หลินมั่วยิ้มบางๆ “โจวหงเหว่ย แค่หลักฐานพวกนี้อย่างเดียวก็พิสูจน์ได้แล้วว่าฉันเป็นฆาตกร ด่วนสรุปกันเกินไปหรือเปล่า?”
โจวหงเหว่ยโมโห “ไอ้แซ่หลิน หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ แกกล้าปฏิเสธอีกเหรอ?”
“ฉันบอกแกไว้เลย ปฏิเสธไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก!”
“วันนี้คนของตระกูลหลักทั้งสิบอยู่ที่นี่ และเรื่องนี้ ทุกคนจะเป็นคนตัดสินเอง!”
คนของตระกูลหลักสิบเริ่มพูดขึ้นมาทีละคน “ผมคิดว่าหลักฐานพวกนี้มันก็เพียงพอแล้ว”
“ใช่ ถ่ายมาชัดขนาดนั้น แค่นี้ก็พอจะตัดสินได้แล้ว!”
“ผมเห็นด้วย หลักฐานแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ยังมีอะไรต้องแก้ตัวอีก?”
โจวหงเหว่ยภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก การสนับสนุนจากตระกูลหลักทั้งสิบทำให้เขารู้สึกได้ว่าทุกอย่างน่าเชื่อถือ
ขณะนั้นเอง สวี่เจี้ยนกงก็ยืนขึ้นแล้วพูดเสียงดัง “หลินมั่ว ถึงตอนนี้แล้ว แกยังไม่สำนึกผิดอีกเหรอ?”
ฟังฮุ่ยพยักหน้า “ใช่ แกแถไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก!”
สวี่ปั้นซย่าแทรกขึ้น “พ่อกับแม่พูดอะไรน่ะ?”
“อะไรพวกนี้มันนับเป็นหลักฐานได้ด้วยเหรอ?”
“นี่มันไม่ได้พิสูจน์อะไรเลยด้วยซ้ำ!”
สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเยาะ “ทำไมมันจะนับเป็นหลักฐานไม่ได้ล่ะ?”
“ใครๆ ก็ต่างคิดว่านี่เป็นหลักฐาน แล้วพี่คิดว่ามันไม่ใช่?”
“พี่คิดว่าพี่ฉลาดกว่าคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?”
เรื่องยังไม่ทันได้ข้อสรุปที่แน่นอน คนตระกูลสวี่ก็ทะเลาะกันขึ้นมาเสียก่อน
ท่านผู้เฒ่าโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองพวกเขาอย่างไม่พอใจ
โจวหงเหว่ยตะเบ็งเสียง “พวกแกทุกคนหุบปากให้หมด!”
“หลินมั่ว แม้แต่ครอบครัวของแกยังให้แกยอมรับผิด ตอนนี้แกยังจะแก้ตัวอะไรอีก?”
“ฉันให้โอกาสแกอีกครั้ง ยอมรับผิดมาซะดีๆ แล้วหลังจากนั้นก็ไปเคารพศพที่หน้าศพของหลานชายฉัน นี่ฉันยังให้ความสบายกับแกได้นะ!”
“ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้แกตายด้วยความทุกข์ทรมานแน่!”
หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “โจวหงเหว่ย แกยังจำที่ฉันเคยพูดได้ไหม?”
“ถ้าคืนนี้พิสูจน์ได้ว่าพวกแกปรักปรำฉันล่ะก็ พวกแกจะต้องชดเชยค่าเสียหายทางจิตใจและชื่อเสียงให้ฉันและคนในครอบครัวของฉันทั้งหมดเป็นเงินสามร้อยล้านด้วย!”
ฟังฮุ่ยแทรกขึ้น “หลินมั่ว แกไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราเลยนะ!”
“ท่านผู้เฒ่าโจวคะ ทุกอย่างที่หลินมั่วทำ พวกเราไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะคะ”
“พวกเราไม่ต้องการค่าชดเชยอะไรทั้งนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...