หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 257

สวี่ปั้นซย่ากัดฟันตอบ “ได้ ฉันจะจำคำพูดของแม่ไว้ ต่อไปแม่ก็อย่าไปเอาเงินค่าเสียหายสามร้อยล้านจากเขาแล้วกัน”

“ปั้นซย่า แกบ้าหรือไง ฉันเคยยุ่งกับเงินหลินมั่วตั้งแต่ตอนไหน เขารวยมากเลยหรือไง”

“เกาะผู้หญิงมา 3 ปี นั่นเป็นเงินของเราทั้งนั้น แล้วหาว่าฉันไปยุ่งกับเงินเขาอีก ตลกจริงๆ”

“คิดว่าตัวเองเป็นหวงเหลียงหรือไง หวงเหลียงต่างหากที่เป็นลูกเขยที่ดี เอะอะก็ซื้อของให้บ้านเราบ้าง ให้ของขวัญพ่อกับแม่บ้าง หลินมั่วเคยทำอะไรให้บ้านเราเหรอ นอกจากเอาเงินเราไปให้น้องสาว เขายังทำอย่างอื่นเป็นอีกไหม”

หวงเหลียงหัวเราะเสียงดังทันที “แม่ครับ ไว้หน้าพี่เขยหน่อยสิครับ ยังไงเขาก็ใกล้ตายเต็มทีแล้ว”

“ว่าแต่พี่ปั้นซย่า พี่เลิกคิดถึงเงินค่าเสียหายสามร้อยล้านนั่นเถอะ เอาเวลามาคิดเรื่องแบ่งหุ้นกันดีกว่า”

“ผมน่ะติดต่อทนายไว้แล้ว กลับไปดำเนินการอะไรอีกนิดหน่อยก็โอนหุ้นให้พ่อได้แล้ว”

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

ชีวิตของหลินมั่วกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่คนพวกนี้กลับคิดเรื่องหุ้น?

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เขารู้สึกเริ่มชอบหวงเหลียงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกโดยใครบางคน

สวี่ตงเสวี่ยกระโดดลุกขึ้นเป็นคนแรก “พี่ชาย เป็นยังไงบ้าง หลินมั่วตายแล้วใช่ไหม เขาตายยังไงเหรอ”

“พี่ชาย ช่วยบอกกับท่านผู้เฒ่าโจวหน่อยสิว่าพวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินมั่ว แล้วพวกเราก็จะไม่เก็บศพให้เขาด้วย...”

สวี่ปั้นซย่าถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “สา...สามีฉันเป็นไงบ้างคะ”

“เขาไม่ใช่ฆาตกรจริงๆ ใช่ไหม พวกคุณเข้าใจผิดกันไปเอง”

คนของตระกูลโจวยืนตัวแข็งที่หน้าประตูด้วยสีหน้าซีดเผือด

และในขณะนั้นเองก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา เขาคือหลินมั่ว

ทุกคนในห้องต่างตะลึงงัน

สวี่ปั้นซย่าโผเข้ากอดหลินมั่วทันที เธอพูดปนเสียงสะอึกสะอื้น “หลินมั่ว คุณเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม”