หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1913

เฉียนหย่งอันไม่ได้ตอบคำถามของหลินมั่ว แต่เงยหน้าขึ้นมามองหลินมั่ว แล้วพูดออกมาเสียงสั่น “นายอยากถามเรื่องของหลินเซี่ยว ฉันสามารถบอกนายได้”

“แต่ว่า นาย..นายจะต้องตอบคำถามของฉันก่อน!”

ในใจของหลินมั่วสั่นไหว “คำถามอะไร?”

เฉียนหย่งอันจ้องเขม็งไปยังหลินมั่ว “นายกับหลินเซี่ยว ตกลงมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน?”

หลินมั่วจ้องไปยังเฉียนหย่งอันครู่หนึ่ง แล้วพูดออกมาเสียงเบา “หลินเซี่ยวเป็นพ่อของฉัน!”

เมื่อได้ยินคำนี่ เฉียนหย่งอันก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทา

เขาเบิกตากว้างมองไปยังหลินมั่ว สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ พร้อมทั้งยินดีและประหลาดใจ

ผ่านไปนาน ในที่สุดเขาก็พูดออกมาอีกครั้ง “ฉันควรจะคิดได้ตั้งแต่แรก ฉันคิดได้ตั้งแต่แรกแล้ว”

“ไม่คิดเลยจริงๆ ว่า เขายังมีทายาทหลงเหลืออยู่”

“ตระกูลหลินยังไม่จบสิ้น ตระกูลหลินยังไม่ล่มสลายไป!”

หลินมั่วมองไปยังท่าทีของเฉียนหย่งอัน ก็รู้ว่าเขาจะต้องรู้ความจริงในปีนั้นมาไม่น้อย

“ตกลงแล้วทำไมตระกูลหลินถึงได้ถูกฆ่าล้างตระกูล?”

หลินมั่วถามออกมา

เฉียนหย่งอันส่ายศีรษะ “ถูกล้างตระกูลยังไงนั้น ฉันเองก็ไม่รู้”

“แต่ว่า ว่ากันว่าที่ตระกูลหลินถูกล้างตระกูลเหมือนจะเป็นเพราะสมบัติชิ้นหนึ่งที่สืบทอดกันมาของตระกูลหลิน”

“อีกทั้ง ในตอนนั้นมีกลุ่มกองกำลังมากมายที่ต้องการจะล้มล้างตระกูลหลิน ไม่ได้มีเพียงตระกูลเดียวหรือกลุ่มกำลังเดียวเท่านั้น”

“ฉันรู้เพียงว่า เบื้องหลังมีคนที่แข็งแกร่งมากอยู่คนนึง ที่คอยวางแผนการทุกอย่าง สุดท้ายถึงได้ฆ่าล้างตระกูลหลินได้”

“แต่ว่าจะเป็นใครนั้นฉันไม่รู้จริงๆ!”

หลินมั่วขมวดคิ้วออกมา และนึกถึงจี้หยกที่ติดตัวเขามา

โดยที่ไม่ต้องสงสัย ตระกูลหลินถูกทำลาย จะต้องเป็นสาเหตุมาจากจี้หยกชิ้นนี้แน่นอน

หลินมั่วพูดออกมาเสียงเคร่ง “นายไม่รู้อย่างนั้นเหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้นนายเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้?”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เฉียนหย่งอันก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “ฉัน…ฉันในเรื่องนี้ ก็เป็นเพียงแค่คนตัวเล็กๆ เท่านั้น”

“ตั้งแต่ต้น ฉันก็ถูกคนเลือกเอาไว้แล้ว โยนไปหน้าของหลินเซี่ยว แล้วก็ถูกเขาช่วยกลับไป”

“จากนั้น ฉันก็คอยหลบซ่อนตัวอยู่ในตระกูลหลินมาตลอด คอยรวบรวมข้อมูลที่สำคัญ ส่งให้กับคนภายนอก”

หลินมั่วถามออกมา

เฉียนหย่งอัน “ในกระเป๋าของฉัน ยังมีสัญลักษณ์ไม้อีกครึ่งชิ้นซ่อนอยู่”

“ปีนั้นหลังจากที่ฉันออกมาจากตระกูลหลิน มนุษย์ไม้ให้ฉันทำลายสัญลักษณ์ไม้ชิ้นนี้”

“ฉัน…ฉันเก็บสัญลักษณ์ไม้ครึ่งชิ้นนี้เอาไว้…”

หลินมั่วรีบค้นสัญลักษณ์ไม้อีกครึ่งหนึ่งในกระเป๋าเฉียนหย่งอันออกมา

สัญลักษณ์ไม้ที่ใช้ไม้ป็อปล่าแกะสลักออกมา มีขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น

บนป้ายสัญลักษณ์นั้นยังแกะสลักตัวอักษรว่าไม้เอาไว้

นอกจากนี้แล้วก็ไม่มีลักษณะพิเศษอื่นใด

อีกทั้งเป็นเพราะว่าเก็บรักษานานจนเกินไป จึงทำให้สัญลักษณ์ไม้นี้ผุพังไปมาก

หลินมั่วเก็บสัญลักษณ์ไม้นี้เอาไว้ สัญลักษณ์ไม้นี้เกี่ยวข้องกับความลับของการทำลายตระกูลหลิน

“เรื่องของตระกูลหลินในปีนั้น ท่านอาจารย์กู่เองก็เกี่ยวข้องด้วยไหม?”

หลินมั่วถามออกมาอีกครั้ง