หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2098

ในสายตาของคนอื่น ๆ ไป๋เมี่ยนหลังคนนี้แม้ว่าจะดูเป็นคนขี้โรค แต่ก็หยุดความสามารถอันโดดเด่นของเขาไม่ได้ หากพัฒนาไปตามเส้นทางปกติละก็อนาคตเขาจะต้องได้ทั้งด้านการแพทย์และศิลปะการต่อสู้ และต้องเป็นอันดับหนึ่งในโลกอย่างแน่นอน

จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง จู๋เยี่ยชิงได้ยินเขามีปากมีเสียงกับอาจารย์ แม้ว่าจะฟังเนื้อหาที่ทะเลาะกันได้ไม่ชัดเจนก็ตามแต่เธอกลับเห็นอาจารย์โกรธเดือดดาลอย่างแรง และทำร้ายไป๋เมี่ยนหลังไปหนึ่งกระบวนท่า

เพื่อเตือนเขาว่าถ้าหากยังหลงผิดไม่รู้จักได้คิด ราชาแห่งดาบอย่างเขาก็ไม่มีลูกศิษย์อย่างเขาอีกต่อไปถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความเอ็นดูของอาจารย์ที่มีต่อเขา

ขอเพียงแค่ไป๋เมี่ยนหลังยอมพูดจาอ่อนข้อให้ไม่กี่คำ อาจารย์จะต้องให้อภัยเขาอย่างแน่นอน แต่ทว่าสิ่งที่คาดคิดไม่ถึงก็คือ ไป๋เมี่ยนหลังกลับพูดต่อหน้าทุกคนซึ่งหน้าว่าตัวเองจะขอตัดขาดจากสำนักแห่งดาบตั้งแต่นี้เป็นต้นไปหลังพูดจบเขาก็หันหลังเดินจากออกไปเลย

ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีข่าวคราวใด ๆ อีกเลย จนกระทั่งต่อมาถึงได้รู้ว่า เขาไปจำศีลในสถานที่ที่คนเป็นห้ามเข้าหรือก็คือเกาะเชียนเสอ

แม้ว่าตอนนี้ไป๋เมี่ยนหลังจะถูกจู๋เยี่ยชิงเอ่ยตำหนิ แต่ใบหน้าของเขาก็ไม่มีสีหน้าบูดบึ้งแต่อย่างใด ในทางกลับกันกลับยิ้มและพยักหน้าให้เล็กน้อย

“ได้ ๆ ไม่พูดถึงเขาก็ได้ จะว่าไปแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดศิษย์น้องถึงได้ไล่ตามฆ่าลูกน้องของพี่ด้วยล่ะ?”

เมื่อได้ยินคำถามนี้ จิตสังหารของจู๋เยี่ยชิงก็ลุกโชนขึ้นมาทันที

“ฮึ ลูกน้องของคุณ สังหารผู้บริสุทธิ์ ฉันย่อมต้องขจัดภัยอันตรายให้กับประชาชนอยู่แล้ว”

เอ๊ะ?

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ตามมาด้วยเสียงเอ่ยตำหนิของไป๋เมี่ยนหลังดังขึ้น

ลูกน้องของเขารีบอธิบายสาเหตุของเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบทันที หลายวันก่อนพวกเขาได้รับคำสั่งของเขานายท่านไป๋เมี่ยนหลัง ดังนั้นทั้งห้าคนจึงออกจากเกาะเชียนเสอไปที่เมืองจิงโดยไม่แม้แต่จะหยุดพัก

แต่ทว่าระหว่างทางที่ไปได้ไปเจอเขากับกลุ่มคนที่เดินผ่านมากลุ่มหนึ่ง อีกฝ่ายเห็นว่าผู้หญิงสองคนในกลุ่มพวกเขาหน้าตาดีมากจึงเกิดความหื่นอยากจะเข้ามาจีบสักหน่อย แต่ว่าคนกลุ่มนี้เป็นคนที่โหดเหี้ยมและไร้ความปรานีอยู่แล้ว

ทันทีที่ไม่พอใจก็ลงมืออย่างไม่ลังเลด้วยการฆ่าคนที่เข้ามาจีบพวกนั้นทิ้ง เพียงแต่ที่โชคร้ายก็คือ ทุกการกระทำได้ถูกจู๋เยี่ยชิงที่เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี หลังจากนั้นจู๋เยี่ยชิงก็เริ่มไล่ล่าฆ่าพวกเขาทั้งห้าคนทันทีและพวกเขาก็ไม่ได้สนใจว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของจู๋เยี่ยชิงได้หรือไม่

“ศิษย์น้อง? ศิษย์พี่อะไร? คนทรยศต่อสำนัก ไม่คู่ควรเอ่ยสองคำนี้ออกมา พอดีเลย ฉันเองก็กำลังตามหาคุณอยู่พอดี คิดไม่ถึงว่าทั้งห้าคนนี้จะช่วยให้ฉันประหยัดแรงไปไม่น้อย ไป๋เมี่ยนหลังในเมื่อคุณทรยศต่อสำนักแห่งดาบของพวกเรา ถ้าเช่นนั้น ‘ดาบจั่นโส่วจวี้’ ที่อาจารย์มอบให้คุณตอนที่ไหว้เข้าสำนัก ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ควรจะคืนได้แล้ว”