ขณะนี้เหล่ยเจิ้นเต็มไปด้วยความโกรธ
ตนเองอุตส่าห์ลดทัศนคติลงแล้ว แต่ไป๋รั่วหรงกลับไม่สนใจตนเองเลย
“หลินมั่ว งานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าฉันจะเริ่มสัปดาห์หน้าแล้ว”
“ในเมื่อตอนนี้คุณเป็นลูกศิษย์ของปู่ฉันแล้ว”
“งานเลี้ยงวันเกิดนี้คุณก็ต้องมาร่วมด้วย”
เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋รั่วหรง หลินมั่วก็พยักหน้า
ก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสไป๋ได้สอนซั่นโสวสิบสองท่าแรกของตระกูลไป๋ให้กับตนเอง
หลินมั่วจึงเป็นลูกศิษย์ของอีกฝ่ายเพียงครึ่งหนึ่ง ทั้งยังเป็นเพียงการตกลงด้วยวาจา
พูดง่าย ๆ ก็คือ เป็นประเภทที่สถานะไม่สอดคล้องกัน
เมื่อมีจดหมายลูกศิษย์โผล่ออกมา คุณสมบัติก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว
เมื่อพิธีไหว้ครูสำเร็จ หลินมั่วก็จะเข้าสำนักซั่นโสวของตระกูลไป๋
ตั้งแต่นี้เขาก็จะได้รับความคุ้มครองจากอาจารย์ ได้สืบทอดศิลปะการต่อสู้จากอาจารย์ และได้ส่งเสริมจิตใจของอาจารย์
และวันเกิดภรรยาของอาจารย์ หลินมั่วก็ต้องเข้าร่วมเป็นธรรมดา
“งั้นรอผมลงสมัครให้เสร็จก่อนนะ”
“ปล่อยให้คุณมาเองแบบนี้ ลำบากแล้ว”
“เดี๋ยวผมจะเลี้ยงข้าวคุณเอง”
พอไป๋รั่วหรงก้มหน้าลงและตอบว่าอืมเบา ๆ แล้ว
หลินมั่วก็เดินไปด้านหน้าโต๊ะลงสมัคร
พอหลินมั่วหยิบจดหมายเชิญภายในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ออกมาและยื่นให้เจ้าหน้าที่ลงทะเบียน
อีกฝ่ายก็ตกใจมาก
แต่คนที่มีจดหมายเชิญนี้ ถือว่าเป็นคนที่ได้รับคัดเลือกทั้งหมด
และคนแบบนี้ ขอเพียงตัวเองไม่รนหาที่ตายหรือโชคชะตาแย่จนเกินไป
นับแต่นี้เป็นต้นไปก็จะมีอนาคตไกลในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้
คนแบบนี้ เจ้าหน้าที่ลงทะเบียนภายนอกตัวเล็ก ๆ อย่างเขามิอาจล่วงเกินได้
ยังดี ที่เมื่อครู่ตัวเองแค่ทำสีหน้าไม่ดีเท่านั้น ไม่ได้พูดมากความกับพวกเด็กเปรตนั่น
พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็ลงทะเบียนทุกอย่างให้หลินมั่วด้วยความรวดเร็วที่สุด
“คุณหลิน นี่คือหมายเลขเข้าร่วมการแข่งขันของคุณ กรุณาเก็บไว้ให้ดี”
“ขอบคุณครับ!”
หลังจากเก็บข้าวของแล้ว หลินมั่วก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่นาน จึงจากไปพร้อมกับหลายคน
ส่วนเหล่ยเจิ้นซึ่งอยู่ที่เดิมก็มองภาพด้านหลังของหลินมั่วกับไป๋รั่วหรงเดินจากไปด้วยสายตาเคียดแค้น
……
ส่วนหลินมั่วกับพรรคพวก หลังออกมาจากสถานที่จัดงานแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...