หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1841

ลูกพี่หั่วหน้าซีดเซียว “ซุนเฮ่าเสียง นายนี่ใจกล้าไม่เบาเลยนะ ถึงได้กล้ามาว่าคุณหลินแบบนี้”

“นายไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วใช่ไหม”

ซุนเฮ่าเสียงหัวเราะพรวดออกมา “คุณหลินบ้าบออะไรกัน ทำไมฉันต้องไม่กล้าว่าเขาด้วย”

“ขยะแบบพวกนายมีค่าให้นายแซ่หลินกลับมาเป็นที่คุ้มกะลาหัวให้อยู่หรือ”

“ฉันจะบอกพวกนายให้นะ พวกนายตัดใจซะเถอะ!”

“คนตระกูลเซี่ยมากกว่าพันคนล้อมเขาที่นายแซ่หลินนั้นอยู่แล้ว ตอนนี้ไม่แน่ว่านายแซ่หลินนั้นอาจจะกลายเป็นอาหารหมาแล้วก็ได้”

ลูกพี่หั่วโกรธมากจนตัวสั่น เขาชี้นิ้วไปที่ซุนเฮ่าเสียงและตะโกนลั่น “นายแซ่ซุน นายพูดไร้สาระอะไรของนาย!”

“คุณหลินไม่มีทางเป็นอะไรแน่!”

ซุนเฮ่าเสียงแสยะยิ้มออกมา “นายปลอบใจตัวเองต่อไปเถอะ ฉันไม่อยากเสียเวลาคุยกับนายแล้ว!”

“เอาล่ะ อย่ามาขวางทางแถวนี้ เปิดประตูออกซะ ฉันจะกลับแล้ว!”

ลูกพี่หั่วตะคอกด้วยความโกรธ “นายไม่ใช่เจ้าของที่นี่สักหน่อย...”

ซุนเฮ่าเสียงตะคอก “ที่ฉันพูดเมื่อกี้นายไม่ได้ยินหรือไง”

“บ้านที่อยู่บนยอดเขานั้นเป็นของตระกูลซุน!”

“แล้วฉันจะไม่ใช่เจ้าของที่นี่ได้อย่างไร”

ลูกพี่หั่ว “ไร้สาระ!”

“ทั้งเมืองก่วงหยางต่างก็รู้ว่านั่นเป็นบ้านของคุณหลิน!”

“ถึงพวกนายจะหน้าไม่อายแค่ไหนแต่ก็แย่งกันไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้หรือเปล่า”

ซุนเฮ่าเสียงแสยะยิ้ม “ใช่ นั่นเป็นบ้านของนายแซ่หลิน แต่นั่นก็เป็นอดีตไปแล้ว!”

“นายอย่าลืมนะว่าตอนนี้หลินมั่วเป็นลูกเขยของตระกูลสวี่ จริงๆ แล้วของทั้งหมดของเขาเป็นของตระกูลหลิน”

“ก่อนหน้านี้ที่หลินมั่วยังมีชีวิตอยู่ ตระกูลสวี่รู้สึกว่าเขาน่าสงสารจึงให้เขาไปพักที่นั่น”

“แต่ตอนนี้เขาตายแล้ว บ้านหลังนี้ก็เป็นสิทธิ์ของตระกูลสวี่ที่จะได้กลับไป!”

“ฉันจะบอกนายให้นะ ไม่ว่าไอ้แก่สวี่หย่งฉิ้งนั่นจะพูดอะไร”

“แต่บ้านหลังนั้นก็เป็นของคุณหลิน นอกจากคุณหลินแล้วใครก็ไม่มีสิทธิ์จัดการกับบ้านหลังนี้ทั้งนั้น!”

สายตาของซุนเฮ่าเสียงปรากฏไอเย็นยะเยือกขึ้นมาครู่หนึ่ง “ไอ้ขยะ นายนี่เตือนดีๆ แล้วไม่ฟัง ต้องให้บังคับก่อนใช่ไหมถึงจะทำตาม”

“ในเมื่อนายไม่ยอมหลีกทาง งั้นนายก็ตายซะเถอะ!”

พูดจบ ซุนเฮ่าเสียงก็พุ่งตัวเข้าไปต่อยลูกพี่หั่วอย่างรุนแรง

ลูกพี่หั่วหลบด้วยความตกใจ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนที่เคยฝึกวิทยายุทธอย่างคนในตระกูลใหญ่ เขาถูกซุนเฮ่าเสียงต่อยเข้าที่อกจนทำให้เขาเกือบจะหายใจไม่ออก

ถึงแม้ว่าลูกพี่หั่วจะเป็นพวกอันธพาล แต่เขาก็ไม่เคยฝึกวิทยายุทธมาก่อน ความสามารถของเขาห่างชั้นกับคนที่เคยฝึกมาก่อนอยู่มาก

แต่ลูกพี่หั่วกลับไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย เขาพยายามกลืนเลือดที่ไหลทะลักออกมาลงไป

เขากำหมัดแน่นและตะโกนลั่น “คุณหลินเชื่อใจฉัน ให้ฉันเฝ้าอยู่ที่สวนวั่งเจียง ฉันจะทำให้คุณหลินผิดหวังไม่ได้!”

“นายแซ่ซุน ถ้าฉันยังไม่ตาย นายก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าไปในสวนวั่งเจียงเลย!”