หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2133

ขณะนี้เหล่ยเจิ้นเต็มไปด้วยความโกรธ

ตนเองอุตส่าห์ลดทัศนคติลงแล้ว แต่ไป๋รั่วหรงกลับไม่สนใจตนเองเลย

“หลินมั่ว งานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าฉันจะเริ่มสัปดาห์หน้าแล้ว”

“ในเมื่อตอนนี้คุณเป็นลูกศิษย์ของปู่ฉันแล้ว”

“งานเลี้ยงวันเกิดนี้คุณก็ต้องมาร่วมด้วย”

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋รั่วหรง หลินมั่วก็พยักหน้า

ก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสไป๋ได้สอนซั่นโสวสิบสองท่าแรกของตระกูลไป๋ให้กับตนเอง

หลินมั่วจึงเป็นลูกศิษย์ของอีกฝ่ายเพียงครึ่งหนึ่ง ทั้งยังเป็นเพียงการตกลงด้วยวาจา

พูดง่าย ๆ ก็คือ เป็นประเภทที่สถานะไม่สอดคล้องกัน

เมื่อมีจดหมายลูกศิษย์โผล่ออกมา คุณสมบัติก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว

เมื่อพิธีไหว้ครูสำเร็จ หลินมั่วก็จะเข้าสำนักซั่นโสวของตระกูลไป๋

ตั้งแต่นี้เขาก็จะได้รับความคุ้มครองจากอาจารย์ ได้สืบทอดศิลปะการต่อสู้จากอาจารย์ และได้ส่งเสริมจิตใจของอาจารย์

และวันเกิดภรรยาของอาจารย์ หลินมั่วก็ต้องเข้าร่วมเป็นธรรมดา

“งั้นรอผมลงสมัครให้เสร็จก่อนนะ”

“ปล่อยให้คุณมาเองแบบนี้ ลำบากแล้ว”

“เดี๋ยวผมจะเลี้ยงข้าวคุณเอง”

พอไป๋รั่วหรงก้มหน้าลงและตอบว่าอืมเบา ๆ แล้ว

หลินมั่วก็เดินไปด้านหน้าโต๊ะลงสมัคร

พอหลินมั่วหยิบจดหมายเชิญภายในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ออกมาและยื่นให้เจ้าหน้าที่ลงทะเบียน

อีกฝ่ายก็ตกใจมาก

แต่คนที่มีจดหมายเชิญนี้ ถือว่าเป็นคนที่ได้รับคัดเลือกทั้งหมด

และคนแบบนี้ ขอเพียงตัวเองไม่รนหาที่ตายหรือโชคชะตาแย่จนเกินไป

นับแต่นี้เป็นต้นไปก็จะมีอนาคตไกลในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

คนแบบนี้ เจ้าหน้าที่ลงทะเบียนภายนอกตัวเล็ก ๆ อย่างเขามิอาจล่วงเกินได้

ยังดี ที่เมื่อครู่ตัวเองแค่ทำสีหน้าไม่ดีเท่านั้น ไม่ได้พูดมากความกับพวกเด็กเปรตนั่น

พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็ลงทะเบียนทุกอย่างให้หลินมั่วด้วยความรวดเร็วที่สุด

“คุณหลิน นี่คือหมายเลขเข้าร่วมการแข่งขันของคุณ กรุณาเก็บไว้ให้ดี”

“ขอบคุณครับ!”

หลังจากเก็บข้าวของแล้ว หลินมั่วก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่นาน จึงจากไปพร้อมกับหลายคน

ส่วนเหล่ยเจิ้นซึ่งอยู่ที่เดิมก็มองภาพด้านหลังของหลินมั่วกับไป๋รั่วหรงเดินจากไปด้วยสายตาเคียดแค้น

……

ส่วนหลินมั่วกับพรรคพวก หลังออกมาจากสถานที่จัดงานแล้ว

“พี่หลินมั่ว ฉันมาเมืองจิงแล้ว”

“ให้โอกาสพี่มารับฉัน หวังว่าพี่จะพยายามมานะ”

พูดจบปิงเอ๋อร์ก็วางสายไปทันที

พอหลินมั่วมองหมายเหตุสายเรียกเข้า สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

หนานปิงเอ๋อร์ ทำไมเธอถึงมาเมืองจิงเวลานี้ล่ะ

“คุณรั่วหรง ขอโทษนะ”

“ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งมาจากเขตแดนใต้”

“คุณขับไปส่งผมได้ไหม”

ไป๋รั่วหรงพยักหน้าและพูดกับคนขับรถของตัวเอง

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ลุงหลิวคะพวกเราไปสนามบินเมืองจิงกันเถอะ”

ถึงแม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่เธอยังแสร้งทำเป็นตอบรับอย่างไม่เป็นไร

เดิมเธอคิดจะฉวยโอกาสที่อยู่ด้วยกันตามลำพังถามถึงความสงสัยที่อยู่ในใจ

แต่พอเห็นท่าทางร้อนใจของหลินมั่วแล้ว ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่มีโอกาสเสียแล้ว

ตอนหลินมั่วหันกลับมา ดวงตาของเขาปรากฏความดุร้ายออกมาให้เห็น

ใครกันแน่ ที่ต้องการลากหนานปิงเอ๋อร์เข้ามาสู่ความปั่นป่วนในเมืองจิง