หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1802

หลินมั่วตะลึง ท่านอู่อย่างนั้นหรือ เซวียอู่เยี่ยหรือ

เขามองไปที่หลี่เถียจุ่ยที่นั่งอยู่ข้างๆ

หลี่เถียจุ่ยพยักหน้าและกระซิบ "เขาคือคนขับรถส่วนตัวของเซวียอู่เยี่ย ไม่ว่าคุณเซวียจะอยู่ที่ไหน เขาก็จะอยู่ที่นั่น!"

“เซวียอู่เยี่ยไว้วางใจให้คนขับรถของเขามาเชิญนายได้ ก็หมายความว่าเขาไม่มีเจตนาร้ายต่อนาย!”

หลินมั่วพยักหน้า ตราบใดที่อีกฝ่ายคือเซวียอู่เยี่ยจริงๆ เขาก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

ด้วยสถานะและอิทธิพลของเซวียอู่เยี่ย หากต้องการจัดการกับเขาจริงๆ ย่อมไม่จำเป็นต้องทำให้มันยุ่งยากแบบนั้น!

"เชิญนำไปได้เลยครับ!"

หลินมั่วกล่าว

ชายคนนั้นพยักหน้า แล้วมองลึกไปที่หลี่เถียจุ่ยอีกครั้ง จากนั้นก็หันหลังกลับและจากไปพร้อมกับหลินมั่ว

ที่ลานบ้าน คนของหลินมั่วทั้งหมดอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ทุกคนกำลังยืนอยู่

เพราะที่นั่นยังมีคนคนหนึ่งยืนอยู่ และนั่นคือ หั่วหวา!

หั่วหวายืนอยู่ข้างเหลาหู่ ดูเหมือนว่างานนี้หั่วหวาจะเป็นคนออกหน้า เหลาหู่และคนอื่นๆ จึงไม่ได้ขัดขืน

ไม่เช่นนั้นแล้ว เหลาหู่และคนอื่นๆ จะปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้ามาได้อย่างไร

เมื่อหั่วหวาเห็นหลินมั่ว เขาก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าเขากำลังแสดงท่าที ที่ทำให้หลินมั่วมั่นใจว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ

หลินมั่วกลับรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเซวียอู่เยี่ยต้องการทำอะไร

เรื่องของเซี่ยเชียนจวินกลายมาเป็นเรื่องใหญ่ถึงขนาดนี้ เซวียอู่เยี่ยไม่เคยออกมาแสดงความคิดเห็นใดๆ ต่อหน้าสาธารณชนเลย แต่กลับมาพบเขาในเวลานี้ มันหมายความว่าอย่างไร

หากว่ากันตามหลักเหตุผลแล้ว หากเซวียอู่เยี่ยต้องการสนับสนุนเขาจริงๆ เขาก็สามารถแสดงออกต่อสาธารณะได้

แต่สุดท้ายแล้ว เซวียอู่เยี่ยก็ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับใช้วิธีมาหาเขาอย่างเงียบๆ นั่นแสดงว่ามันไม่ใช่แค่การมาสนับสนุนเขาอย่างแน่นอน!

ขณะกำลังครุ่นคิดอยู่ รถก็ขับมาถึงคฤหาสน์กลางน้ำในเขตชานเมืองทางตอนใต้

สภาพแวดล้อมของคฤหาสน์แห่งนี้หรูหรามาก แต่มีคนไม่มากที่รู้จักที่นี่ ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีคนมาที่นี่นัก

และในคืนนี้ ที่ด้านนอกคฤหาสน์แห่งนี้ ไม่มีรถยนต์แม้แต่คันเดียว

คนขับจอดรถที่ทางเข้าคฤหาสน์ จากนั้นก็หันหลังกลับมาเปิดประตูให้หลินมั่ว และโค้งคำนับเล็กน้อย "ท่านอู่กำลังรอคุณอยู่ข้างในครับ"

เซวียอู่เยี่ยไม่ได้หันศีรษะมา เขาเพียงโบกมือให้หลินมั่ว แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม "นั่งลงสิ!"

ดวงตาของเขายังคงจ้องมองไปยังทะเลสาบ ดูเหมือนกำลังรอให้ปลาจับเหยื่อ

หลินมั่วนั่งลงข้างเขา เมื่อเห็นว่าเซวียอู่เยี่ยไม่ได้เอ่ยอะไร เขาก็ยังไม่พูดอะไรเช่นกัน

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที ทุ่นตกปลาบนผิวน้ำก็เคลื่อนไหว

เซวียอู่เยี่ยหัวเราะเสียงดัง และยกด้ามขึ้น เขาเห็นปลาคาร์พหางแดงโผล่ขึ้นมาจากน้ำ และตกลงมาในมือของเซวียอู่เยี่ย

เซวียอู่เยี่ยดึงปลาคาร์พออก ในขณะเดียวกัน ก็มีหญิงสาวสวมชุดดำเดินเข้ามาข้างๆ เขา ยื่นมือทั้งสองออกมารับปลาคาร์พ แล้วก้าวถอยหลังกลับไป

หลินมั่วตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งนาน แต่ไม่ทันได้สังเกตเห็นเลยว่าที่นอกศาลานั้นมีอีกคนยืนอยู่ด้วย

เขามองดูหญิงสาวในชุดดำ ในขณะที่เธอจากไป เท้าทั้งสองข้างของเธอดูราวกับว่ามันไม่ได้แตะพื้นเลยด้วยซ้ำ มันไม่มีเสียงออกมาเลยแม้แต่น้อย

สถานการณ์นี้ ทำให้หลินมั่วตกตะลึงถึงขีดสุด

ถ้าผู้หญิงคนนี้ต้องการฆ่าเขา ป่านนี้เขาคงตายไปนานแล้ว!