หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1869

จากนั้นหลินมั่วจึงจัดสถานที่ให้อู๋เซวี๋ยนพักอาศัยอยู่ในวิลล่าใกล้ๆ

หลังจากที่หนานป้าเทียนจากไป เขาก็โอนทรัพย์สินทั้งหมดของสวนวั่งเจียงให้กับหลินมั่ว

ตอนนี้ทรัพย์สินทั้งหมดในสวนวั่งเจียงถูกจัดการโดยคนของหลินมั่วทั้งหมด

และบ้านที่ยังไม่ขายในสวนวั่งเจียงจึงถือเป็นของหลินมั่วเช่นกัน

หลินมั่วไม่ได้ตั้งใจจะขายบ้านที่เหลือ เพราะสุดท้ายแล้วนั่นคือสิ่งที่หนานป้าเทียนทิ้งไว้ให้เขา แล้วเขาจะขายตามอำเภอใจได้อย่างไร

ดังนั้นจึงยังมีวิลล่าว่างหลายสิบหลังในสวนวั่งเจียง

หลินมั่วพาอู๋เซวี๋ยนเดินไปดูวิลล่าและถามเขาว่ามีสิ่งใดที่ไม่พอใจหรือไม่

ดูเหมือนอู๋เซวี๋ยนคนนี้จะไม่จู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับสถานที่พักอาศัยอยู่ ราวกับมองไม่เห็นการตกแต่งอันหรูหราภายใน

แม้ว่าหลินมั่วจะมอบวิลล่าทั้งหลังให้เขาพักอาศัย แต่อู๋เซวี๋ยนกลับเลือกห้องนอนชั้นล่างและห้องออกกำลังกาย

ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากที่อู๋เซวี๋ยนย้ายเข้ามา เขายังทำเครื่องออกกำลังกายทุกอย่างในห้องออกไป ก่อนจะนำบางอย่างที่ห่อด้วยผ้าสีขาวเข้ามาแทนที่

“นั่นอะไรน่ะ”

หลี่เถียจุ่ยกล่าวอย่างสงสัย

อู๋เซวี๋ยนไม่ตอบ เขาสะบัดผ้าฝ้ายที่ห่อด้านนอกออก ละอองฝุ่นลอยคละคลุ้งไปทั่ว

หลี่เถียจุ่ยเอามือปิดจมูกทันที “โอ้โฮ!นี่นายไม่เอาออกมาใช้นานแค่ไหนแล้วเนี่ย”

อู๋เซวี๋ยนไม่สนใจคำพูดนั้น เขาดึงผ้าฝ้ายที่อยู่ด้านนอกออกเผยให้เห็นเสาไม้ต้นหนึ่ง

มีแท่งไม้หลายแท่งยื่นออกมาจากเสา ดูเหมือนคนยืนเหยียดแขนขา

หลุมเหล่านั้นเจาะทะลุไปอีกด้านหนึ่งได้

หลี่เถียจุ่ยเบิกตากว้าง “นี่นายจะเอามันไว้ที่นี่จริงๆ เหรอ”

“แค่หุ่นไม้ธรรมดาๆ เอาไว้ฉันซื้อให้ทีหลังก็ได้”

“ขนย้ายของชิ้นใหญ่แบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ”

อู๋เซวี๋ยนไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่เหลือบมองอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