หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 206

ทุกคนในห้องต่างก็ตกตะลึง หลี่จงหลานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณยายจ้าว คุณเอากำไลหยกของตระกูลให้ประธานสวี่น่ะหรือ”

ซ่งจื่อหลานถึงกับอุทานด้วยความตกใจ “คุณย่าจ้าว จริงหรือคะ”

“คุณ...คุณเอากำไลหยกให้ประธานสวี่ไปแล้วจริงๆ หรือคะ”

คุณยายจ้าวพยักหน้า “แน่นอนสิ!”

“ฉันก็มีแค่ลูกสาวคนนี้เท่านั้น ไม่ให้เธอ จะไปให้ใครล่ะ”

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ซ่งจื่อหลานมองสวี่ปั้นซย่าและพูดอย่างจริงจังว่า “ประธานสวี่ คุณย่าจ้าวดีกับเธอมากจริงๆ เลยนะ”

“เธอจะต้องไม่ทำให้คุณย่าจ้าวผิดหวังนะ!”

หลี่จงหลานผงกศีรษะพลางถอนหายใจ “พูดถึงกำไลหยกนี่ ผมก็อดคิดถึงคุณท่านใหญ่จ้าวไม่ได้”

“เฮ้อ ตอนที่ธุรกิจผมล้ม ผมเป็นหนี้กว่าสองร้อยล้าน ตอนนั้นผมมืดแปดด้าน”

“หากไม่ใช่คุณท่านจ้าวที่นำกำไลหยกนี้มาวางประกันให้ผม ทำให้ผมได้ยืนหยัดขึ้นมาอีกครั้ง เกรงว่าผมหลี่จงหลานคนนี้คงจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว!”

แกร๊งงง!!! ช้อนน้ำแกงในมือของฟังฮุ่ยตกลงพื้น

“เป็นอะไรไปหรือ” ทุกคนต่างหันมามอง

ฟังฮุ่ยตาค้างพูดไม่ออก สวี่เจี้ยนกงก็ตกใจไม่แพ้กัน

ซ่งจื่อหลาน “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ”

“ให้ช่วยไหมคะ”

สวี่เจี้ยนกงค่อยๆ ได้สติกลับคืนมาจึงโบกมือปฏิเสธ “ไม่...ไม่เป็นไร...”

“เธอไม่ระวังทำช้อนตกเองครับ”

“เอ่อ ประธานหลี่ เมื่อ...เมื่อกี้นี้ คุณพูดว่าเป็นหนี้กว่าสองร้อยล้านหรือ”

หลี่จงหลานพยักหน้า “ใช่ครับ ตอนนั้นธุรกิจของผมล้ม”

สวี่เจี้ยนกง “แต่จำนวนมากกว่าสองร้อยล้าน แล้วทำไมกะ...กำไลหยกนี้ของคุณท่านใหญ่จ้าวถึงวางประกันให้คุณได้ล่ะ”

หลี่จงหลานชำเลืองมองเขา “คุณสวี่ คุณคงไม่รู้ราคากำไลหยกของคุณยายจ้าวสินะ”

“นั่นเป็นสมบัติล้ำค่าของอดีตจักรพรรดินีเลยนะ เป็นสมบัติล้ำค่าที่อยู่ในวังตลอดหลายยุคหลายสมัยเลย”

“สิบปีก่อนมีคนเสนอเงินให้ถึงสามร้อยล้าน แต่คุณยายจ้าวก็ไม่ขาย!”

“ตอนนี้ก็ผ่านมาสิบปีแล้ว ราคาของกำไลหยกนี่น่าจะเพิ่มขึ้นอีก 30%!”

คราวนี้ ถ้วยข้าวที่ฟังฮุ่ยยกขึ้นมา ตกลงพื้นอีกครั้ง เธอมึนงงไปหมดแล้ว

สวี่เจี้ยนกงก็ตกตะลึงอยู่เช่นกัน เขานิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก  

สวี่ปั้นซย่าเข้าใจความรู้สึกของสองคนนี้ดีที่สุด ครั้งนี้ พวกเขาสร้างปัญหาใหญ่แล้วจริงๆ

อันที่จริง สวี่ปั้นซย่าเองก็ตกใจ

เธอเองก็ไม่เคยคิดเลยว่ากำไลหยกที่คุณยายจ้าวมอบให้จะมีมูลค่ามากขนาดนี้

ก่อนหน้านี้ เธอคิดแค่ว่านี่เป็นกำไลหยกที่เป็นสืบทอดกันในตระกูลของคุณยายจ้าว แค่มีมูลค่าทางใจ ไม่ได้มีราคาสูงมากมายนัก

แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความเมตตาของคุณยายจ้าวนั้นมากมายเพียงใด!

และสิ่งสำคัญที่สุดคือ เธอไม่สามารถรักษากำไลหยกไว้ได้ พ่อแม่ของเธอขายมันไปแล้ว

ในใจของสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เธอรวบรวมความกล้าและพูดอย่างแผ่วเบา “แม่บุญธรรม ขอโทษด้วยค่ะ กำไลหยกนี้...”

เดิมที สวี่ปั้นซย่าคิดจะสารภาพผิดออกมา แต่หลินมั่วกลับขัดจังหวะเธอขึ้นมา “กำไลหยกอยู่ที่บ้านครับ ไม่ได้สวมมา”

“กำไลหยกมีค่ามากเกินไป ปั้นซย่าไม่กล้าสวมออกมาข้างนอก”

ฝูงชนต่างพากันหัวเราะ มันก็ใช่นะ

ใครจะกล้าใส่กำไลหยกมูลค่ากว่าสามร้อยล้านเดินไปมาบนถนนบ้าง

สวี่ปั้นซย่ามองหลินมั่วด้วยความมึนงง พูดโกหกในเวลานี้จะมีความหมายอะไร