หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1849

นอกเมืองก่วงหยาง ณ คฤหาสน์อันห่างไกล

ตอนนี้สมาชิกในตระกูลเซี่ยทั้งหมดมารวมตัวกันที่นี่และใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความโกรธ

หลังจากที่คนเหล่านี้เข้ามาในเมืองก่วงหยาง พวกเขาก็ถูกตามล่าไปทั่วถือเป็นการดื่มด่ำกับการตอบแทน

ส่วนพวกตระกูลที่มีอำนาจหรือตระกูลมั่งคั่งในเมืองก่วงหยางก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อประจบตระกูลเซี่ย

แน่นอนว่าตระกูลใหญ่อย่างตระกูลซุนจะต้องมีความสามารถในการผูกสัมพันธ์กับบุคคลระดับสูงของตระกูลเซี่ยและใช้เงินก้อนใหญ่ในการติดสินบนกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลเซี่ยเพื่อให้ตนได้รับการคุ้มครองจากตระกูลเซี่ย

และสำหรับพวกตระกูลเล็กๆน้อยๆหรือตระกูลท้องถิ่นที่ไม่มีอำนาจพอที่จะติดต่อกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลเซี่ย ก็ทำได้แค่ผูกมิตรกับเจ้าหน้าที่ชั้นล่างพวกนั้น

ต่อให้เป็นแค่ลูกกระจ๊อกของตระกูลเซี่ย ที่ไปยังเมืองก่วงหยางก็จะถูกตระกูลเจ้าถิ่นหรือตระกูลร่ำรวยในก่วงหยางนับหน้าถือตาในฐานะทหารและจะได้รับการปรนนิบัติเป็นอย่างดี

ลูกกระจ๊อกพวกนั้นไม่ได้มีอำนาจอะไรในตระกูลเซี่ย

แต่ทว่าชาวก่วงหยางก็ไม่ได้สนใจประเด็นนี้

จุดประสงค์ของพวกเขาคือเพื่อให้ตระกูลเซี่ยเห็นทัศนคติของพวกเขา ส่วนสถานะของคนเหล่านี้ในตระกูลเซี่ยนั้นไม่สำคัญ!

ดังนั้นหลังจากที่ตระกูลเซี่ยมาที่เมืองก่วงหยางแล้ว ก็บอกได้เลยว่าพวกเขาจะได้รับการดูแลอย่างพิเศษและทุกคนก็จะได้รับสิทธิ์นี้เท่าเทียมกัน

คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนชนชั้นต่ำในเมืองเอก

แต่พอพวกเขามาที่ก่วงหยาง พวกเขากลับอวดเบ่งได้ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจสุดๆ พวกเขาเพลิดเพลินกับการถูกดูแลและปรนนิบัติอย่างคนชนชั้นสูง นี่ทำให้พวกเขามีความสุขอย่างมาก

แต่ว่าพวกเขาที่เพิ่งได้ดื่มด่ำกับการบริการนี้ก็กลับถูกไล่ออกจากเมืองก่วงหยางไปอีก ผู้ชมต่างก็รับรู้ถึงความรู้สึกของพวกเขา!

ณ ห้องโถงอาคารหลักของคฤหาสน์ สมาชิกอาวุโสของตระกูลเซี่ยหลายสิบคนนั่งอยู่ที่นี่

และผู้นำตระกูลเซี่ย เซี่ยเชียนซานที่นั่งอยู่ที่นั่งหลักกับเซี่ยเชียนหาวนั่งอยู่ที่นั่งของลูกน้องก็หน้าแดงก่ำและสบถด่าด้วยความโกรธ "ไอ้สารเลวมณฑลซูมณฑลก่วงพวกนี้มันรนหาที่ตายหนักใช่ไหม!"

"มันอาศัยจังหวะตอนที่พวกเราคนน้อยแล้วใช้คนที่มีมากกว่าของมันมารังแกพวกเราแล้วก็เรียกพวกมาสู้กับพวกเราตั้งมากมาย!"