หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1803

หลินมั่วคิดไม่ถึงเลยว่า ข้างกายเซวียอู่เยี่ย จะมีหญิงสาวที่เก่งกาจเช่นนี้ด้วย

สิ่งนี้ทำให้หลินมั่วเข้าใจความแข็งแกร่งของเซวียอู่เยี่ยมากขึ้น

หกราชาแห่งโลกานั้นไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเลยจริงๆ!

เซวียอู่เยี่ยสามารถมีอำนาจอิทธิพลที่อาณาเขตแดนใต้มานานหลายทศวรรษ เขาย่อมต้องมีความโดดเด่นเหนือผู้อื่น

เซวียอู่เยี่ยเก็บเบ็ดตกปลา แล้วหันมามองหลินมั่ว

เขามองหลินมั่วหัวจรดเท้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม จากนั้นก็หัวเราะออกมา "คุณเป็นฮีโร่หนุ่ม ที่มีรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ"

หลินมั่วโค้งคำนับทันที "ท่านอู่ชื่นชมเกินไปแล้ว"

“ต่อหน้าท่านอู่ ผมจะกล้าเรียกตัวเองว่าฮีโร่ได้อย่างไร”

เซวียอู่เยี่ยหัวเราะ โบกมือแล้วพูดว่า "เอาล่ะ เราหยุดเอ่ยคำสรรเสริญที่สุภาพเหล่านี้ได้แล้ว"

“มา มาดื่มกันดีกว่า!”

เซวียอู่เยี่ยเดินไปที่โต๊ะหิน ซึ่งมีเหยือกเหล้าวางอยู่

เขาเทเหล้าสองถ้วย ยื่นถ้วยหนึ่งให้หลินมั่ว และดื่มอีกถ้วยในคำเดียว

หลินมั่วก็หยิบถ้วยขึ้นมาดื่มทันที

“เหล้าชั้นดี!”

หลินมั่วกล่าวอย่างจริงใจ

เซวียอู่เยี่ยหัวเราะอีกครั้ง "ทั้งชีวิตผมไม่มีสิ่งที่โปรดปรานเลย ผมแค่รักที่จะดื่มเหล้ารสเลิศเท่านั้น"

“หายากยิ่งที่คุณจะเป็นคนแบบนี้เช่นกัน ดูเหมือนว่าการเดินทางครั้งนี้ของผมคุ้มค่าแล้ว”

“อย่างน้อยก็มีคนมาดื่มเป็นเพื่อนผมสักแก้วสองแก้ว!”

หลินมั่วใจเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย การที่เซวียอู่เยี่ยพูดเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่า การมาในครั้งนี้ เขาต้องมีจุดประสงค์อื่นเป็นแน่

อย่างไรก็ตาม หลินมั่วก็ไม่ได้ถามออกไปทันที ทว่าแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ แล้วดื่มกับเซวียอู่เยี่ยต่อไป

หลังจากดื่มไปกว่าครึ่งเหยือก หญิงสาวในชุดดำคนนั้นก็เดินเข้ามาอย่างเงียบๆ อีกครั้ง

เธอนำซุปปลาคาร์พตัวเมื่อครู่นี้ออกมาเสริฟบนโต๊ะอาหาร จากนั้นก็เดินจากไปอย่างเงียบงันเช่นเดิม