หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 201

คำพูดประโยคเดียวของคุณยายจ้าว ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง

แม้แต่ดวงตาคู่งามของซ่งจื่อหลานก็เบิกกว้าง และมองเรื่องตรงหน้าด้วยความมึนงง

เดิมเธอคิดว่าหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าเป็นแค่คนธรรมดาสามัญ

ใครจะคิดเล่าว่าสวี่ปั้นซย่าจะมีแม่บุญธรรมเช่นนี้!

แม้ว่าตระกูลจ้าวจะไม่ใช่ครอบครัวบุญหนักศักดิ์ใหญ่และร่ำรวยแห่งเมืองก่วงหยาง

ทว่า เมื่อครั้งคุณท่านใหญ่จ้าวยังมีชีวิตอยู่ เป็นคนใจบุญสุนทาน ช่วยเหลือผู้คนไว้มากมาย จึงมีบารมีสูงส่ง

กระทั่งซ่งจื่อหลานเองก็เคยได้รับความช่วยเหลือจากคุณท่านใหญ่จ้าว

ดังนั้น บารมีของคุณยายจ้าวในเมืองก่วงหยางจึงไม่น้อยหน้าไปกว่าบรรดาผู้นำของสิบตระกูลใหญ่

และแม้แต่ผู้อาวุโสของสิบตระกูลใหญ่ก็ยังให้การนับถือคุณยายจ้าวเป็นอย่างมาก

แต่แล้ว หญิงชราคนนี้ กลับกลายเป็นแม่บุญธรรมของสวี่ปั้นซย่าอย่างนั้นหรือ

สถานะสูงส่งขนาดนี้ ยังมีใครกล้าพูดอีกล่ะว่า สวี่ปั้นซย่าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนี้

ดวงตาของซ่งจื่อหลานเป็นประกายและรีบเดินเข้าไปหาทันที

“คุณย่าจ้าว ปั้นซย่าเป็นลูกบุญธรรมของคุณย่าหรือคะ”

“ถ้าตามนี้ คุณนายหลินก็มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนี่สิ”

“ฉันยังเป็นห่วงว่าคุณนายหลินจะถูกไล่ออกไปจริงๆ นะ!”

สีหน้าของคุณยายจ้าวตึงเครียดขึ้นทันที “เกิดอะไรขึ้น”

“มีคนเห็นว่าลูกสาวของฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะร่วมงานเลี้ยงนี้ อย่างนั้นหรือ” 

“เหอะ ใครกันที่บังอาจพูดจาโอหังเช่นนี้!” 

“มา ลุกขึ้นมาให้คนแก่ๆ อย่างฉันได้เห็นเป็นบุญตาสักหน่อย”

“แม้แต่ลูกสาวของฉันก็จะไล่กันออกไป ไม่งั้นก็ไล่คนแก่ๆ อย่างฉันออกไปด้วยกันเลยสิ!”

ทุกคนต่างมองตรงไปที่หลี่เหิง

ใบหน้าของหลี่เหิงแดงก่ำ เขาคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า สวี่ปั้นซย่าจะเป็นบุตรสาวบุญธรรมของคุณยายจ้าว

หากรู้ถึงความสัมพันธ์นี้ก่อนละก็ ต่อให้ตีให้ตาย เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินสวี่ปั้นซย่าหรอก

“คุณย่าจ้าว ผม...ผมไม่รู้จริงๆ ว่าประธานสวี่เป็นลูกสาวบุญธรรมของคุณย่า”

“ประธานสวี่ แล้วคุณก็ไม่รีบบอกล่ะ”

“ที่แท้ก็คนกันเอง ต้อง...ต้องขอโทษด้วยจริงๆ...”

