หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 178

หลังจากที่หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าทานอาหารเสร็จ พวกเขาค่อยๆ เดินกลับบ้านด้วยกัน

“พี่หลานทั้งสวยทั้งเก่ง คนแบบนี้หาได้ยากจริงๆ”

“น่าเสียดาย ว่ากันว่าหญิงงามมักอาภัพ สามีดันไม่อยู่แล้วทั้งๆ ที่อายุยังน้อย น่าสงสารจริงๆ”

สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจ

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อย “ปั้นซย่า เรื่องของหล่อนมันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกนะ”

“หือ?” สวี่ปั้นซย่าส่งเสียงแปลกใจ “ทำไมถึงไม่ง่ายล่ะ”

หลินมั่วพูดต่อ “คุณไม่เคยได้ยินเรื่องของซ่งจื่อหลานใช่ไหม”

“หล่อนหนีออกจากบ้านไปพักหนึ่ง และกลับมาพร้อมกับลูก”

“ว่ากันว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกนอกสมรส จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าเขาใครคือพ่อของเด็ก”

“ในตอนนั้นตระกูลซ่งคิดว่าหล่อนเป็นตัวบ่อนทำลายตระกูลจึงไล่เธอออก”

“หล่อนเป็นคนบุกเบิกหลายสิ่งหลายอย่าง ทำให้ตระกูลซ่งยอมรับเธอกลับเข้าตระกูลอกีครั้ง”

สวี่ปั้นซย่าตกใจ “มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ”

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อย

ทั้งสองคุยกันจนถึงบ้าน

ในห้องโถง คนในตระกูลสวี่ 4 คนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตา

“แกหายไปไหนมา” สวี่เจี้ยนคงถามขึ้นอย่างเย็นชา ทันทีที่เธอเดินเข้าไปข้างใน

สวี่ปั้นซย่าตอบว่า “บังเอิญไปเจอเพื่อนคนหนึ่งก็เลยไปทานข้าวกันค่ะ”

สวี่เจี้ยนกงถาม “เพื่อนคนไหน”

สวี่ปั้นซย่าตอบ “พ่อไม่รู้จักหรอก”

สวี่ตงเสวี่ยชิงพูดเย้ยหยันขึ้น “หึ ซ่งจื่อหลานไม่ใช่เหรอ”

“มีใครในเมืองก่วงหยางบ้างที่ไม่รู้จักผู้หญิงท้องก่อนแต่งที่ทำลายตระกูลตัวเอง”

สวี่ปั้นซย่าตกตะลึง ทำไมเขาถึงรู้ว่าซ่งจื่อหลานมาหาเธอ

“เสวี่ยเอ๋อร์ ทำไมถึงพูดแบบนี้”

“พี่หลานเป็นคนดีนะ”

สวี่ปั้นซย่ากล่าวด้วยความโกรธ

สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเย้ยหยัน “ดีมากเลยแหละ”

“แถมยังชอบพวกหน้าอ่อนซะด้วย”

“ให้กำเนิดลูกนอกสมรส แถมตอนนี้ก็ยังสับสนว่าใครคือพ่อของเด็ก สุดท้ายยังเข้าไปพัวพันกับหลินมั่วอีก”

“อะไรกัน หลินมั่วขายตัวเหรอ”

“ผู้หญิงคนไหนมีเงินก็พุ่งเข้าใส่เลยสินะ”

หลินมั่วมึนงง นี่มันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย

สวี่ปั้นซย่าโมโหมาก “สวี่ตงเสวี่ย เธอ...เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง”

“หลินมั่วไปทำอะไรให้”

“ทำไมถึงพูดแบบนี้กับเขา”

สวี่ตงเสวี่ยพูดทันทีว่า "พ่อดูพี่สิ ตอนนี้พี่เป็นอะไรไปแล้ว"

“พี่เอาแต่เข้าข้างคนนอก คนในครอบครัวพูดอะไรก็ไม่เคยเชื่อเลย”

“พี่รู้ตัวหรือเปล่าว่าผู้ชายของพี่กำลังจะโดนลักพาตัวไปแล้ว”

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองที่สวี่ปั้นซย่าและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ปั้นซย่า ​​ที่น้องพูดไปก็เพื่อประโยชน์ของแกเองนะ”

สวี่ปั้นซย่ากังวล "พ่อเข้าใจผิดแล้ว"

"หลินมั่วเคยช่วยชีวิตลูกสาวของซ่งจื่อหลาน หล่อนมาเพื่อขอบคุณพวกเรา..."

สวี่ตงเสวี่ยเยาะเย้ย "หึ ขอบคุณ?"

“พี่ พี่ถูกหลอกด้วยคำพูดแบบนี้เนี่ยนะ”

“ช่วยชีวิตลูกสาวซ่งจื่อหลานอะไรกัน เพราะเขาเห็นว่าหล่อนทั้งสวยแล้วก็รวยต่างหาก”

“ถ้าเป็นลูกสาวของผู้หญิงแก่ๆ หลินมั่วยังช่วยอยู่ไหมล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมากจนมือของเธอสั่น "เธอ...เธอไม่มีเหตุผลเอาซะเลย"

“มันเป็นเรื่องของชีวิตเลยนะ ใครจะมาคิดถึงเรื่องความสวยความรวยอยู่ล่ะ”

“พ่อ อย่าบอกนะว่าถ้าพ่ออยู่บนถนนแล้วเห็นคนตกอยู่ในอันตราย พ่อจะต้องดูว่าอีกฝ่ายสวยหรือรวยหรือเปล่า ก่อนจะตัดสินใจจะช่วยพวกเขา”

สวี่เจี้ยนกงโกรธมาก “อวดดี”

“ฉันกำลังพูดถึงหลินมั่ว ทำไมแกถึงพูดถึงฉันล่ะ?”

สวี่ตงเสวี่ยก็พูดขึ้นทันทีว่า "พี่ นี่เป็นความผิดของพี่นะ"

“เอาหลินมั่วมาเปรียบเทียบกับพ่อได้ยังไง”

"เขาเป็นคนที่มีเป้าหมายในทุกสิ่งที่เขาทำ"

“ไม่งั้นเขาจะกล้าแต่งงานกับพี่แล้วไปยุ่งกับซ่งจื่อหลานเหรอ มันคือเป้าหมายของเขาทั้งนั้น”

“พี่คิดว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ เหรอ”

“ถ้าเป็นคนดีจริงง ทำไมต้องเกาะผู้หญิงกินด้วยล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจัด "เสวี่ยเอ๋อร์ ทำไมตอนนั้นหลินมั่วถึงต้องแต่งงานกับฉัน เธอไม่รู้เลยเหรอ"

“อีกอย่าง หลินมั่วดีกับครอบครัวเราแค่ไหน เธอก็รู้”

“ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่ว ครอบครัวของเราคงพังไปนานแล้ว”

"เธอลองถามตัวเองดูว่าครอบครัวเราช่วยหลินมั่วมากกว่าหรือหลินมั่วที่เป็นคนช่วยครอบครัวเรา"