หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1909

ทั้งสองคนวิ่งตามกลิ่นไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัก ก็มายังสถานที่ว่างเปล่า

ใจกลางสถานที่ว่างเปล่านี้ มีกองไฟที่ดับอยู่

ใกล้ๆ กองไฟนั้นมีกระดูกสัตว์โยนกระจัดกระจายอยู่ บนพื้นยังมีกองเลือดอยู่สอวสามกอง

ดูเหมือนว่า ท่านอาจารย์กู่ทั้งสามคนคงจะล่าสัตว์ได้ที่นี้ จากนั้นก็ย่างกินกันเพราะว่าหิว

อู๋เซวี๋ยน “รอยเลือดเหมือนจะแห้งไปแล้ว ขี้เถ้าก็ไม่อุ่น พวกเขาก็จะจากไปอย่างน้อยก็สองชั่วโมงแล้ว”

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นไปมองรอบๆ ป่า แล้วพูดออกมาเสียงเคร่งขรึม “แต่ว่า กลิ่นอายหนอนกู่พิษ แยกออกไปสองทิศทาง”

อู๋เซวี๋ยนประหลาดใจ “สองทิศทาง?”

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?”

หลินมั่วส่ายหัวออกมาอย่างไม่เข้าใจ

“หรือว่า พวกเขาจะเดินไปในทางเดียวก่อน แล้วพบว่าเป็นทางตัน ก็เลยเลี้ยวกลับมา?”

อู๋เซวี๋ยนพูดออกมาด้วยความสงสัย

หลินมั่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็อาจจะเป็นไปได้”

“แต่ว่า พวกเราตอนนี้ไม่รู้เลยว่าท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเดินไปในทิศทางไหน และไม่รู้ว่าจะไล่ตามไปที่ไหนดี!”

อู๋เซวี๋ยน “ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาเลือกทิศทางหนึ่งไล่ตามกันไปก่อน”

“หากว่าเลือกผิด ไม่มีกลิ่นอาย เช่นนั้นก็ไล่ตามไปอีกทางหนึ่ง”

หลินมั่วส่ายศีรษะ “เป็นแบบนี้ไม่ได้ เสียเวลาจนเกินไป”

“พวกเขาออกไปสองชั่วโมงแล้ว เวลานานขนาดนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะออกจากเขาไปได้แล้ว”

“พวกเราเองก็ไม่รู้ว่าเขามุ่งหน้าไปทิศทางที่ผิดนั้นไกลเท่าไหร่ หากว่าพวกเขาเดินทางไปจนไกลแล้วถึงได้กลับมา เช่นนั้นก็ยิ่งเสียเวลาเข้าไปใหญ่”

“ทางที่ดีที่สุดก็คือแบ่งกันเป็นสองทาง พวกเราจะต้องแยกกันตามไปทั้งสองทางนี้”

“ขอเพียงแค่พวกเรายังติดต่อกันอยู่ หากว่าหนึ่งในทางใดไม่มีกลิ่นอายแล้ว ก็รีบไล่ตามไปอีกทางหนึ่งในทันที แบบนี้ก็ได้แล้ว”

อู๋เซวี๋ยนขมวดคิ้วออกมา “แบบนี้คงจะไม่ได้?”