หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1904

เหล่าคนตระกูลเซี่ยต่างพากันพยักหน้า แม้แต่เซี่ยซิงกั๋วก็พูดออกมาอย่างเย็นชา “น้องหลี่ ไม่ต้องพูดเรื่องการตายของเชียนจวินแล้ว”

“ครั้งก่อนอาจเป็นพวกของจ้าวเทียนหยวนที่ปลอมเป็นหลินมั่วและฆ่าเชียนจวินจริงๆ ก็ได้”

“แต่ครั้งนี้ ทั้งรูปลักษณ์และเสียงคือหลินมั่ว จะปลอมกันได้ยังไง?”

หลี่เถียจุ่ย “งันนายรู้รึเปล่าว่าในดินแดนแม้ว มีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่ากู่เลียนเสียง”

“กู่เลียนเสียงชนิดนี้ใช้เลียนเสียงคนอื่นได้”

“ฝั่งพวกเขามีท่านอาจารย์กู่ อยากเลียนแบบเสียงใครก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก!”

เหล่าคนตระกูลเซี่ยตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ เซี่ยเชียนซานขมวดคิ้วแน่นและพูดเสียงเบา “ไร้สาระสิ้นดี ฉันไม่เคยได้ยินวเรื่องกู่เลียนเสียงมาก่อนเลย”

หลี่เถียจุ่ย “นายไม่เคยได้ยินก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีอยู่จริง”

“ถ้าพวกนายไม่เชื่อก็ลองไปถามคนพื้นที่ในแดนม้งดูสิว่ามีหนอนกู่พิษชนิดนี้รึเปล่า”

เซี่ยเชียนซานพูดอย่างโกรธเคือง “หลี่เถียจุ่ย นายไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้เพื่อแก้ตัวไอ้คนแซ่หลินนั่นหรอก”

“ฉันเห็นมากับตา ได้ยินมากับหู จะผิดเพี้ยนไปได้ยังไง”

หลี่เถียจุ่ยหัวเราะเยาะ “เห็นมากับตา ได้ยินมากับหูก็ผิดเพี้ยนไม่ได้เหรอ?”

“เซี่ยเชียนซาน ฉันไม่เข้าใจเลยว่านายเป็นผู้นำตระกูลได้ยังไง”

“นายลองใช้สมองคิดดูสิ นายในตอนนั้นน่ะ ถ้าหลินมั่วอยากฆ่านายจริงๆ นายจะหนีรอดไปได้เหรอ?”

“ทำไมตอนนั้นฆาตกรไม่ฆ่านาย? แต่กลับปล่อยพยานที่รอดจากการถูกฆ่าอย่างนายให้กลับไปรายงาน?”

“กลยุทธ์ยืมดาบฆ่าคนง่ายๆ แบบนี้ ไม่นึกเลยว่านายจะมองไม่ออก? เหอะ ไม่เอาไหนเหมือนอาโต้ว ลูกชายของเล่าปีไม่มีผิด!”

เซี่ยเชียนซานถูกหลี่เถียจุ่ยเหยียนหยามก็กระหืดกระหอบและคำรามอย่างโกรธจัด “หลี่เถียจุ่ย นาย…นายพูดบ้าอะไร?”

“พยานที่รอดจากการถูกฆ่าอะไรกัน? ตอนนั้นฉันดวงดี โชคเข้าข้าง ก็เลยหนีรอดมาได้!”

“ไอ้คนแซ่หลินนั่นอยากฆ่าฉัน แต่เขาทำได้เหรอ?”

“บอกไว้เลยนะ ฉันเห็นมากับตา ได้ยินมากับหู มันคือของจริง!”

“นายอยากพิสูจน์ว่าหลินมั่วไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้ ก็ได้ เอาหลักฐานออกมาสิ!