หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 177

เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งจื่อหลาน โจวเจ๋อก็สั่นสะท้านด้วยความตกใจ

อย่างที่ซ่งจื่อหลานพูด เธอควบคุมกิจการของตระกูลโจวไม่ได้จริงๆ

แต่สถานะของเธอเท่าเทียมกับผู้นำสิบอันดับแรกของตระกูล และมีอำนาจที่หนักแน่นมากต่อผู้คนเหล่านั้น

หากเธอบอกผู้อาวุโสแห่งตระกูลโจวว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ โจวเจ๋อในฐานะทายาทอาจรักษาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

โจวเจ๋อพูดตะกุกตะกัก “พี่หลาน ผม... ผมแค่ล้อเล่น อย่าคิดจริงจังสิครับ…”

ใบหน้าของซ่งจื่อหลานเย็นชา “บอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระของนาย”

โจวเจ๋ออึดอัดใจมาก ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปที่หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่า "คุณหลิน คุณสวี่ ผมขอโทษ"

“แค่นี้พใจแล้วใช่ไหมครับ พี่หลาน ”

ก่อนที่ซ่งจื่อหลานจะพูด หลินมั่วก็พูดขึ้นก่อน “แกพูดว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ชัด”

ซ่งจื่อหลานเหลือบมองโจวเจ๋อ ท่าทางการขอโทษของโจวเจ๋อในตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก

ใบหน้าของโจวเจ๋อมืดมน เขาเหลือบมองหลินมั่วอย่างโกรธจัด

แค่เขามาขอโทษก็ดีมากมายแค่ไหนแล้ว ทำไมถึงยังเรื่องมากแบบนี้อีก

ให้ตายเถอะ รอให้เรื่องวันนี้ผ่านไปก่อนฉันจะต้องจัดการแกแน่ ไอ้สารเลว

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดโจวเจ๋อก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณหลิน คุณสวี ผมขอโทษสำหรับเรื่องในวันนี้ด้วยครับ”

หลินมั่วต้องการพูดต่อ แต่สวี่ปั้นซย่าดึงชายเสื้อของเขาและโบกมือ "ไม่เป็นไรค่ะ"

หลินมั่วยิ้มและไม่พูดอะไรอีก

ซ่งจื่อหลานกล่าว "ในเมื่อพวกเขายกโทษให้นายแล้ว เรื่องวันนี้ก็จบเพียงเท่านี้"

“โจวเจ๋อ นายได้ยินชัดแล้วนะ”

“คุณหลินเป็นผู้มีพระคุณของฉัน ฉันไม่ต้องการให้เขาหรือภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก”

“นายเข้าใจสิ่งที่ฉันจะสื่อหรือเปล่า”

โจวเจ๋อรู้สึกแค้นใจอย่างมาก แต่เขาทำได้เพียงพยักหน้าและโค้งคำนับ "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วครับ"

ซ่งจื่อหลานพยักหน้าและยิ้มให้หลินมั่ว “คุณหลิน เราไปทานอาหารที่อื่นกันดีไหม”

สวี่ปั้นซย่าตอบทันที “ดีเหมือนกันค่ะ”