หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2294

หลินมั่วยืนอยู่ในห้องโถงและไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะลงมือกะทันหันขนาดนี้

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมัดเหล็กที่มีแรงทำลายล้างมหาศาล

ตัวเขาเองก็ไม่ได้ย่อถอย เขาสะบัดแขนขวาแล้วลมหมัดก็ไล่ตามเขาราวกับเงา

วินาทีต่อมาก็มีเสียงตู้มมม

หมัดปะทะกัน พลังของทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกัน

พลังปราณที่ล้นเหลือทำให้ชายเสื้อของหลินมั่วเปิดขึ้น แต่เขากลับได้ยินเสียงฟิ้วผ่านไปอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของชายผู้แข็งแกร่งฝั่งตรงข้ามมองเขาอย่างเหยียดหยาม

“ถ้าแกมีแรงแค่นี้ ฉันคงอัดแกราบคาบ”

เมื่อสิ้นคำพูด

แล้วแขนขวาของชายผู้แข็งแกร่งก็ออกแรงอีกครั้ง

แรงฉับพลันผลักหลินมั่วถอยไปหลายเมตร

เมื่อเห็นฉากนี้ ชายชราในชุดคลุมสีดำก็ยิ้มอย่างได้ใจ

“ผู้อาวุโสไป๋ ผมบอกคุณแล้วว่าลูกศิษย์ของคุณไม่ได้เรื่อง

นี่อาต้า ศิษย์ของผมเพิ่งออกแรงไปไม่ถึงห้าเท่าศิษย์ท่านก็รับมือไม่ไหวซะแล้ว

ถ้าออกแรงสุดกำลังละก็ ท่านผู้อาวุโสคงได้ส่งคนหนุ่มมัน"

เขาพูดแล้วก็มัวแต่สนใจเรื่องของตัวเอง

และสำหรับคำพูดที่เยาะเย้ยของเขาแล้ว

ท่านไป่ก็ทำเพียงพยักหน้าเบาๆ โดยไร้ซึ้งคำตอบใดๆ

ลูกศิษย์คนนี้ของตนซ่อนพลังไว้งั้นหรือ

หลินมั่วมาหยุดอยู่ข้างหลังเขาและสะบัดแขนที่ชาเล็กน้อยอย่างฮึกเหิม

เห็นเต็มตาว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลัง

ถ้าไม่ใช่ว่าตอนนี้พลังของหลินมั่วกำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ งั้นเมื่อกี้ตอนที่หมัดทั้งสองปะทะกันเขาคงไม่มีทางต้านทานไหวแน่

และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เขาเลือดสูบฉีดขนาดนี้

หลินมั่วเองก็ไม่รู้ว่าตนแข็งแกร่งขนาดไหน

คนที่อยู่ตรงหน้าผมคนนี้คือผู้ทดสอบที่สมบูรณ์แบบใช่ไหมครับ

แล้วเขาก็ใช้สายตาถามไปยังผู้อาวุโสไป๋ทันที

เมื่อเห็นคนหลังพยักหน้าอย่างลับๆ หลินมั่วก็เริ่มจริงจัง

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองสักตั้ง!”

หลังจากตอบรับชายผู้แข็งแกร่งไป

แรงดันรอบๆตัวหลินมั่วก็เกรี้ยวกราดราวกับเสือป่า มวลพลังผุดขึ้นมาจากพื้นดิน

ถึงรูปร่างจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง