“ผู้น้อย เข้าใจ ขอบคุณผู้บำเพ็ญพรตสำหรับคำเตือน”
แม้ว่าจะมีข้อบกพร่อง แต่ความแข็งแกร่งของหลินมั่วก็เพิ่มขึ้นมามากหลังผ่านเหตุการณ์ภาพลวงตาแห่งการรู้แจ้งนี้
และระดับความเข้ากันได้กับไท่อาก็ยิ่งมากขึ้นอีกมาก
แม้ว่าจะยังไม่สามารถหลุดพ้นจากปรมาจารย์
แต่หลินมั่วเชื่อสุดใจ ว่าสามารถเอาชนะปรมาจารย์พวกนั้นได้
หากร่วมมือกับไท่อา การสังหารปรมาจารย์ก็ไม่ใช่แค่ภาพลวงตา
“หลานเอ๋อร์ เธอไปดูสถานการณ์ที่ชิงเฉินว่าเป็นยังไง”
ขณะที่ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้พูดจบ
ซ่งจื่อหลานย่อมเข้าใจ เขาต้องการคุยเรื่องนี้กับหลินมั่วเป็นการส่วนตัว
เธอจึงได้ล่าถอยออกไปอย่างชาญฉลาด
รอจนซ่งจื่อหลานหายลับไป
ตอนนี้ผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้จึงได้เอ่ยปากพูด
“เพื่อนหลินตัวน้อย ตรงนี้มีของกำนัลสองชิ้น”
พูดจบเธอก็หยิบกล่องไม้ยาวออกมากล่องหนึ่งออกมา
“นี่คือยันต์สายฟ้า แค่ใส่พลังจิตวิญญาณเข้าไป ก็ใช้งานได้
สิ่งนี้สามารถทำร้ายปรมาจารย์ได้ และถูกออกแบบมาเพื่อปราบวิญญาณชั่วร้าย”
“ส่วนดาบไม้สายฟ้าฟาด มันทำมาจากไม้ที่ถูกสายฟ้าฟาด
ในฐานะผู้ที่ถือดาบ คิดว่าคุณคงจะเข้าใจเรื่องนี้มากกว่าฉัน”
พูดพลางหยิบดาบสายฟ้าฟาดออกจากฝัก
ทันใดนั้นไท่อาในมือของหลินมั่วก็สั่นขึ้นมา
เขาตกใจมากจนต้องกดมันลงไป และรอให้ไท่อาสงบลง
จากนั้นสายตาของหลินมั่วได้มองไปที่กล่องไม้
หากพูดถึงยันต์สายฟ้า เขาได้แต่ประหลาดใจกับอานุภาพแห่งพลังของมัน
แต่หากพูดถึงดาบสายฟ้าฟาด ก็ถือได้ว่าเป็นสมบัติที่หายาก
มีเพียงกิ่งก้านที่เหลืออยู่ของต้นไม้พันปีหลังจากถูกฟ้าผ่าเท่านั้น จึงสามารถเรียกว่าไม้สายฟ้าฟาด
ไม่ต้องพูดถึงระดับแรร์ไอเท็มของต้นไม้พันปีนี้
แค่พูดถึงกิ่งไม้ที่เหลือหลังจากถูกฟ้าผ่า ก็มีเหลือแค่หนึ่งในล้านแล้ว
และหลังจากผ่านการล้างบาป ความแข็งของไม้จะมากกว่าความแข็งของเหล็กอีกไม่รู้กี่เท่า
หลังจากสร้างดาบสายฟ้าฟาด พลังงานหยางที่บริสุทธิ์ที่อยู่ในนั้นก็ได้ถูกกระตุ้นอย่างสมบูรณ์
นี่คือศัตรูตัวฉกาจของสิ่งชั่วร้าย
คิดถึงตรงนี้ หลินมั่วก็รีบปฏิเสธ
“ผู้บำเพ็ญพรต ได้มอบพรอันยิ่งใหญ่ให้ผมแล้ว
สำหรับของขวัญสองอย่างนี้ มันมีค่ามากเกินไป
ผู้น้อยไม่กล้ารับไว้”
แม้ว่ากิริยาของเขาจะเด็ดเดี่ยว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...