอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็นต้องยืนยัน”

“คุณหลินคือผู้มีพระคุณของฉัน เรื่องของเขาก็คือเรื่องของฉัน”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องช่วยเขาอย่างแน่นอน”

สวี่หลิงหลิงยิ้มเยาะเย้ย “พูดแบบนี้ ถ้าฉันไม่รู้ฉันคงนึกว่าพวกเธอเป็นชู้กันซะอีกนะ”

ซ่งจื่อหลานพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ช่วยระวังคำพูดด้วย”

สวี่หลิงหลิงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “หึ เธอกล้าทำถึงขนาดนี้ ยังต้องกลัวอะไรอีกเหรอ”

ซงจื่อหลานถามกลับ “ฉันทำอะไร”

สวี่หลิงหลิงโต้กลับทันควัน “ก็ช่วยโจรสองคนนี้ที่กินข้าวแล้วชักดาบน่ะสิ เธอคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กันแน่”

“แต่นี่เป็นสิ่งที่ยันยันได้ว่าคบคนยังไงก็เป็นคนแบบนั้น”

สีหน้าของซ่งจื่อหลานมืดมนอย่างถึงที่สุด จู่ๆ ฝ่ามือหนึ่งก็ฟาดเข้าที่ใบหน้าสวี่หลิงหลิงอย่างแรง ทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็ว

“ยัยบ้า กล้าตบฉันงั้นเหรอ”

สวี่หลิงหลิงโกรธจัด คว้าขวดไวน์บนโต๊ะข้างๆ และพุ่งตรงไปด้านหน้า

ซ่งจื่อหลานไม่พูดอะไร มีผู้หญิงด้านข้างคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วเตะสวี่หลิงหลิงลงไปที่พื้น

สวี่หลิงหลิงอับอาย อดไม่ได้ที่จะโกรธมากขึ้นและตะโกนว่า “มัวอึ้งอะไรกันอยู่”

“รีบจัดการยัยบ้านี่ซะ”

ผู้คนจำนวนมากล้อมสวี่หลิงหลิงเอาไว้

ในเวลานั้นเอง โจวเจ๋อรีบวิ่งเข้าไปด้วยก้าวเดียวและตะโกนเสียงดังว่า “หยุดนะ”

“ใครกล้าแตะต้องพี่หลานของฉัน ฉันจะจัดการให้หมดเลย”

เพื่อนของสวี่หลิงหลิงตกตะลึง หนึ่งในนั้นกระซิบว่า “คุณชายโจว พวกเรา...พวกเราอยู่ข้างคุณนะคะ”

โจวเจ๋อตอบกลับ “ข้างยัยนี่มากกว่าล่ะสิ”

“พวกเธอรู้สถานะที่แท้จริงของพี่หลานหรือเปล่า”

“พวกไร้ประโยชน์ ไม่ออกไปถามสักหน่อยว่าซ่งจื่อหลานเป็นใครในเมืองก่วงหยาง”

“บังอาจมาดูถูกพี่หลานของฉัน คงเบื่อชีวิตมากเลยสินะ”

ทันทีที่คำจบก็เกิดความโกลาหลขึ้นรอบด้าน ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

ซ่งจื่อหลาน ชื่อนี้ถือเป็นตำนานในเมืองก่วงหยาง

ลูกสาวคนโตตระกูลซ่งที่มีอำนาจมากที่สุดของในสิบตระกูล เพราะเธอเป็นผู้หญิง จึงไม่มีคุณสมบัติที่จะดูแลทรัพย์สินของตระกูลซ่ง

แต่ทว่าอาณาจักรธุรกิจที่เธอสร้างขึ้นเองไม่ได้ต่ำต้อยไปกว่าตระกูลซ่งเลย

เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถอยู่ในตำแหน่งที่เท่าเทียมกับหัวหน้าสิบอันดับแรกของตระกูล

ในบรรดาสตรีในเมืองก่วงหยาง

แม้ว่าหนานป้าเทียนจะกล่าวถึงซ่งจื่อหลานก็มีแต่เพียงคำชมเชย

อาจกล่าวได้ว่า “ซ่งจื่อหลาน” เป็นดั่งตัวแทนของตระกูลใหญ่

ไม่แปลกเลยที่โจวเจ๋อจะตกใจเมื่อเห็นเธอ

โจวเจ๋อเป็นเพียงทายาทของตระกูลโจว ส่วนซ่งจื่อหลานเป็นคนที่สถานะเท่าเทียมกับผู้อาวุโสตระกูลโจวนั่นเอง

ยิ่งไปกว่านั้น ความมั่นคงของตระกูลโจวน้อยกว่าตระกูลซ่งมาก

แล้วโจวเจ๋อจะไม่ตื่นตระหนกได้อย่างไร

สวี่หลิงหลิงตัวแข็งทื่อ ตระกูลสวี่เป็นเพียงครอบครัวเล็กๆ ที่แม้แต่โจวเจ๋อก็สามารถขยี้ให้แหลกได้อย่างง่ายดาย

สำหรับซ่งจื่อหลานแล้ว ถ้าเธออยากจะทำลายตระกูลสวี่ทั้งหมด แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องอะไรเลย

เมื่อคิดถึงสิ่งที่ตนเองพูดออกไปเมื่อครู่ สวี่หลิงหลิงก็อยากจะตายอยู่ตรงนั้นเลย

ซ่งจื่อหลานเหลือบมองโจวเจ๋อ “เกิดอะไรขึ้น”

โจวเจ๋อยิ้มรับ “ไม่มีอะไรครับ ไม่มีอะไร”

“พี่หลาน พวกพี่ไปทานข้าวเถอะ ตรงนี้ผมจัดการเอง”

“วางใจได้ ผมจะให้คำตอบที่ดีที่สุดกับพี่แน่นอนครับ”