หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1800

หลินมั่วจ้องเขม็งไปที่เขา “เซี่ยเชียนจวินตายแล้ว แถมยังตายในเขตแดนของเราด้วย นายคิดว่ามันเป็นเรื่องดีไหมล่ะ”

“ถ้าตระกูลเซี่ยรู้เข้า นายว่าพวกเขาจะคิดยังไง?”

เหลาหู่ตะลึงไปชั่วขณะ ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปมากเช่นกัน “ลูกพี่หลิน พี่หมายความว่า ตระกูลเซี่ย...ตระกูลเซี่ยจะคิดว่าเราเป็นคนฆ่าเซี่ยเชียนจวินอย่างนั้นเหรอ?”

หลินมั่วส่ายหน้า “มันไม่ใช่ว่าตระกูลเซี่ยจะคิดอย่างนี้หรือเปล่า แต่เรื่องนี้ มันไม่พ้นเราอยู่แล้ว!”

“เรื่องดอกบัวอัคคีเก้ากลีบครั้งที่แล้ว ฉันกลายเป็นศัตรูของตระกูลเซี่ย ตระกูลเซี่ยจะต้องคิดหาข้ออ้างเพื่อจัดการฉันมาตลอด”

“ครั้งนี้ เซี่ยเชียนจวินตายในเมืองก่วงหยาง แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะรู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือฉัน พวกเขาก็ไม่มีทางปล่อยฉันไปอย่างแน่นอนเหมือนกัน!”

เหลาหู่ลนลานทันที “ละ...แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะ?”

“ไม่งั้น เราก็ช่วยพวกเขาหาตัวฆาตกร ตระกูลเซี่ยจะได้ไม่มีเหตุผลที่จะมาหาเรื่องเราไง”

“พละกำลังของเซี่ยเชียนจวินแข็งแกร่งขนาดนั้น คนที่จะฆ่าเขาได้ก็มีไม่กี่คน หรือว่าจะเป็นงูไผ่เขียวที่เป็นคนทำกัน?”

หลินมั่วส่ายหัว “ไม่ใช่เธอแน่!”

“อย่างแรกเลย งูไผ่เขียวไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้ เธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะใส่ร้ายฉัน”

“อย่างที่สอง ถึงงูไผ่เขียวจะเป็นคนทำ เธอก็ไม่มีทางเผาเช่นกัน เธอไม่ได้ให้ค่ากับการทำเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ!”

เหลาหู่เกาหัว “แล้วใครเป็นคนทำกันล่ะ”

หลินมั่วพูดเสียงเข้ม “ต้องไม่พ้นจ้าวเทียนหยวนแน่!”

“คนผู้นี้มีเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจเป็นที่สุด แถมยังทำเรื่องโหดเหี้ยมอำมหิต และก็มีแค่เขาที่สามารถคิดทำวิธีแบบนี้ได้”

เหลาหู่ “จ้าวเทียนหยวนงั้นเหรอ?”

“พละกำลังของเขา ไม่สามารถสังหารเซี่ยเชียนจวินได้นี่?”

หลินมั่ว “ยังมีเฉียนหย่งอันและท่านอาจารย์กู่ด้วย”

“ในเมื่อต้องเผาศพของคนพวกนี้ จะต้องวางยาพิษไม่ก็ร่ายคาถาพิษใส่แน่”

“และก็มีเพียงการวางยาพิษและร่ายคาถาพิษใส่เท่านั้น พวกเขาถึงจะสามารถสังหารเซี่ยเชียนจวินได้!”

เหลาหู่ตาเบิกกว้าง “งั้นก็แสดงว่า ก็เป็นฝีมือของพวกจ้าวเทียนหยวน เฉียนหย่งอัน แล้วท่านอาจารย์กู่อย่างนั้นเหรอ?”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เราเอาเรื่องฆาตกรไปบอกตระกูลเซี่ย ให้ตระกูลเซี่ยไปหาพวกเขาไม่ดีกว่าเหรอ?”