หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 195

เมื่อเห็นผู้อาวุโวจ้าว สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็มองตาไม่กระพริบ

สถานการณ์นี้คืออะไร

นั้นใช่แม่ของจ้าวเฉียนหยวนจริงๆหรือ

เป็นพวกเขาที่ตาฟาดหรือคนพวกนี้บ้าไปแล้ว?

ทำไมคนจำนวนมากจึงมารวมตัวกันเพื่อต้อนรับหญิงชราคนนี้กัน?

มันมีอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า?

หรือด้านหลังของผู้อาวุโสจ้าวยังมีใครอีกคน?

ในขณะที่พวกเขากำลังประหลาดใจ หลี่จงหลานผู้ที่รวยเป็นอันดับที่เจ็ดจากสิบคนในก่วงหยางก็เข้าไปทักทาย

“ผู้อาวุโสจ้าว ผมได้ยินมาว่าคืนนี้ท่านจะมาร่วมงานด้วยตัวเอง ผมจึงรีบมาจากยุโรปเพื่อต้อนรับคุณ!”

“สุขภาพท่านสบายดีหรือไม่”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตกตะลึง

คนใหญ่คนโตอย่างหลี่จงหยวน รีบกลับจากยุโรปเพื่อมาพบหญิงชราคนนั้น?

ผู้อาวุโสจ้าวคนนี้ช่างน่าทึ่ง

ผู้อาวุโสจ้าวยิ้มเบาๆ “ยังดีอยู่ ขอน้อมรับคำอวยพร”

“เสี่ยวหลี่ คุณควรมุ่งเน้นไปที่กิจการของคุณ”

“ฉันแก่แล้ว คุณควรไปข้างนอกบ้าง ไม่ต้องจริงจังมากก็ได้”

“ถ้าหากผมไม่ได้คุณจ้าวช่วยดึงผมไว้ ตอนนี้ผมคงไม่รู้ว่าจะไปสร้างที่ทำงานที่ไหน”

“ในสายตาของผม ท่านและคุณนายจ้าวเหมือนเป็นผู้ให้กำเนิดผมเลย”

“ท่านมาร่วมงานเลี้ยง ทำไมผมจะไม่มาต้อนรับล่ะ”

ผู้อาวุโสจ้าวยิ้มพลางพยักหน้า “ตามความตั้งใจเธอแล้ว!”

ในเวลานี้ คนอื่นๆ ก็มารวมตัวกันเพื่อทักทายและพูดคุยกับผู้อาวุโสจ้าว

ผู้อาวุโสจ้าวถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้คนราวกับว่าเป็นราชินีแห่งเจียงซาน ไม่มีผู้ใดกล้าดูหมิ่นเธอ

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

นี่คือหญิงชราที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของพวกเขาเลย

ใครจะคิดว่าเธอจะมีความสามารถมากมายขนาดนี้!

คนใหญ่คนโตในงานนี้ไม่ว่าใครก็เป็นบุคคลสำคัญของอุตสาหกรรมในเมืองก่วงหยาง

เป็นผลให้ทุกคนให้เกียรติแก่เธอและเคารพจากใจจริง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แท้จริงแล้วเธอเป็นใครกันแน่?

สวี่ปั้นซย่าเองก็ตกตะลึง เธอคว้าเสื้อของหลินมั่ว และไม่กล้าไปหาแม่บุญธรรมของตัวเอง

แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าผู้อาวุโสจ้าวจะเป็นคนใหญ่คนโตมากขนาดนั้น!

ผ่านไปสักพัก เธอก็ยังไม่กล้าไปทักทาย

เมื่อผู้อาวุโสจ้าวที่ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน ทำให้มองไม่เห็นหลินมั่ว จึงส่งตรงไปยังห้องด้านใน

สวี่ปั้นซย่าคว้าเสื้อของหลินมั่ว ใบหน้างุนงง “หลินมั่ว ฉัน...แม่บุญธรรมของฉัน ไม่สิ ผู้อาวุโสจ้าวที่จริงแล้วมีสถานะเป็นใครกันแน่”

หลินมั่วฉีกยิ้ม “ฉันก็ไม่รู้”

“อย่างไรก็ตาม ฉันได้ยินมาว่าบ้านเธอมีความสามารถในเรื่องธุรกิจธนาคาร”

“จ้าวเฉียนหยวนและอดีตคุณนายจ้าวรับผิดชอบดูแลธุรกิจธนาคารทั้งหมด”

“เมื่อคนเหล่านี้ทำธุรกิจอะไรก็ตาม พวกเขาคงเลี่ยงการติดต่อธนาคารและการขอสินเชื่อไม่ได้แน่”

“คิดดูสิ คนพวกนี้เป็นหนี้บุญคุณเราแล้ว!”

ดวงตาของสวี่ปั้นซย่าเบิกกว้าง “จะ...จริงหรือ”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเองก็ตกใจเช่นกัน

พวกเขารู้ดีว่าหากมีใครที่สามารถดูแลธุรกิจธนาคารทั้งหมดในเมืองก่วงหยางได้ เขาจะต้องมีความสามารถมากขนาดไหน!

พวกเขาเคยติดตามสวี่หย่งฉิ้งเรื่องงานบริษัทและติดต่อกับธนาคาร

แม้แต่ผู้จัดการธนาคารเล็กๆ ก็ถูกปฏิบัติด้วยความเคารพ

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเป็นคนที่ดูแลธุรกิจธนาคารทั้งหมดในเมืองก่วงหยาง!

เมื่อนึกย้อนไปถึงความคิดที่สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยคิดกับผู้อาวุโสจ้าว มันช่างน่าอายยิ่งนัก

“หลินมั่ว ทำไมไม่พูดให้เร็วกว่านี้?”

“ถ้าเธอบอกฉันเร็วกว่านี้ ฉันคงไม่ทำตัวกับผู้อาวุโสแบบนั้น”

“เป็นความผิดของเธอ ถ้าเธอไม่ปิดบังฉัน ฉังคงไม่เข้าใจผิดว่าเธอมีเจตนาไม่ดี!”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างโกรธเคือง