หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2111

ฉือหังไจ่ใหญ่ขนาดนั้น

เมื่อยืนอยู่บนต้นไม้ ความรู้สึกในใจก็ชัดเจนขึ้นทันที

เมื่อเห็นคู่ต่อสู้ทั้งสองโดนล่อออกไป อีกคนโดยรั้งตัวไว้

อาฟู่กับอาขุยก้รีบดำเนินการ

หลังจากหยิบผ้าพันคอสีดำออกมาพันไว้ ทั้งสองคนก็วิ่งตรงไปที่สวนหลังบ้าน

เมื่อเผชิญหน้ากับเสียงดุด่าของซ่งจื่อหลาน ทั่งสองคนก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ

ตรงกันข้ามกลับเต็มไปด้วยความโลภที่ไม่อาจปิดบังสายตาได้

สเปร์ยอวิ๋นชางที่กำลังฮิตในท้องตลาดก็อยู่กับซ่งจือหลานนี่นา!

“อาขุยคุมตัวนังสารเลวนี่ไว้ ฉันจะจัดการคนแซ่หลินนี่ก่อน”

พูดแล้วก็มาถึงข้างกายของหลินมั่ว

“เจ้าหนุ่ม ส่งสูตรยาฟื้นฟูมา

ฉันก็จะพิจรณาการไว้ชีวิตที่ไร้ค่าของนาย”

แต่เมื่อเขาพูดจบ หลินมั่วที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ

หืม?

หยิ่งผยองขนาดนี้เลยเหรอ

เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจเขา อาฟู่ก็สีหน้าดำคล้ำ

“พูดดีๆไม่ฟังใช่ไหม”

พูดเสร็จก็เตะไปที่ไหล่ของหลินมั่ว

ซ่งจื่อหลานที่อยู่ด้านข้างเมื่อเห็นเหตุการณ์ก็ดูวิตกกังวล

“อย่านะ”

แม้ว่าเธอจะดิ้นรนอย่างหนัก

แต่อย่างไรก็ตามเธอก็โดนอาขุยคุมตัวไว้ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยสักนิด

หลินมั่วที่ภาพลวงตาหายไปในเวลานี้ ได้ล้มเลิกที่จะดิ้นรนแล้ว

เขาหันไปฟังสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัวเขา

ในดินแดนแห่งความฝันครั้งก่อน เขาตัวสั่นอยู่ในห้องลับ

ต่อมาเมื่อศัตรูล่าถอยไป เขาจึงได้หลบหนีออกไปจากห้องลับ

ดังนั้นจึงเป็นสาเหตุที่เขาไม่รู้ว่าใครคือศัตรู

วันนี้สวรรค์ได้ให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขาจึงต้องจำเสียงของคนเหล่านั้นทีละคน

แม้จะมองเห็นหน้าตาไม่ชัดเจน แต่อย่างน้อยเขาก็รู้เบาะแสจากเส้นเสียงนี้ได้

ท่านอาจารย์กู่ก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่ในเวลานี้นี่เอง จู่ๆหลินมั่วก็รู้สึกว่าร่างกายโน้มไปข้างหน้า

พลังที่สะกดเขาไว้จู่ๆก็หายไปทันใด

ตอนที่เขากำลังลืมตาทั่งคู่ และเตรียมตัวที่จะลุกขึ้น เพื่อมองคนที่โจมตีตระกูลหลินให้ชัดๆ

ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็กลับไปเป็นลานด้านหลังฉือหังไจ่

ทันใดนั้นธูปไม้จันทร์ครึ่งหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะหิน จู่ๆก็ดับ

ภาพลวงตากับความเป็นจริงจู่ๆก็สลับกัน

ความคิดของหลินมั่วก็สับสนวุ่นวาย ดวงตาของเขาพร่ามัวอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าซีดเซียว

“ตระกูลหลินล่ะ ตอนนี้ตระกูลหลินเป็นอย่างไรแล้ว

พ่อของฉันตอนนี้เป็นยังไง”

เขาหันไปที่หลินมั่วแล้วต่อยไปที่ขมับอย่างแรง

อย่างไรก็ตาม ตอนที่เงาของหมัดใกล้เข้ามา

จู่ๆหลินมั่วได้ยกมือขึ้น และจับข้อมือของอีกฝ่ายไว้

“พ่อของฉันล่ะ”

หลังจากพึมพำไปประโยคหนึ่ง เขาก็ดึงมือขวาออก

พลังอันมหาศาลทำให้อาฟู่คะมำไปข้างหน้าโดยตรง

ยังไม่ทันที่เขาจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับไป ก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอก

จากนั้นคนทั้งคนก็ถูกกระแทกลอยไป

หลังจากตกลงบนพื้น เลือดก็พุ่งออกมาเต็มปาก แล้วก็หมดสติไป

อาขุยที่อยู่ด้านข้างมองดูทุกอย่างอย่างไม่เชื่อสายตา

ทั้งสองคนต่างมีความแข็งแกร่งระดับปรมาจารย์อยู่ไม่น้อย

แต่เจ้าหนุ่มตรงหน้า เคลื่อนไหวแค่ท่าเดียวก็ซัดอาฟู่สลบไป

เขามีความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวตั้งแต่อายุยังน้อย หรือว่าเจ้าหนุ่มนี่จะฝึกฝนตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา?

แน่นอนว่าเขาอดคิดมากถึงเรื่องนี้ไม่ได้

ตอนนี้สหายไม่ได้สติ ลักพาตัวซ่งจื่อหลานก็ไม่น่าจะเป็นไปได้

และเขารู้ว่าโค่นหลินมั่วไม่ได้

หนำซ้ำผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ก็ใกล้จะกลับมาแล้ว

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง อาขุยก็กัดฟันกรอด

แบกอาฟู่กระโดดขึ้นไปบนกำแพงโดยตรง หนีออกไปจากที่นี่