หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3271

“ท่านผู้บัญชาการ คุณไม่ได้อ้างว่าคุณมีแผนที่สมบูรณ์แบบใช่ไหม ทีนี้ลองเดาสิว่าจะทำอะไร”

รอยแผลเป็นเดินเข้ามาจากด้านนอกเต็นท์ นั่งยองๆ ต่อหน้าเหวินเฉียง และตบแก้มสีขาวของเขาเบาๆ

เหวินเฉียงมองดูผู้คนเหล่านี้พร้อมกับเชือกป่านที่อยู่ในมือ

ทันใดนั้นเขาก็ทำสีหน้าเย้ยหยันและพูดอย่างเหน็บแนม

“พวกแกคงไม่คิดหรอกใช่มั้ย ว่าการมัดฉันกับเขาจะช่วยให้แกหนีความตายพ้น”

เขาจะถูกฆ่าตาย

บางทีเจียเต๋อเลี่ยอาจจะไม่สืบสวนเรื่องในอดีตอีกต่อไป และอาจถึงขั้นยุบกลุ่มของพวกเขาด้วยซ้ำ

แต่เขาไม่สามารถแสดงความตื่นตระหนกออกมาได้แม้แต่น้อย ไม่เช่นนั้นชีวิตของเขาก็จะจบลงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

“ผู้บัญชาการสูงสุดของพิราบดำคิดก่อการกบฏ และได้บีบบังคับให้สายลับของพิราบดำสร้างความหายนะแก่ประชาชนตั้งแต่ก่อนหน้านี้”

"นอกจากนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เกิดขึ้นตามคำสั่งของท่าน การมอบตัวท่านให้ฝ่าบาทและประชาชนทั้งประเทศว่านเซี่ยจะเป็นการกระทำที่สมควร”

“ท่านคิดว่าพวกเขาจะเกลียดชังผู้ที่สั่งอยู่เบื้องหลัง หรือจะเกลียดชังกลุ่มสายลับที่ถูกบังคับกันแน่ล่ะครับ”

ภายใต้เสียงที่เยือกเย็นของรอยแผลเป็น ดวงตาของเหวินเฉียงหดลงทันที

เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ในกลุ่มพิราบดำนั้นจะมีคนฉลาดอยู่ด้วย

"มาเถอะ พาท่านผู้บัญชาการเหวินเฉียงของเราและพรรคพวกที่ยังหลงเหลือจากองค์ชายสามไปมัดไว้ พรุ่งนี้เช้าค่อยนำตัวไปถวายฝ่าบาท!”

เหล่าทหารเดินเข้ามาจากด้านหลังด้วยท่าทางไม่หวังดี

เชือกป่านเส้นใหญ่ในมือของพวกเขาดูแข็งแรงทนทานเมื่อมองดูแล้วช่างน่ากลัว

เหวินเฉียงถอนใจด้วยความสิ้นหวังและหลับตาลงอย่างหมดหนทาง เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาเองก็ไม่มีทางเลือกอะไรอีกแล้ว

ขณะที่เขากำลังคิดว่าจะปล่อยให้สมาชิกกลุ่มพิราบดำมัดตัวเองไปตามยถากรรมแล้ว เขาก็รู้สึกถึงบางสิ่งแปลก ๆ บนร่างกาย

เมื่อเขาลืมตาขึ้นดู ก็พบว่าทหารของพิราบดำคนหนึ่งกำลังผูกโบว์เป็นรูปผีเสื้อบนหน้าอกของเขา

“ไอบัดซบ! ฉันฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เว้ย”

เหวินเฉียงถูกมัดไว้กับเสาอย่างแน่นหนาด้วยเชือกในลักษณะคล้ายการมัดแบบท่ามัดเต่า

เขามองไปยังเต็นท์ใหญ่ที่ว่างเปล่าและอดีตขุนนางขององค์ชายสามที่อยู่ตรงข้าม น้ำตาแห่งความสำนึกผิดก็รินไหลออกมา

ตอนนี้แม้แต่ผู้คุมสักคนก็ไม่มีอยู่ ต่อให้คิดอยากจะชักจูงใครสักคนก็ไม่มีใครให้ชักจูงเลย

…

นอกจากนี้ยังบอกกับเจียเต๋อเลี่ยว่าตัวเองจะเดินทางถึงเมืองหลวงของประเทศว่านเซียงในเช้าวันรุ่งขึ้น

เจียเต๋อเลี่ยก็เตรียมการทุกอย่างไว้ล่วงหน้า

และได้เรียกนักข่าวมาถ่ายทำข่าวของทั้งคู่ เพื่อนำไปเผยแพร่ทั่วโลก

สายตาของหลินมั่วค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความแน่วแน่

มีเพียงแต่ความช่วยเหลือจากเจียเต๋อเลี่ยนั้นยังไม่เพียงพอ เขายังต้องการผู้ช่วยและสายลับมากกว่านี้เพื่อบรรลุเป้าหมาย

ในใจของหลินมั่วมีความคิดที่ค่อย ๆ บ้าคลั่งเริ่มผุดขึ้น

เขาเริ่มลังเล ไม่แน่ใจว่าควรทำเช่นนั้นหรือไม่

แต่ความกังวลใจเกี่ยวกับสวีปั้นซย่าที่ไร้ซึ่งข่าวคราวยิ่งทำให้ความคิดนั้นทวีความรุนแรงขึ้น

ความเร็วของรถออฟโรดยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง

หลินมั่วเข้าใกล้เมืองหลวงมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาเห็นผู้คนมากมายเบียดเสียดกันอยู่ที่หน้าประตูเมือง และเห็นเงาของคนๆหนึ่งยืนอยู่แถวหน้าสุด