หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1896

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง "อะไรนะ...อะไรหายไป"

หลี่เถียจุ่ย "ร่างของเซี่ยซิงปัง"

“คนของผมเจอสถานที่ที่พวกเขาถูกซุ่มโจมตีเมื่อคืนนี้แล้ว”

“แต่คนของตระกูลเซี่ยก็อยู่ที่นั่นแล้ว”

“คนจากตระกูลเซี่ยกำลังค้นหาร่างของเซี่ยซิงปังทุกที่”

หลินมั่วประหลาดใจ "ไม่เจอร่างแล้วเหรอ"

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง”

“คนตายกันหมด ทำไมต้องเอาร่างไป ใครจะอยากได้ร่างเขาไปทำอะไร”

“ใครจะทำเรื่องแบบนั้นล่ะ”

หลี่เถียจุ่ยยักไหล่ เขาก็คิดไม่ออกเช่นกัน

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง หลินมั่วก็ลุกขึ้นและถาม "ที่เกิดเหตุซุ่มโจมตีอยู่ที่ไหน"

หลี่เถียจุ่ย "คุณจะทำอะไร"

หลินมั่ว "ฉันอยากจะไปดู"

“ถ้าหาเบาะแสอะไรได้ที่พิสูจน์ว่าไม่ใช่ฉัน ก็จะสามารถกำจัดปัญหานี้ได้”

หลี่เถียจุ่ยพยักหน้า "ถูกต้อง!"

ต่อมาทั้งสองที่ชื่ออู๋เซวี๋ยนนำคนกลุ่มหนึ่ง และรีบไปยังสถานที่ที่เซี่ยเชียนซาน และคนอื่นๆ ถูกซุ่มโจมตีเมื่อคืนนี้

ยี่สิบนาทีต่อมา ทุกคนก็มาถึงที่นี่

ที่เกิดเหตุรายล้อมไปด้วยกลุ่มคนประมาณยี่สิบหรือสามสิบคนที่กำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง

ปกติแล้วคนเหล่านี้เป็นสมาชิกของตระกูลเซี่ย

เมื่อเห็นใครบางคนมา คนเหล่านี้ก็มองหน้ากัน ชายคนหนึ่งก็เดินออกไปและหยุดรถของหลินมั่ว

“สถานที่นี้ปิดอยู่ ออกไป!”

ชายคนนั้นพูดประโยคอย่างเย่อหยิ่ง ราวกับว่าเขากำลังไล่คนรับใช้ตัวเองออกไป

เหลาหู่ที่ขับรถอยู่ จู่ๆ เขาก็โกรธและพูดอย่างโมโห “นี่บ้านของมึงเหรอ”

“ทำไมถึงให้เราออกไป”

ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา "กูเป็นสมาชิกของตระกูลเซี่ยในเมืองจิง พอไหม"

“กูจะบอกมึงให้ว่าสมาชิกในตระกูลเซี่ยของเรากำลังทำบางอย่างอยู่ คนที่ไม่เกี่ยวอย่าเข้ามา”

“วันนี้กูอารมณ์ไม่ดี รู้แล้วก็ออกไปซะ”