หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 180

สวี่ปั้นซย่าต้องการพูดต่อ แต่ถูกหลินมั่วดึงกลับไปที่ห้อง เธอโกรธมากจนน้ำตาไหลพราก

“หลินมั่ว อันที่จริงคุณไม่เห็นต้องทนขนาดนี้เลย”

“ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากให้ฉันลำบากใจ ก็เลยไม่ทะเลาะกับพวกเขา”

“แต่คุณรู้อะไรไหม ยิ่งคุณไม่ทะเลาะ พวกเขายิ่งคิดว่ารังแกคุณได้ง่ายๆ”

สวี่ปั้นซย่ากระซิบ

หลินมั่วยิ้มเบา ๆ “การครอบครัวอาศัยอยู่ร่วมกัน จะมีกระทบกระทั่งกันบ้างเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้”

“ถ้าต้องทะเลาะกันทุกเรื่อง แล้วจะใช้ชีวตต่อไปยังไง”

“อันที่จริง คุณน่าจะมองออกว่าพ่อกับแม่ยังไม่เท่าไร”

“ส่วนใหญ่จะเป็นหวงเหลียงกับเสวี่ยเอ๋อร์ที่อคติกับผม ทำให้พ่อกับแม่คล้อยตามไปด้วย”

“สถานการณ์ในตอนนี้ ถ้าผมโต้กลับความโกรธของพ่อกับแม่ มันจะไม่เป็นการเติมเชื้อเพลิงให้กับกองไฟหรอกเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าเงียบ เหมือนกับว่าถ้าเกิดความโกลาหลในครั้งนี้ มันคงไม่จบง่ายๆ แน่

“บางอย่างเรารู้ตัวเองก็พอ”

“ผมรักคุณ ผมทำให้คุณลำบากไม่ได้”

“เหมือนกับที่คุณเคยเช่าห้องให้ผมเงียบๆ ตอนนั้นนั่นแหละ”

“เพราะคุณไม่อยากให้ผมอับขาย ไม่อยากทำให้ผมลำบากใจไม่ใช่เหรอ”

หลินมั่วพูดเบาๆ

สวี่ปั้นซย่าตะลึง "คุณ...คุณรู้แล้วเหรอ"

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ และโอบสวี่ปั้นซย่าไว้ในอ้อมแขนของเขา "เด็กโง่"

“ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ผมทำให้คุณต้องลำบากใจ ผมเป็นหนี้คุณ”

“ผมจะไม่ปล่อยให้คุณถูกทำร้ายอีก”

สวี่ปั้นซย่าพิงไหล่ของหลินมั่วด้วยความรู้สึกซึ้งใจ

ในเวลานี้ สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอยู่ในห้อง

ทันทีที่ฟังฮุ่ยเข้ามาในห้อง เธอก็พูดอย่างโกรธเคือง “คุณคิดว่าหลินมั่วไม่ต้องการบัตรใบนั้นเหรอ”

“เขาโลภขนาดนั้น บัตรนั่นมีเงินหลายสิบล้าน เขาม่ต้องการมันจริงๆ เหรอ”

สวี่เจี้ยนกงส่ายหัวช้าๆ "พูดยาก"

“แต่ผมบอกจะคุณให้”

“ถ้าหลินมั่วไม่ต้องการบัตรใบนั้นจริงๆ ก็แปลว่าคนคนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม”