หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 209

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่าเปลี่ยนไปทันที เธอตวาดออกมาด้วยความโมโห “เสวี่ยเอ๋อร์ หุบปาก!”

“ฉันบอกเธอไว้เลยนะว่า ใครเป็นทำ คนนั้นก็ควรจะรับผิดชอบ!”

“เรื่องนี้ ฉันจะไม่ยอมให้หลินมั่วต้องมาแบกรับเด็ดขาด!”

สวี่ตงเสวี่ยรู้สึกหงุดหงิด “เรื่องนี้แม่เป็นคนขอให้พวกเราทำ ถ้าอย่างที่พี่ว่า ก็ต้องเป็นแม่กับฉันที่ควรจะรับผิดชอบเรื่องนี้ใช่ไหม”

“จะปล่อยให้ฉันกับแม่ติดคุกอย่างนั้นหรือ”

สวี่ปั้นซย่าชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่นานนักก็กดเสียงต่ำออกมา “พวกเธอต้องรับผิดชอบ ส่วนเรื่องเงิน ฉัน...ฉันจะลองหาวิธีแก้ปัญหาดู”

สวี่ตงเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา “พี่จะแก้ปัญหา?”

“เงินมากมายขนาดนั้น พี่จะแก้ปัญหายังไง”

“พี่จะรอให้พวกเราออกจากคุกแล้วค่อยแก้ปัญหาใช่ไหม”

“สวี่ปั้นซย่า พี่อยากให้แม่ตายคาคุกหรือ”

สวี่เจี้ยนกงพูดขึ้นอย่างโกรธเคือง “เสวี่ยเอ๋อร์ ทำไมลูกพูดแบบนี้ล่ะ”

“ลูกแช่งแม่ได้ยังไงกัน”

สวี่ตงเสวี่ยหงุดหงิดและพึมพำด้วยเสียงต่ำ “ก็มันเรื่องจริงนี่นา!”

หวงเหลียงโบกมือ “เสวี่ยเอ๋อร์ เธอไม่ต้องพูดแล้ว”

“พวกเราพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ที่สำคัญต้องดูว่าพี่เขยจะว่ายังไง!”

“หรือเราจะลองถามพี่เขยสักหน่อยไหมว่าเขาเต็มใจหรือเปล่า”

“ถ้าพี่เขยไม่เต็มใจจะเสียสละเพื่อครอบครัว ไม่เต็มใจจะทำเพื่อพี่ปั้นซย่า งั้นก็ไม่ต้องพูดแล้ว”

“อย่างมากฉันก็แค่สู้ตายแบกรับภาระนี้ไว้เพื่อบ้านของเรา”

“ยังไงพ่อกับแม่ดีกับผมขนาดนี้ เสวี่ยเอ๋อร์ก็ดีกับฉันมาก ฉันจะทนให้พวกเธอเจ็บปวดได้ยังไงกัน” 

ขณะที่พูด หวงเหลียงก็แสร้งบีบน้ำตาไปด้วย ทำทีมีคุณธรรมเสียมากมาย

สวี่ตงเสวี่ยซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหล

สวี่ปั้นซย่าได้ยินแล้วโมโหมาก หวงเหลียงเจ้าคนต่ำช้า

พูดมาตั้งมากมายก็เป็นการยั่วยุ จงใจยุยงหลินมั่ว

ถ้าหลินมั่วไม่รับผิดชอบเรื่องนี้ นั่นก็แสดงว่าเขาไม่เต็มใจจะเสียสละเพื่อครอบครัว ไม่เต็มใจทำเพื่อสวี่ปั้นซย่า นี่เป็นการมัดมือชกโดยอ้างศีลธรรมชัดๆ

แม้แต่ฟังฮุ่ยก็มองหลินมั่วอย่างตั้งตารอคำตอบ

สวี่ปั้นซย่ากำลังคิดจะปฏิเสธ แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆ หลินมั่วก็โพล่งออกมา “ผมยินดี!”

“ก็คุยกันอยู่เมื่อกี้ว่าหลินมั่วมีสนิทกับคนตระกูลจ้าว ไม่แน่ว่าอาจจะไม่เป็นไรก็ได้!”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโมโห “พ่อก็รู้ว่ามันไม่แน่ แล้วถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมาล่ะ”

สวี่เจี้ยนกงหงุดหงิดแล้ว “แกจะเถียงกับฉันเรื่องนี้ให้ได้หรือไง”

“ทำไม แกคิดว่าฉันกับแม่แกควรรับผิดชอบเรื่องนี้ใช่ไหม ให้พวกเราคนแก่ไปนอนคุก ใช่ไหม”

“ก็ได้ เลี้ยงแกมาจนโตแล้วนี่ ปีกกล้าขาแข็งแล้ว”

“ไม่เป็นไร แม่แกสุขภาพไม่ค่อยดี พ่อไปนอนคุกเอง โอเคไหม! พอใจหรือยัง!”

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ “ตาเฒ่า ถ้าคุณต้องติดคุก ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว!”

“ช่างมันเถอะ พวกเราก็แก่แล้ว เอาชีวิตไปชดใช้ให้เขาก็แล้วกัน”

“ยังไงซะ อยู่บ้านก็ถูกคนเขารังเกียจ ฉันเองก็ไม่อยากจะอยู่ต่อแล้ว...”

สวี่ปั้นซย่าไม่รู้จะทำอย่างไรดี เมื่อเผชิญกับความไร้เหตุผลของพ่อแม่ เธอหมดหนทางแล้วจริงๆ

และในเวลานี้ หลินมั่วก็เอ่ยขึ้น “พ่อครับ แม่ครับ อย่าโมโหไปเลยครับ”

“ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง!”