หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2109

ที่สวนด้านหลังของฉือหังไจ

เมื่อเห็นหลินมั่วที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นมณฑาขาว และร่างกายของเขาที่กระตุกอยู่ตลอดเวลา

ซ่งจื่อหลานก็รู้สึกเป็นกังวลเช่นกัน

“ท่านคะ หลินมั่วเป็นแบบนี้ ไม่เป็นอะไรจริงๆ หรือคะ”

ที่ข้างโต๊ะหิน ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้มีสีหน้าเรียบเฉย และไม่ตอบสนองต่อความผิดปกติของหลินมั่ว

“ไม่มีปัญหา ฉันจัดเตรียมภาพลวงตาทั้งสามให้แก่หลินมั่ว

ประการแรกคือ เพื่อการฝึกฝนแกนพลังของเขา แม้ว่าการฝึกฝนของเขาจะไม่อ่อนด้อย แต่แกนพลังของเขาเปราะบาง และความสามารถในการต่อสู้ที่แท้จริงนั้นยังไม่เพียงพอ

ประการที่สองคือ เพื่อที่จะฝึกฝนอารมณ์ของเขา เขามีสมบัติอยู่ในครอบครอง แต่อารมณ์ของเขายังไม่ดีพอ และยังไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ "

ที่แท้ ทุกสิ่งที่หลินมั่วประสบนั้น คือภาพลวงตาที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้สร้างขึ้นสำหรับเขา

นอกจากนี้ ทันทีที่เขาเข้าไปในลานวัด

ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ก็สามารถมองเห็นข้อบกพร่องในด้านการต่อสู้ รวมทั้งอารมณ์ของหลินมั่วได้ทันที

เพื่อตอบแทนที่หลินมั่วได้เคยช่วยเหลือซ่งจื่อหลานอยู่บ่อยครั้ง

เธอจึงสร้างภาพลวงตาขึ้นมาสามประการ เพื่อช่วยเสริมเรื่องนี้ให้แก่หลินมั่ว

นอกจากนี้ ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ยังรู้จักอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในมือของหลินมั่วดี

แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักชื่อกระบี่เล่มนี้ แต่ก็สามารถคาดเดาได้เกือบทั้งหมด

“สำหรับภาพลวงตาสุดท้ายนี้ มันมุ่งเป้าไปที่ความหมกมุ่นที่ติดอยู่ในใจของหลินมั่ว

แม้ว่าความหมกมุ่นนี้จะเป็นแรงผลักดันให้เกิดการพัฒนา แต่การหมกมุ่นที่มากเกินไป ก็เป็นอุปสรรคขัดขวางการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ได้

อย่างในกรณีของหลินมั่ว หากเขาไม่แก้ไขความหมกมุ่นในจิตใจของตน

ก็เป็นเรื่องยากที่เขาจะฝ่าด่านและพัฒนาต่อไปได้”

หลังจากฟังเช่นั้น ซ่งจื่อหลานก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง

ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า เธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการฝึกศิลปะการต่อสู้

ไม่เช่นนั้น ด้วยความสัมพันธ์ของเธอกับผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ เธอคงจะฝึกฝนศิลปะลับของฉือหังไจไปนานแล้ว

“ท่านคะ แล้วเมื่อไหร่หลินมั่วจะตื่นล่ะ”

ซ่งจื่อหลานอดถามด้วยความกังวลใจไม่ได้

“ไม่ต้องห่วง เมื่อธูปสามดอกนี้มอดไหม้จนหมด หลินมั่วจะตื่นขึ้นมาเอง”

ขณะที่เขาพูด ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ก็ชี้ไปที่โต๊ะหินตรงหน้าเขา

มีกระถางธูปเล็กๆ วางอยู่บนโต๊ะหิน โดยมีไม้จันทน์สามแท่งปักอยู่ตรงกลาง

ไม้จันทน์ทั้งสองถูกไหม้ไปหมดแล้ว แต่อันสุดท้ายยังเหลืออยู่เกินครึ่งเล็กน้อย