หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1844

ลูกพี่หั่วนิ่งไป ไม่เข้าใจว่าหลินมั่วหมายความว่าอย่างไรกันแน่

และในขณะนั้นเอง จู่ๆ บรรยากาศของซุนเฮ่าเสียงก็เปลี่ยนไป

“คุณเซี่ยครับ คุณเซี่ยครับ ท่านเข้าใจผิดแล้วครับ”

“ผม...ผมไม่ได้มีเจตนาอื่นครับ ผม...ผมแค่อยากจะรายงานให้ท่านก็เท่านั้น หลินมั่วอยู่ที่สวนวั่งเจียงจริงๆ...”

“ขอแค่ท่านพาคนมาตอนนี้ นายแซ่หลินหนีไปไหนไม่ได้แน่ๆ แบบนี้ก็ถือว่าสำเร็จแล้วไม่ใช่หรือครับ”

“คุณเซี่ยครับ ผม...ผมจะไปดูถูกท่านได้อย่างไรล่ะครับ ผม...ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นจริงๆ นะครับ...”

“คุณเซี่ย? คุณเซี่ย? คุณเซี่ยครับ?”

ซุนเฮ่าเสียงถือโทรศัพท์ไว้ด้วยสีหน้ามึนงง

ซุนเฮ่าปินรีบวิ่งเข้าไปหาทันทีและถามขึ้นเสียงเบา “พี่ ไม่มีงั้นหรือ คนตระกูลเซี่ยจะมาเมื่อไรหรือ”

ซุนเฮ่าเสียงมองไปที่เขาพร้อมกับสีหน้าเศร้าสลด “คนตระกูลเซี่ยไม่มาหรอก!”

ซุนเฮ่าปินตะลึงทันที “ทำไมเป็นแบบนั้นไปได้”

“หรือพวกเขาไม่เชื่อว่าหลินมั่วอยู่ที่สวนวั่งเจียง”

“พวกเราถ่ายรูปไปให้เขาดูดีไหม”

ซุนเฮ่าเสียงโบกมือ “ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่พวกเขาจะไม่มาที่นี่ต่างหาก!”

ซุนเฮ่าปินงุนงง “ทำไมล่ะครับ”

ซุนเฮ่าเสียงทำหน้าราวกับจะร้องไห้ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”

“คนตระกูลเซี่ยบอกว่าจะฆ่าหลินมั่วมาตลอด ไหนจะสั่งคนให้ตามฆ่าหลินมั่วอีก”

“ตอนนี้พอหลินมั่วหนีมาที่สวนวั่งเจียงแล้วฉันแจ้งไป สุดท้ายคุณเซี่ยก็บอกว่าฉันตั้งใจดูถูกเขา บอกว่าจะคิดบัญชีกับฉันอีก”

“นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

คนตระกูลซุนต่างก็งุนงงกันหมด ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อดี

หลินมั่วเดินเข้ามาใกล้และพูดเสียงเรียบ “เป็นไง เจ้านายนายจะมาไหม”

“จะให้ฉันโขกหัวขอโทษอยู่ไหม”