ทุกคนในห้องต่างก็ตกตะลึง หลี่จงหลานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณยายจ้าว คุณเอากำไลหยกของตระกูลให้ประธานสวี่น่ะหรือ”
ซ่งจื่อหลานถึงกับอุทานด้วยความตกใจ “คุณย่าจ้าว จริงหรือคะ”
“คุณ...คุณเอากำไลหยกให้ประธานสวี่ไปแล้วจริงๆ หรือคะ”
คุณยายจ้าวพยักหน้า “แน่นอนสิ!”
“ฉันก็มีแค่ลูกสาวคนนี้เท่านั้น ไม่ให้เธอ จะไปให้ใครล่ะ”
ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ซ่งจื่อหลานมองสวี่ปั้นซย่าและพูดอย่างจริงจังว่า “ประธานสวี่ คุณย่าจ้าวดีกับเธอมากจริงๆ เลยนะ”
“เธอจะต้องไม่ทำให้คุณย่าจ้าวผิดหวังนะ!”
หลี่จงหลานผงกศีรษะพลางถอนหายใจ “พูดถึงกำไลหยกนี่ ผมก็อดคิดถึงคุณท่านใหญ่จ้าวไม่ได้”
“เฮ้อ ตอนที่ธุรกิจผมล้ม ผมเป็นหนี้กว่าสองร้อยล้าน ตอนนั้นผมมืดแปดด้าน”
“หากไม่ใช่คุณท่านจ้าวที่นำกำไลหยกนี้มาวางประกันให้ผม ทำให้ผมได้ยืนหยัดขึ้นมาอีกครั้ง เกรงว่าผมหลี่จงหลานคนนี้คงจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว!”
แกร๊งงง!!! ช้อนน้ำแกงในมือของฟังฮุ่ยตกลงพื้น
“เป็นอะไรไปหรือ” ทุกคนต่างหันมามอง
ฟังฮุ่ยตาค้างพูดไม่ออก สวี่เจี้ยนกงก็ตกใจไม่แพ้กัน
ซ่งจื่อหลาน “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ”
“ให้ช่วยไหมคะ”
สวี่เจี้ยนกงค่อยๆ ได้สติกลับคืนมาจึงโบกมือปฏิเสธ “ไม่...ไม่เป็นไร...”
“เธอไม่ระวังทำช้อนตกเองครับ”
“เอ่อ ประธานหลี่ เมื่อ...เมื่อกี้นี้ คุณพูดว่าเป็นหนี้กว่าสองร้อยล้านหรือ”
หลี่จงหลานพยักหน้า “ใช่ครับ ตอนนั้นธุรกิจของผมล้ม”
สวี่เจี้ยนกง “แต่จำนวนมากกว่าสองร้อยล้าน แล้วทำไมกะ...กำไลหยกนี้ของคุณท่านใหญ่จ้าวถึงวางประกันให้คุณได้ล่ะ”
หลี่จงหลานชำเลืองมองเขา “คุณสวี่ คุณคงไม่รู้ราคากำไลหยกของคุณยายจ้าวสินะ”
“นั่นเป็นสมบัติล้ำค่าของอดีตจักรพรรดินีเลยนะ เป็นสมบัติล้ำค่าที่อยู่ในวังตลอดหลายยุคหลายสมัยเลย”
“สิบปีก่อนมีคนเสนอเงินให้ถึงสามร้อยล้าน แต่คุณยายจ้าวก็ไม่ขาย!”
“ตอนนี้ก็ผ่านมาสิบปีแล้ว ราคาของกำไลหยกนี่น่าจะเพิ่มขึ้นอีก 30%!”
คราวนี้ ถ้วยข้าวที่ฟังฮุ่ยยกขึ้นมา ตกลงพื้นอีกครั้ง เธอมึนงงไปหมดแล้ว
สวี่เจี้ยนกงก็ตกตะลึงอยู่เช่นกัน เขานิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...