หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2996

หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

สิ้นเสียงคำสั่งของโยวหลี ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็กระจายตัวออกไปราวกับมดงาน โดยมีหลินมั่วและพรรคพวกเป็นจุดศูนย์กลาง

ระหว่างทางพวกเขาได้พบกับผู้สอดแนมของกองกำลังอื่น ๆ คนเหล่านั้นถูกพวกเขาจัดการจนสิ้นซาก

หลังจากที่พวกเขาถึงจุดมุ่งหมาย ฟ้าก็สว่างพอดี

“นี่เป็นสถานที่ที่ผมมอบให้พวกคุณ ที่ราบไป๋ลู่”

โยวหลีชี้ไปที่ราบขนาดใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยแนะนำ

“ที่นี่เดิมทีเป็นสวนสมุนไพรของคุณเย้า แต่เขาไม่ชอบดินของที่นี่ ทำให้มันรกร้างแบบนี้...”

หลังจากที่แนะนำจบ

หลินมั่วก็เข้าใจเรื่องราวคร่าว ๆ ของที่นี่

ตำแหน่งทางภูมิประเทศของที่ราบแห่งนี้เหมือนกับสนามรบของสมาคมพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แห่งเมืองจิง แต่ที่ราบแห่งนี้ถูกรายล้อมไปด้วยภูเขาสูงชันทั่วทุกสารทิศ

เพราะที่นี่เป็นสนามแม่เหล็กขนาดใหญ่ทำให้อุปกรณ์ระบุตำแหน่งไร้ประโยชน์ ประกอบกับหมอกที่หนาตลอดทั้งปี ต่อให้เป็นนักผจญภัยที่เก่งกาจที่สุดในโลกก็ไม่กล้าเข้ามาที่นี่

ด้านหน้าที่ราบไป๋ลู่คือยอดเขาสูงสุดของภูเขาเทพบาซ่า

สถานที่แบบนี้ไม่เพียงแต่จะปลอดภัย แต่สภาพแวดล้อมยังสวยงามอีกด้วย เมื่อมองออกไป ตรงกลางของที่ราบแห่งนี้มีทะเลสาบขนาดใหญ่ ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นที่สะท้อนลงมา ทำให้ผิวน้ำปรากฏประกายแสงทองขึ้น

เมื่อลมพัดผ่าน จะได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากใบหญ้าผสมไปกับกลิ่นสมุนไพร เห็นได้ชัดว่าที่นี่ยังหลงเหลือสมุนไพรที่อยู่ท่ามกลางเหล่าวัชพืชไม่น้อย

“เป็นที่ที่ดีจริง ๆ !”

หลังจากที่หลินมั่วสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นด้วยความสัตย์จริง

ที่ราบไป๋ลู่แห่งนี้ ระดับความปลอดภัยไม่จำเป็นต้องพูดถึง และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือที่นี่ยังสามารถทำให้เป็นสวนสมุนไพรขนาดใหญ่ได้อีกดัวย

โยวหลีพูดด้วยความปีติยินดี “คุณชอบก็ดีแล้ว จากนี้ที่นี่เป็นของพวกคุณ”

“นี่...”

หลินมั่วค่อนข้างตกใจที่อีกฝ่ายมอบสถานที่ที่ดีขนาดนี้ให้ตัวเองด้วยท่าทีสบาย ๆ

เมื่อโยวหลีเห็นว่าเขากำลังจะปฏิเสธ เขาจึงรีบพูดขึ้น

“ไม่ต้องเกรงใจ ถือว่าเป็นสิน...”

เขาเห็นสวี่ปั้นซย่าและคนอื่น ๆ ที่กำลังยืนอยู่ในระยะใกล้ เขาจึงไม่ได้พูดคำว่า ‘สินสอด‘ ออกมา

โยวหลีเดินเข้ามาใกล้ แต่จู่ ๆ เขาก็นิ่งไป

หลังจากทำการบังคับหลินมั่วให้แต่งงานแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นรอยยิ้มของลูกสาว

“อิ่งเอ๋อร์”

ลู่อิ่งหันหน้าไปมองก่อนจะตอบกลับ “พ่อ!”

โยวหลีสัมผัสได้ว่าความห่างเหินที่อยู่ในน้ำเสียงของเธอได้ลดลงบ้างแล้ว

เป็นดังที่ว่า ผู้ที่จะปลดโซ่ตรวนได้คือผู้ที่นำโซ่ตรวนไปผูก

แน่นอนว่าเขาดีใจมาก แค่ก็แอบรู้สึกไม่พอใจ ลูกสาวที่เขาทะนุถนอมเลี้ยงดูมากับมือกลับถูกคนอื่นขโมยหัวใจไป

และไม่รู้ว่าหลินมั่วมีดีตรงไหน

ในขณะที่เธอกำลังมองไปทางหลินมั่วอยู่นั้น ลู่อิ่งก็ได้เอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง

“ภรรยาของพี่หลินมั่ว เหมือนกับว่าร่างกายของเธอมีปัญหา!”

โยวหลีอึ้งไป ก่อนจะพยักหน้าลง “หนูรู้เหรอ ผู้ที่สามารถกำจัดปราณภายในได้มีน้อยมาก”