หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 236

เหลาหู่พยักหน้า: “แน่นอน!”

“ฮั่วซิ่งเซวียนคนๆ นี้ ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย”

“คืนนี้ผมลงมือ เขาจะต้องรู้แน่ว่าพี่ชายผมกำลังช่วยคุณอยู่ ไม่แน่เขาอาจจะคิดแผนชั่วลับหลังอย่างอื่นอยู่ก็ได้

“คุณมั่ว ไม่อย่างนั้น คุณไปคุยกับเทียนเหยียสักหน่อย”

“ถ้าเทียนเหยียออกหน้าอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรเด็ดขาด!”

หลินมั่วส่ายหน้า: “นี่คือเรื่องของผมเอง ผมจะแก้ไขเอง!”

“ถ้าหากจัดการกับโจวเจ๋อจะต้องให้เทียนเหยียออกหน้า งั้นทั้งชีวิตนี้ของเราสองคน ก็อย่าคิดจะได้เป็นผู้นำเลย”

“คุณต้องจำไว้ อาศัยอิทธิพลของผู้อื่น อาจจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้แค่ชั่วคราว แต่ก็ไม่มีวันทำให้คนอื่นยำเกรงคุณ!”

“เหลาหู่ ต่อไปนี้ไม่ว่าคุณทำอะไรกับผม ก็ต้องเข้าใจเหตุผลตรงนี้ด้วย”

“คุณทำอะไรกับผม มีเรื่องอะไร ที่สามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเอง เราก็ต้องแก้ไขกันเอง”

“มีเพียงเช่นนี้ คนอื่นถึงจะยำเกรงคุณ!”

เมื่อหลินมั่วพูดคำนี้ ก็อดคิดถึงคำสอนของพ่อไม่ได้เลย

พึ่งใบบุญของผู้อื่น สุดท้ายแล้วก็เป็นเพียงแค่จิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ ไม่มีทางทำให้คนอื่นเลื่อมใสได้เลย

เป็นคน ก็มีเพียงพึ่งพาตนเองเท่านั้นแหละ!

หลังจากที่คุณแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ทั้งโลกนี้ ก็จะยอมจำนนต่อคุณ!

เหลาหู่พยักหน้าสุดแรง ในเวลานี้ เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

ถ้าหลินมั่วพูดกับเขาเช่นนี้ได้ ก็แสดงว่า หลินมั่วต้องการปลูกฝังเขาจริงๆ

แต่ว่า เขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย

นั่นเป็นคนของตระกูลฮั่วเชียว หลินมั่วสามารถจัดการเรื่องนี้ได้เหรอ

ต่อไป หลินมั่วก็ถามรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับฮั่วซิ่งเซวียน

รวมถึงนิสัยของฮั่วซิ่งเซวียน สไตล์การทำงานของฮั่วซิ่งเซวียน

หลังจากนั้น หลินมั่วให้เหลาหู่ไปสืบตำแหน่งของโจวเจ๋อ

ไม่นาน เหลาหู่ก็นำข่าวคราวกลับมาแล้ว โจวเจ๋อเที่ยวสนุกอยู่ที่ไนต์คลับแห่งหนึ่ง

เหลาหู่พูดเสียงเบาว่า: “คุณหลิน ให้ผมหาคนไปจัดการเขาสักยกดีไหม”

หลินมั่วโบกมือ “จัดการเขาก็เปล่าประโยชน์ เขามีตระกูลหลักทั้งสิบคอยหนุนหลังอยู่ แม้คุณอัดเขาสักที เขาก็จะมาแก้แค้นคุณในภายหลัง”

“อีกอย่าง ถ้าเขาถูกต่อย ยังจะยืมอิทธิพลของตระกูลหลักทั้งสิบมาต่อต้านกับพวกเรา แบบนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องแล้ว”

“อยากจะจัดการเรื่องนี้ วิธีที่ง่ายที่สุด ก็คือฆ่าเขา กำจัดศัตรูให้หมดสิ้น!”

เหลาหู่อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วรีบพูดเสียงเบา: “คุณหลิน นี่...นี่มันไม่เหมาะสมมั้ง”

“เขาคือทายาทของตระกูลโจว ถ้าเขาตาย เรื่องมันจะยิ่งบานปลายนะ”

“ถึงตอนนั้น ตระกูลโจวก็จะไถ่ถามเอาความ ตระกูลหลักทั้งสิบจะต้องช่วยเหลือตระกูลโจวอย่างแน่นอน”

“แม้ว่าเทียนเหยียไม่กลัวตระกูลหลักทั้งสิบ แต่มันก็ยังแหกกฎอยู่ดี”

“ถึงตอนนั้น แม้ว่าเทียนเหยียอยากจะช่วยคุณ ก็...ก็ไม่มีเหตุผลที่จะลงมือแล้ว!”

หลินมั่วยิ้ม: “ใครบอกว่าผมจะลงมือฆ่าเขาด้วยตัวเองล่ะ”

“เหลาหู่ ต่อไปทำอะไร ก็ใช้สมองให้เยอะๆ หน่อย”

เหลาหู่งุนงง: “คุณหลิน คุณไม่ฆ่าเขาด้วยตัวเอง งั้น...งั้นต้องหาตัวฆาตกรไหม”

หลินมั่วยิ้มจางๆ และส่ายหน้า ค่อยๆ พูดแผนของตัวเองช้าๆ หนึ่งรอบแล้ว

เหลาหู่ฟังจบ ดวงตาเบิกกว้างทันที ยกนิ้วโป้งให้และพูดว่า: “คุณหลิน ผม...ผมไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะพูดยังไงดี”

“แผนของคุณ ไร้ที่ติเลยจริงๆ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!”

“ไม่เพียงแต่จะฆ่าโจวเจ๋อไอ้ตัวหายนะคนนี้ แถมยังสามารถจัดการตระกูลฮั่วได้อีกด้วย”

“ผมล่ะนับถือคุณเลยจริงๆ !”

หลินมั่วตบไหล่ของเหลาหู่เบาๆ “พอแล้ว ไปทำธุระก่อนเถอะ”

“ธุระที่ผมเพิ่งมอบหมายให้คุณไป จัดการให้เหมาะสมเรียบร้อยทั้งหมด เข้าใจไหม”

เหลาหู่พยักหน้าทันที “วางใจเถอะ คุณหลิน มอบให้เป็นหน้าที่ผมแล้วกัน!”

เหลาหู่พาคนกลุ่มหนึ่งไปทำธุระแล้ว ส่วนหลินมั่ว เขาหารถคันหนึ่ง มาถึงด้านนอกไนต์คลับแห่งหนึ่ง

รออยู่ด้านนอก 2 ชั่วโมงกว่า โจวเจ๋อที่ดื่มจนเมาอ้อแอ้เดินออกมาจากไนต์คลับ

เขาโอบกอดสาวสวยคนหนึ่ง ขับรถอย่างบ้าคลั่งออกไปแล้ว

หลินมั่วขับรถตามหลังไปเงียบๆ

คืนนี้ ก็คือวันตายของโจวเจ๋อ!