หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2382

ที่จี้โจว

เกาะตะวันออกแสนไกลที่เป็นอิสระจากอิทธิพลของตระกูลใหญ่ทั้งสิบตระกูลและกษัตริย์ทั้งหก

ห่างไกลจิงตู

เมื่อเชอหลีจื่อถึงที่หมายก็แวะเยี่ยมหนานกงจิงเลวี่ยก่อน

ที่ลานบ้าน เซวียอู่เยี่ยนอนอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณ รับแสงแดดอย่างเพลิดเพลิน

เมื่อเห็นนายน้อยที่หล่อเหลาคนนี้ อู่เยี่ยก็ตกตะลึงไปเลย

เชอหลีจื่อคนนี้ดูคล้ายกับราชาไห่ตงตอนหนุ่มๆมาก

“เชอหลีจื่อแห่งจี้โจว ขอทำความเคารพท่านอาหนานกง”

เมื่อได้ยินคนเรียกตัวเอง

หนานกงจิงเลวียที่กำลีงวิ่งไปหานกอินทรีอยู่ก็หยุดการกระทำทันที

“เชอหลีจื่อหรอ”

เนื่องจากกองกำลังทั้งสองจากทางตะวันออก หนานกงจิงเลวี่ยและและตระกูลเชอแห่งเชจูมีมิตรภาพที่ดีบ้าง

แม้ว่าจะไม่สามารถพูดได้ว่าแปลกหน้า แต่ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าสนิท

มีการติดต่อทางธุรกิจกันบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หนานกงจิงเลวี่ยได้วางแผนข้ามมหาสมุทร จึงขาดการติดต่อไปเช่นกัน

“นี่นายมาร่วมงานการเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้งั้นหรอ”

เชอหลีจื่อพยักหน้า

ในเวลานี้ หนานกงจิงเลวี่ยตบไหล่ไห่ตงชิง รอให้มันกางปีกแล้วพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

เขาถึงลุกขึ้นยืนเต็มตัว

“เลิกขี้เกียจได้แล้วเหล่าเซวีย ลุกขึ้น ไปเอาชาชั้นยอดของนายมา มาต้อนรับกับอัจฉริยะรุ่นเยาว์จากจี้โจวประเทศจีนของเรา”

“ช่วงนี้นายเป็นอะไร ทำไมถึงง่วงนอนตลอดเลย”

ขณะที่เขาพูด เขาก็เดินไปหาเซวียอู่เยี่ยและเตะที่ด้านหลังเก้าอี้ไม้โบราณของเขา

“แขกนาย นายก็ต้อนรับเองสิ อย่ามากวนเวลาอาบแดดฉัน”

ถึงพูดอย่างนั้นแล้ว แต่แค่พูดถึงชา

เซวียอู่เยี่ยเองก็รู้สึกว่าคอของเขาแห้งขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากรวบรวมกำลังแล้วเขาก็ลุกขึ้นนั่ง

แต่เมื่อเขาลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน เขาก็ไอขึ้นมาสองสามครั้ง

“เฮ้อ อากาศแห้ง ดูเหมือนว่าฉันต้องเติมน้ำให้เต็มปอดมากขึ้นแล้ว”

หลังจากพูเองเออเองเสร็จ

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้อง

ทันทีที่เขาหันกลับมา เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ในเวลานี้ มีอีกบริเวณหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเซวี่ยอู่เยี่ย

ไป๋เมี่ยนหลางที่กำลังเตรียมยาพิษ ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

ยิ้มเล็กน้อย และเขายังคงทำต่อไป

สายตาของเขาหันกลับมาที่หนานกงจิงเลวี่ย

“แล้วเขาก็มาจากดินแดนทางใต้ของฉันด้วย

นอกจากนี้เขายังเป็นผู้นำของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ปราชญ์ทางการแพทย์และลูกศิษย์ของท่านไป๋เหล่า

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าเขาเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งในรุ่นของเขาในประเทศจีน”

“แล้วนายล่ะ มีคนหนุ่มสาวในไห่ตงคนไหนที่คู่ควรกับการอยู่บนเวทีบ้าง"

จุดที่เจ็บปวดถูกแทงสองครั้งติดต่อกัน

หนานกงจิงเลวี่ยวางถ้วยชาลงทันที

“ไอ้เสวี่ยบ้า ฉัน ฉัน...”

หลังจากติดอ่างอยู่นิดหน่อย

หนานกงจิงเลวี่ยไม่อาจคิดโต้แย้งใดๆได้อยู่พักหนึ่ง

แม้แต่ไป๋เมี่ยนหลาง พวกเขาก็เพียงร่วมมือกันเท่านั้น และไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่เหนือกว่ารองลงมา

หนานกงจิงเลวี่ยสะบัดแขนเสื้อและเดินออกจากที่นั้นทันที

“ปีศาจเฒ่า อย่าพึ่งไปสิ เด็กคนนี้เป็นลูกนอกสมรสของนายข้างนอกหรือเปล่า

มีความคล้ายคลึงกับตอนนายยังเด็กมากแค่ไหนกันนะ”

“ไปไกลๆไป ฉันปกป้องร่างกายของฉันดั่งหยก”

ตามมาด้วยเสียงหัวเราะขบขัน

เหลือเพียงเชอหลีจื่อผู้โศกเศร้าเท่านั้น

“เหอะ อัจฉริยะอันดับหนึ่งของจีนหรอ”