ช่วงเย็นของวันนั้นเพื่อต้อนรับกองกำลังจากทุกฝ่ายที่เดินทางมาไกลจากญี่ปุ่น
เซี่ยเชียนซานทุ่มเงินจำนวนมากซื้อวิลล่าหลังใหญ่ที่มีสภาพแวดล้อมโดยรอบเงียบสงบในเมืองหลวงเอาไว้ เพื่อใช้เป็นสถานที่ต้อนรับชั่วคราวห้องรับแขกของวิลล่าในเวลานี้มีตัวแทนจากญี่ปุ่นหลายท่านนั่งกระจัดกระจายกันไปทั่วบริเวณ
ตอนที่ไป๋เมี่ยนหลังมาถึงทันทีที่เข้าประตูมา เขาก็พบว่าบรรยากาศในห้องดูอึดอัดอึมครึมผิดปกติและเมื่อทุกคนเห็นไป๋เมี่ยนหลัง บรรยากาศที่เดิมทีเงียบสงบในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นแตกตื่นขึ้นมาทันที
เมื่อชายคนหนึ่งอายุราวห้าสิบกว่าลุกขึ้นยืนสายตาของคนในห้องทั้งหมดก็พุ่งตรงมาที่ตัวเขาทันที คนผู้นี้ก็คือ ฮันโซ อิซซุยนักล่องหนแห่งญี่ปุ่น และยังเป็นผู้อาวุโสของพรรคนกกระเรียน
“ไป๋เมี่ยนหลัง ขอถามสักหน่อยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
พูดจบ ฮันโซ อิซซุยก็ชี้ไปนิ้วไปที่ศพที่วางอยู่กลางห้อง เมื่อเห็นคนผู้นั้น ไป๋เมี่ยนหลังก็ทำท่าประหลาดใจขึ้นมาเช่นกัน
“นี่ไม่ใช่คุณหัวหน้าหรอกเหรอ? เมื่อตอนกลางวันยังดื่มชาอยู่กับผมอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะครับ?”
“ไป๋เมี่ยนหลัง คุณแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องให้มันน้อย ๆ หน่อยจะดีกว่า ในเมื่อคุณพูดมาแล้วว่าเมื่อตอนกลางวันเขาไปหาคุณมาพอตกดึ เขาก็ตายไปแล้ว คุณไม่รู้สึกว่าเรื่องนี่มีอะไรที่ซ่อนเร้นอยู่งั้นเหรอ?”
คนที่พูดไม่ใช่ใครอื่นเป็นจิวซานเหิงซิ่นนั่นเอง ไป๋เมี่ยนหลังกวาดสายตาไปมองเขาด้วยสายตาที่นิ่งเฉยหนึ่งที
จากนั้นก็พูดอย่างเนิบ ๆ ว่า
“ผู้อาวุโสจิวซาน ความหมายของสิ่งที่คุณต้องการจะสื่อก็คือการตายของคุณหัวหน้าเกี่ยวข้องกับผมอย่างงั้นสิ?”
จิวซานเหิงซิ่นยิ้มอย่างเย้ยหยันขึ้นมา
“นี่คุณพูดออกมาเองนะ”
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนหน้านี้เขายังต้องเกรงกลัวไป๋เมี่ยนหลังอยู่เล็กน้อย ตอนนี้กองกำลังญี่ปุ่นจำนวนมากได้มาถึงเมืองหลวงเพื่อสนับสนุนพวกเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงมีความกล้าพอที่จะพูดออกมา
ไป๋เมี่ยนหลังเห็นท่าทางของเขาเช่นนี้ แต่ก็ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยอยู่
“ผู้อาวุโสจิวซาน จะพูดจะจาและทำอะไรต้องมีหลักฐาน พูดจาลอย ๆ ไร้ซึ่งหลักฐานเช่นนี้ ผมเองก็สามารถตั้งคำถามได้เช่นกันว่า เป็นคุณหรือเปล่าที่เล่นตุกติก”
“คุณ...”
ยังไม่ทันรอให้จิวซานเหิงซิ่นได้พูดขึ้นอีกครั้ง ก็เกิดการเคลื่อนไหวจากทางด้านนอกขึ้น
“เชิญเลยครับ ๆ ผู้อาวุโสทั้งหลาย เชิญด้านในเลย”
ภายใต้การนำทางของเซี่ยเชียนซานผู้นำตระกูลเซี่ย ผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดของโมโมโนะสุเกะ พากลุ่มชนชั้นสูงจากโชวาชะทยอยเข้ามา เพียงแต่แค่พวกเขาก้าวเข้ามาในห้อง ทุกคนก็เห็นว่าที่กลางห้องโถงมีศพหนึ่งศพนอนอยู่
แม่งมันสิ ข้าแค่ออกไปรับแขกแป๊บเดียว พวกแกกลับเอาศพมาตั้งไว้ที่ห้องโถงเพื่อต้อนรับแขก นี่มันอัปมงคลเกินไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...