หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1843

เมื่อเห็นหลินมั่ว ทุกคนก็ตกตะลึงขั้นสุด

ลูกพี่หั่วกับบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างต่างก็ดีใจขึ้นมาทันที

ส่วนพวกคนของตระกูลซุนนั้น ตอนนี้สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ ถึงขั้นมีบางคนถึงกับตัวสั่นเลยทีเดียว

เป็นเพราะชื่อเสียงของเขาจริงๆ!

หลินมั่วทำเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็เพียงพอที่จะทำให้คนพวกนั้นหวาดระแวงได้แล้ว!

หลินมั่วพูดทักทายไปทางลูกพี่หั่วและคนอื่นๆ จากนั้นก็เดินไปด้านหน้าซุนเฮ่าเสียงพร้อมกับมองเขานิ่งๆ “เมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ค่อยชัด นายลองพูดใหม่อีกทีสิ”

“ว่าสวนวั่งเจียงนี้ไปเป็นของตระกูลซุนตั้งแต่เมื่อไรกัน”

ซุนเฮ่าเสียงสีหน้าซีดเซียว ริมฝีปากสั่นเทาและไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

“ทำไม เป็นใบ้หรือ”

“พูดไม่เป็นหรือไง”

หลินมั่วเบะปากและโบกมือ จากนั้นก็พูดขึ้น “ใครก็ได้ มาช่วยผ่อนคลายปากให้คุณชายซุนหน่อย”

ชายร่างกำยำเดินออกมาจากทางด้านหลังของหลินมั่ว จากนั้นก็ตบหน้าซุนเฮ่าเสียงไปหลายฉาดจนเลือดกบปาก

หลังจากนั้นซุนเฮ่าเสียงถึงเพิ่งจะได้สติขึ้นมา เขามองไปยังหลินมั่วด้วยสายตาหวาดกลัวพร้อมกับพูดเสียงสั่น “นาย...นาย...นายกลับมาได้อย่างไร”

“นายตายไปแล้วไม่ใช่หรือ”

หลังจากพูดออกไปแบบนั้น คนด้านข้างก็ตบเขาไปอีกฉาดหนึ่ง

“พูดเป็นไหม”

“ถ้าพูดไม่เป็น ครั้งหน้าก็ไม่ต้องพูด!”

หลินมั่วพูดด้วยเสียงเย็นชา

เมื่อเห็นคนด้านข้างหยิบมีดกริชออกมา ซุนเฮ่าเสียงก็แทบจะฉี่ราด

เขาถอยไปด้านหลังด้วยความหวาดกลัว เมื่อมองดูคนมากมายที่อยู่ด้านหลัง เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

“นายแซ่หลิน นาย...นายอย่ามาขู่กันเลย!”

“ฉันจะบอกนายให้นะ ฉัน...ฉันไม่กลัวนายหรอก...”

ซุนเฮ่าเสียงบอกว่าไม่กลัว แต่น้ำเสียงตอนที่พูดนั้นสั่นเทาเป็นอย่างมาก

หลินมั่วเหลือบไปมองเขา “ไม่กลัว?”

“แน่ใจหรือ?”

ซุนเฮ่าเสียงถอยไปด้านหลังอีกครั้งหนึ่ง น้ำเสียงยังคงสั่นเทาอยู่เช่นเดิม “นายแซ่หลิน นายยังกล้ากลับมาที่เมืองก่วงหยางอีกหรือไง”