“ประธานสวี่ ผม...ผมผิดไปแล้ว คุณอย่าได้ถือสาเลยนะ”

หลี่เหิงเอ่ยขอโทษใบหน้าแดงก่ำ สีหน้าของเขาแสดงถึงความกระอักกระอ่วนใจอย่างที่สุด

ความเย่อหยิ่งและอวดดีเมื่อสักครู่นี้ได้มลายหายไปสิ้น ตอนนี้เขากำลังก้มหัวขอความเมตตา ไม่ต่างกับหนอนที่น่าสมเพชตัวหนึ่ง

สวี่ปั้นซย่าเองก็รู้สึกตะลึงงัน เธอไม่คิดว่าสถานะลูกบุญธรรมของเธอ จะมีอำนาจถึงเพียงนี้

แค่สถานะแบบนี้ ก็ทำให้ผู้ยิ่งใหญ่อย่างหลี่เหิงต้องก้มหัวขอโทษน่ะหรือ

เวลานี้เธอเพิ่งจะเข้าใจว่า ที่คุณยายจ้าวรับเธอเป็นบุตรสาวบุญธรรมในตอนนั้น ไม่ใช่เหตุผลง่ายๆ เพียงเพราะถูกชะตากับเธอ

แต่เพราะคุณยายจ้าวต้องการตอบแทนบุญคุณหลินมั่วนี่เอง!

หลินมั่วหัวเราะขึ้นมาเบาๆ “คุณชายหลี่ ทำไมถึงพูดเช่นนี้ล่ะ”

“เมื่อกี้คุณเพิ่งจะบอกเองว่า พวกเราหยามเกียรติงานเลี้ยงนี้ไม่ใช่เหรอ!”

“แล้วยังพูดว่าให้พวกเราไสหัวออกไป จะจัดการพวกเราก็เหมือนกับการขยี้มดอะไรสักอย่างนี่ล่ะ ใช่ไหม”

หลี่เหิงหน้าเปลี่ยนสี คำพูดของหลินมั่วกำลังบีบให้เขาไปสู่ทางตัน

ในตอนนี้ คุณยายจ้าวสีหน้าเย็นยะเยียบ และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “หึ คุณชายตระกูลหลี่ช่างเย่อหยิ่งและอวดดียิ่งนัก!”

หลี่เหิงรู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างยิ่งยวด เขาปาดเหงื่อแล้วตอบว่า “คุณย่าจ้าว ผม...ผมก็แค่ล้อเล่นครับ...”

หลินมั่วพูดขึ้นเสียงเบาๆ “ท่าทางของคุณไม่เห็นจะเหมือนล้อเล่นเลยสักนิด!”

“คุณพาคนหนุ่มสาวของสิบตระกูลใหญ่มามากมาย แล้วเกือบจะทำร้ายคนด้วย นี่มันเป็นการล้อเล่นอย่างนั้นเหรอ”

คุณยายจ้าวพูดด้วยความเดือดดาล “อะไรนะ คิดจะทำร้ายคนหรือ”

“พวกคุณคิดว่าการที่ลูกสาวของฉันเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนี้จะเป็นการทำลายเกียรติภูมิของพวกคุณอย่างนั้นหรือ”

“ถ้าพวกคุณคิดว่าลูกสาวของฉันไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ พูดออกมาคำเดียวก็พอ”

“คนแก่อย่างฉันไม่ใช่คนหน้าด้านไร้ยางอาย ฉันจะพาลูกสาวออกไปเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่พูด คุณยายจ้าวจับมือสวี่ปั้นซย่าเอาไว้ ทำท่าเตรียมจะจากไป

คนจากสิบตระกูลใหญ่ต่างก็ตื่นตระหนก

นี่เป็นการมาร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งของคุณยายจ้าวครั้งแรกหลังจากหายหน้าหายตาไปตั้งหลายปี

หากคุณยายจ้าวจะถอนตัวเพราะพวกเขา จะต้องมีปัญหาแน่ๆ

ผู้อาวุโสของตระกูลคงจะไม่ยอมละเว้นพวกเขา!