หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3428

เสียงตะโกนดังลั่นมาจากเหนือท่าเรือ

คบเพลิงหลายอันสว่างไสวขึ้นมาบนท่าเรือ

หวาเฉียงที่เดิมจะถามอะไรบางอย่าง จู่ๆก็มีสีหน้ามืดมน

เขาลุกขึ้น ตะโกนเสียงดัง

“เตรียมอาวุธ!”

บรรยากาศรื่นเริงรอบกองไฟบนท่าเรือหายไปทันที

ทุกคนลุกขึ้นยืน เเล้วจ้องมองทหารจากสำนักงานสอบสวนที่ยืนอยู่ไกลๆด้วยความโกรธเเค้น

ในมือของพวกเขามีปืนหลายชนิด หลายรูปแบบ สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือความมันวาว

ทั้งสองฝ่ายยืนอยู่คนละฝั่ง แต่ละคนจ้องกันด้วยความโกรธเเค้น

บรรยากาศตึงเครียดเเผ่กระจายไปทั่ว

หวังเอ้อร์ที่มีสีหน้าเคร่งขรึมเดินออกมาจากกลุ่มของสำนักงานสอบสวน

“พวกนายจะขัดขวางการทำงานของสำนักงานสอบสวนของฉันเหรอ”

น้ำเสียงของหวังเอ้อร์ฟังดูแข็งกร้าว ราวกับว่าแค่เขาพูดประโยคเดียวคนทั้งท่าเรือก็ต้องตาย

หวาเฉียงที่ใส่เสื้อกล้ามเดินออกมาจากฝูงชนพร้อมรอยยิ้มเยาะ และพูดเสียงดังว่า

“ฮ่าฮ่า สำนักงานสอบสวนคิดว่าตัวเองเป็นอะไร กล้ามาหาเรื่องพวกเราถึงที่นี่”

“ฉันแนะนำให้พวกนายระวังตัวไว้ให้ดี จำไม่ได้เหรอว่าสำนักงานสอบสวนถูกทุบจนแหลกเมื่อสองปีก่อนเพราะอะไร”

คำพูดของหวาเฉียงทำให้หวังเอ้อร์ที่ดูก้าวร้าวเมื่อครู่หน้าเสียไป

สายตาของเขาจ้องมองหวาเฉียงอย่างแข็งกร้าว พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่

“หัวหน้าคนงานหวาเฉียงจะขัดขวางการทำงานของสำนักงานสอบสวนของพวกเราจริงๆใช่ไหม”

“ขัดขวาง สำนักงานสอบสวนของพวกนายมาสั่งสอนหัวหน้าสหภาพเเรงงานท่าเรือของฉันได้ตั้งเเต่เมื่อไร!”

บรรยากาศระหว่างทั้งสองฝ่ายตึงเครียดมากยิ่งขึ้น

บรรยากาศที่พร้อมจะปะทะกันได้ทุกเมื่ออาจเกิดขึ้นได้

หวังเอ้อร์มองใบหน้าของหวาเฉียงที่หัวเราะเยาะ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลก

ความโกรธแค้นทำให้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ และได้พูดเสียงดังว่า

“ฉันขอพูดอีกครั้ง สำนักงานสอบสวนทำตามกฏหมาย ทุกคนห้ามขัดขวาง นี่คือการเตือนครั้งที่หนึ่ง”

“ใครให้ความกล้าแก กล้ามาทำร้ายหลานชายของฉัน!”

หลินมั่วไม่สนใจคำพูดของหวังเอ้อร์ แต่มองหวังเอ้อร์อย่างสงบ

“ไปซะ ไม่งั้นฉันจะตีนายให้พิการ ให้พวกเขาพานายกลับ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่สงบของหลินมั่ว สีหน้าที่เยาะเย้ยของหวังเอ้อร์ก็กลายเป็นเย็นชา

“หยิ่งผยอง ถ้าวันนี้ฉันแพ้ให้เเก ฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้ หนำซ้ำสำนักงานสอบสวนจะถอนตัวไปทั้งหมด”

“ถ้าแกแพ้ ต้องตายเพื่อชดใช้ให้หลานชายของฉันนะ!”

ทหารและหัวหน้าหน่วยสำนักงานสอบสวนที่อยู่ข้างหลังหวังเอ้อร์ ต่างหัวเราะเยาะหลินมั่วขึ้นมา

“ไอ้หนุ่มน้อยหน้าขาวนี่ไม่เจียมบอดี้ตัวเองเลย”

“หัวหน้าหน่วยหวังเอ้อร์ของพวกเราเก่งที่สุดในเกาะนี้ เคยชนะคนเดียวหกคนมาเเล้ว”

“ไอ้หนุ่มน้อยหน้าขาวนี่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ เดี๋ยวก็ถูกหัวหน้าหน่วยหวังเอ้อร์จัดการจนหมอบลงไปกับพื้นเเล้ว”

“ก็ไม่รู้จะถูกขายไปห้องทดลองแบบไหน หรือจะถูกจับไปเป็นทาสให้หลานชายของหัวหน้าหน่วยเล่น”

“ชวู่ว อย่าเอ่ยถึงห้องทดลองนั่น!”